Το Metropolis Επιστρέφει στους Κινηματογράφους

Author: Γιώργος Ιωαννίδης / Labels:

The Complete Metropolis
30 Απριλίου: Στο πρόσφατο φεστιβάλ του Βερολίνου προβλήθηκε το trailer μιας ακόμη έκδοσης της κλασσικής ταινίας του 1927, Metropolis.
Η εκδοχή αυτή περιέχει 25 λεπτά νέου υλικού που ανακαλύφθηκε το καλοκαίρι του 2008 στο μουσείο Museo del Cine του Buenos Aires, φέρνοντας το αριστούργημα του Fritz Lang ακόμα πιο κοντά στην ολοκληρωμένη μορφή του.
Αναμφίβολα το Metropolis είναι μια από τις σπουδαιότερες ταινίες που γυρίστηκε ποτέ με στόχο να προβάλει ένα κοινωνικό αλλά και μεταφυσικό μήνυμα.
Πρόκειται για την πρώτη ταινία επιστημονικής φαντασίας, όπως επίσης και για το πρώτο οπτικό μανιφέστο κατά του επιστημονικού δεσποτισμού.
Ο μεσσιανικός μυστικισμός συναντά τη βιομηχανική υποδούλωση μέσα σ’ ένα φουτουριστικό σκηνικό δραματικών εξελίξεων και ταξικής επανάστασης που θυμίζει σε αρκετά σημεία τον κόκκινο Οκτώβρη των Μπολσεβίκων.
Τα μηνύματα της ταινίας είναι κυριολεκτικά πολυεπίπεδα: προσέξτε για παράδειγμα το ρόλο του επιστήμονα Rotwang, μια φιγούρα μοιρασμένη στην εμμονή ενός Φράνκενσταϊν και τη μαγεία του Παράκελσου.
Το Ρομπότ-κλώνος που κατασκευάζει (με τεχνολογία που παραπέμπει στον Τέσλα, και υπό την ανεστραμμένη πεντάκτινο που συμβολίζει την καθήλωση του πνεύματος στον υλικό κόσμο) δεν σας θυμίζει το μυστηριώδες Homunculus, το πλάσμα του Φράνκενσταϊν αλλά και τον μικρό David από το A.I. του Σπίλμπεργκ;
Μήπως η τρέλα της μηχανής προμηνύει την καταστροφική αναρχία που γεννά η εξάρτηση της κοινωνίας μας από την τεχνολογία, ή αποτελεί σύμβολο της ηθικής αδυναμίας του ανθρώπου;
Οι ερμηνείες που μπορούμε να δώσουμε για το γερμανικό αυτό αριστούργημα είναι ατελείωτες. Η ταινία πάντως δεν γνώρισε το αναμενόμενο ενδιαφέρον.
Αν και κόστισε 7 εκατομμύρια μάρκα (περίπου 200 εκατομμύρια σύγχρονα δολάρια), ποσό αστρονομικό για την εποχή, το κοινό της Ευρώπης έμοιαζε να ενοχλήθηκε από τα πολιτικά μηνύματα, ενώ οι θεατές της Αμερικής τη βρήκαν δυσνόητη!
Ως εκ τούτου, η ταινία πέρασε από πολλά κύματα επιμέλειας, με αποτέλεσμα σήμερα να έχει χαθεί η αρχική κόπια!
Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε και εδώ.

Η Παρθένος, το Ρόδο & οι ΠροΡαφαηλίτες

Author: Γιώργος Ιωαννίδης / Labels:


