08 Μαΐου: Χθες το απόγευμα, είχα την χαρά και την τιμή να παρουσιάσω το νέο βιβλίο του φίλου Μιλτιάδη Τσαπόγα Άγνωστη Πελοπόννησος, στα πλαίσια της 8ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου στην Θεσσαλονίκη. Η προσέλευση του κοινού ήταν μεγάλη, και η παρουσίαση κύλησε με εξαιρετικό ενδιαφέρον, με προβολές video και ομιλίες από όλα τα μέλη του Παράξενου Ταξιδιώτη...
Στην συνέχεια, ακολουθεί η ομιλία μου, με την οποία άνοιξε η βραδιά παρουσίασης:

Θεωρώ τον εαυτό μου εξαιρετικά τυχερό που ήμουν ένας από αυτούς που βοήθησα με τον τρόπο μου το project του Παράξενου Ταξιδιώτη. Ήταν βλέπετε στις σελίδες του περιοδικού mystery, που ο Παράξενος Ταξιδιώτης έκανε τα πρώτα παρθενικά του βήματα, για να συνεχίσει τώρα επάξια στις σελίδες ενός άλλου περιοδικού της εναλλακτικής αναζήτησης.
Κάθε φορά όμως που μιλάω σε φίλους και γνωστούς για το project αυτό, συναντάω μια δυσπιστία: Δεν είναι κάπως περίεργο το να μιλάμε για ταξίδια σε μια εποχή κρίσης σαν αυτή που ζούμε σήμερα;
Η απορία ασφαλώς είναι εύλογη. Η αλήθεια είναι όμως διαφορετική! Βλέπετε, δεν είναι η εποχή μας που βρίσκεται σε κρίση, αλλά είμαστε μέρος μιας κοινωνίας που είναι σε κρίση!
Κατά συνέπεια, η ανάγκη για ταξίδια είναι σήμερα μεγαλύτερη από ποτέ! Γιατί; Διότι το ταξίδι δεν είναι απόδραση από το «πραγματικό» όπως συνηθίζουμε να λέμε, αλλά μια έξοδος από τον φαύλο κύκλο των συμβιβασμών που έχουμε εδραιώσει.
Ένα ταξίδι μπορεί να αποδειχτεί αληθινή μαθητεία, μια εξερεύνηση του πραγματικού εαυτού καθώς θα δοκιμαστούν τα όρια, θα αποκαλυφτούν οι λανθάνουσες ικανότητες και θα γεννηθούν καινούργιες εντυπώσεις.
Και κάπως έτσι, μπροστά στην θέα του πρωτόγνωρου, ο ταξιδιώτης επαναπροσδιορίζει την ταυτότητα του και όλα όσα μέχρι πρόσφατα θεωρούσε δεδομένα, αλλάζουν. Γι' αυτό και όταν επιστρέφει πίσω, είναι περισσότερο σοφός από ποτέ!
Η ιστορία και η μυθολογία μας προσφέρει άπειρα παραδείγματα για την δύναμη που έχει το ταξίδι στον άνθρωπο: από τα ταξίδια του Παυσανία μέχρι αυτά του Μάρκο Πόλο, και από τον Χριστιανό Ροδόσταυρο, μέχρι τον σερ Τζον Μάντεβιλ που μας έδωσε μια από τις εκπληκτικότερες περιηγήσεις, το Travels of Sir John Mandeville το 1357.
Δεν θα ήθελα να πω ότι το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί το αρχέτυπο του Παράξενου Ταξιδιώτη, καθώς ήδη από την αρχαία Μεσοποταμία, γνωρίζουμε ιστορίες για θαυμαστά ταξίδια όπως αυτά του Γκιλγκαμές.
Όμως στο βιβλίο του Μάντεβιλ διακρίνω κοινά στοιχεία με αυτά που οι σύγχρονοι έλληνες Παράξενοι Ταξιδιώτες καταθέτουν στο έργο τους. Με μια σημαντική διαφορά ασφαλώς: Ο Μάντεβιλ δεν πήγε ποτέ στις χώρες που περιέγραψε. Δεν είδε ποτέ όλα εκείνα τα αξιοπερίεργα με τα οποία γεμίζει το βιβλίο του που τόσο πολύ έχει επηρεάσει ολόκληρη την ταξιδιωτική φιλολογία μέχρι σήμερα!
Αντίθετα, οι δικοί μας έλληνες, Παράξενοι Ταξιδιώτες, είδανε, φωτογραφίσανε και βιώσανε την παραδοξότητα αυτής της άλλης Ελλάδας την οποία διασώζουν στο βιβλίο τους.
Ελπίζω ο όρος της «άλλης Ελλάδας» να μην σας τρομάζει. Άλλωστε, ο Παράξενος Ταξιδιώτης δεν είναι παρά ένας εναλλακτικός ταξιδιώτης, που αν θέλετε την γνώμη μου, θα πρέπει να αποτελεί το παράδειγμα για το πως θα πρέπει να είναι το κάθε ένα από τα ταξίδια μας.
Και το λέω αυτό, διότι πολύ απλά ο συμβατικός τουρισμός δεν είναι παρά μια προέκταση των δεσμεύσεων μας! Η αληθινή ζωή όμως, βρίσκεται στο απρόβλεπτο. Και εμείς μπορούμε να μάθουμε τόσα πολλά για τον εαυτό μας αλλά και για τον κόσμο που μας περιβάλει αν έστω και για λίγο βγούμε από τον κύκλο των συναινέσεων μας.
Πως θα το καταφέρουμε αυτό; Σίγουρος ο τρόπος και ο δρόμος είναι διαφορετικός για τον καθένα. Ο Παράξενος Ταξιδιώτης όμως, είναι ένας από τους καταλληλότερους οδηγούς για αυτό το ταξίδι!