29 Απριλίου: Πόσες φορές δεν έχουμε σταθεί μπροστά σε ένα έργο τέχνης, ένα γλυπτό ή κάποιο πίνακα και δεν έχουμε προβληματιστεί για το θέμα του;
Μορφές παράξενες, άγνωστες και μαγικά παγωμένες απ’ τον χρόνο βρίσκονται μπροστά μας σαν κοσμήματα ενός μουσείου ή σε κάποιο φιλικό σπίτι, στις σελίδες ενός βιβλίου ή μιας διαφήμισης.
Η τέχνη έχει μια δικιά της γλώσσα και εμείς συχνά τη αγνοούμε. Επιλέγουμε τις περισσότερες φορές ένα επιφανειακό χάδι στα χρώματα και στα σχέδια, αδυνατούμε να βυθιστούμε στο συναίσθημα των προσώπων και στα μυστικά που κρύβονται πίσω από τις πινελιές.
Κι όμως, κάθε πίνακας κρύβει ένα δικό του χαμένο κώδικα.
Πάρτε για παράδειγμα την εικόνα αυτής της ανάρτησης. Αντίθετα από την πρώτη εντύπωση που μεταδίδει, δεν είναι παράγωγο της Αναγέννησης. Η χρονολόγηση του δεν αγγίζει τον 15ο αιώνα, ούτε τις πρώτες Ιταλικές σχολές ή και τα έργα που ολοκληρώθηκαν στην όμορφη Φλάνδρα.
Αντιθέτως, όπως μαρτυρά και η υπογραφή του πίνακα από τον ίδιο τον καλλιτέχνη, έγινε στην Αγγλία το 1849!
Δημιουργός του ήταν ο άγνωστος μέχρι και εκείνη την εποχή Dante Gabriel Rossetti (1828-1882) και με τον πίνακα αυτό κοινοποιούσε στον κόσμο την ύπαρξη της μυστικής Αδελφότητας των Προ-Ραφαηλιτών
Η Αδελφότητα σχηματίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα από μια ομάδα νέων καλλιτεχνών που σκοπό τους είχαν να ξεφύγουν από τους δεσμευτικούς κανόνες της ακαδημαϊκής τέχνης και να φέρουν ξανά στο προσκήνιο την ζωγραφική έτσι όπως παρουσιάστηκε τους αιώνες πριν τον Ραφαέλο.
Οι πίνακες τους θα γεμίσουν με θέματα από την ιπποτική λογοτεχνία του μεσαίωνα, από τις τραγωδίες του Σαίξπηρ αλλά και –σπανιότερα– με ορισμένες θρησκευτικές παραστάσεις όπως είναι και ο πίνακας Η Παιδική Ηλικία της Παρθένου Μαρίας (The Girlhood of Mary Virgin) που βλέπετε εδώ.
Όπως και κάθε άλλος πίνακας της Αδελφότητας, η υπογραφή του δημιουργού συνοδεύεται από τα αρχικά της ομάδας P.R.B., λεπτομέρεια που δεν έγινε κατανοητή τις πρώτες μέρες όταν το κοινό αντίκρισε με θαυμασμό το νέο αυτό καλλιτέχνημα.
Όλοι βυθίστηκαν βιαστικά μονάχα στην μαθηματική αρμονία της εικόνας, όπου μέσα από τις τέσσερις φιγούρες (Μαρία, η Αγία Άννα, ένας άγγελος και ο Άγιος Ιωσήφ) μαρτυράτε η τάξη των πραγμάτων.
Οι συμβολισμοί όμως, είναι διάχυτοι στον πίνακα μετατρέποντας τον κυριολεκτικά σε ένα κουβούκλιο αλληγοριών.
Πάνω σε ένα κόκκινο ύφασμα, η Παρθένος κεντά ένα λευκό κρίνο, σύμβολο της αγνότητας αλλά και εικόνα του ίδιου του Χριστού που μέσα από την αναμάρτητη ζωή του θα χύσει το κόκκινο αίμα του για τους ανθρώπους. Ο κρίνος όμως –όπως θέλει η παράδοση– είναι το λευκό λουλούδι που θα φέρει ο άγγελος στην Αγία ως δώρο και μήνυμα από τον Θεό για την υπέρ-αγία της αποστολή.
Με αυτό το τρόπο θα τον συναντήσουμε ξανά στον υπέροχο πίνακα του «αγγελικού αιδεσιμότατου» (fra angelico) –όπως συχνά τον αποκαλούσαν από θαυμασμό– του Φρα Φιλίππο Λίππι, Ο Ευαγγελισμός (1448-50) αλλά και στην συνέχεια του ίδιου έργου από τον Rossetti, τον Ecce Ancilla Domini (1850) όπου τόσο ο Γαβριήλ όσο και η Μαρία θα είναι σε μεγαλύτερη ηλικία, ντυμένοι και οι δυο στα λευκά, αγνοί όσο το φως, προπομποί στο άχτιστο φως του Κυρίου.
Το φως παίζει πάντα ένα κεντρικό ρόλο στα έργα των Προ-Ραφαηλιτών, όχι ως βοήθεια στην τεχνική και στις σκιάσεις του πίνακα, παρά ως φιλοσοφική ιδέα αλλά και πόθος.
Έτσι, πάνω ακριβώς από τον στοιβαγμένο σωρό των βιβλίων όπου είναι καταγεγραμμένες οι θεμελιώδεις αρετές, βρίσκεται ανθισμένο υπό το φως της αύρας του περιστεριού και από το λιγοστό καπνό μιας αναμμένης λυχνίας, ένα όμορφο ανθισμένο ρόδο, διαμορφώνοντας εν τέλει, ένα αλληγορικό σύμπλεγμα συμβόλων για την μυστικιστική σοφία ως δώρο τόσο της θείας χάριτος όσο και των ανθρωπίνων προσπαθειών.
Αλλά προσέξτε: λίγο πιο δεξιά, τυλιγμένο μέσα στον κισσό ένας σταυρός, σύμβολο μαρτυρίου και αναγέννησης.
Ρόδο και Σταυρός, δυο μικρά μα όχι ασήμαντα σύμβολα δίπλα στην Αγία οικογένεια, από το χέρι ενός επαναστάτη ρομαντικού ποιητή και ζωγράφου.
Η υπογραφή μιας σεβαστής αόρατης αδελφότητας δίπλα σε μια άλλη. Δυο μυστικά μέσα στο πρώτο πίνακα που η τέχνη και η συμβολική του θα έρθει για να αλλάξει τους κανόνες ολόκληρης της δυτικής τέχνης, μια για πάντα…

Το Αίνιγμα της Μελαγχολίας

Author: Γιώργος Ιωαννίδης / Labels:


26 Απριλίου: Ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες της αναγέννησης ήταν και ο Γερμανός Άλμπρεχτ Ντύρερ (1471-1528) γνωστός για την σειρά ξυλογραφιών με θέμα την Αποκάλυψη (1498) αλλά και γενικότερα για τους πλούσιους συμβολισμούς που παρουσίαζε σε κάθε έργο του.
«Υπάρχει ένας σχεδόν βασανιστικός χαρακτήρας στα μεγάλα έργα του Ντύρερ…» θα γράψει η Γ. Μπέκετ «Αισθάνεται κανείς το βάρος μιας ευαισθησίας που διερευνά την εσώτερη αλήθεια του υποκειμένου του. Αυτή η εσωτερικότητα είναι που ενδιαφέρει τον Ντύρερ, μια εσωτερική επίγνωση που περιέχεται πάντοτε με επιτυχία στην εξωτερική μορφή».
Αυτό λοιπόν το στοιχείο της εσωτερικής αναζήτησης θα απεικονιστεί και στο πιο αινιγματικό έργο του Ντύρερ που μέχρι και σήμερα αποτελεί το ενοχλητικό αγκάθι των κριτικών τέχνης όσο και το λάβαρο των απανταχού εσωτεριστών.
Το έργο Melencolia I που ολοκληρώθηκε το 1514, απεικονίζει την μυστηριώδη φιγούρα ενός αγγέλου να κάθεται ανάμεσα σε μια μεγάλη σειρά από σύμβολα (σκάλα, κλεψύδρα, σφαίρα κ.α.). Ο παράξενος τίτλος του έργου, παραπέμπει στην πίστη των αναγεννησιακών καλλιτεχνών-φιλοσόφων ότι η μελαγχολία είναι μια κατάσταση του εαυτού που οδηγεί σε ανώτερα επίπεδα σοφίας και ύπαρξης.
Πιο συγκείμενα, στο έργο του Αγρίππα De Occulta Philosophia (1509) ο συγγραφέας περιγράφει τρεις τύπους μελαγχολίας, τον φανταστικό, τον λογικό και τον πνευματικό. Συνεπώς, ο Ντύρερ, απεικονίζει εδώ τον πρώτο τύπο μελαγχολίας…
Ακόμη στο De Occulta διαβάζουμε πως «με την μελαγχολία… ορισμένοι άνθρωποι είναι πλασμένοι σαν να είναι θεϊκοί, ικανοί να προλέγουν αυτά που θα συμβούν, και ορισμένοι είναι πλασμένοι ποιητές… όλοι οι άνθρωποι οι οποίοι ήταν σπουδαίοι σε οποιαδήποτε επιστήμη, ήταν στο μεγαλύτερο μέρος τους μελαγχολικοί. Ο Δημόκριτος και ο Πλάτωνας πιστοποιούν το ίδιο λέγοντας ότι υπήρξαν ορισμένοι μελαγχολικοί άνδρες οι οποίοι είχαν τέτοια ευφυία ώστε να θεωρούνται και να μοιάζουν περισσότερο θεϊκοί παρά ανθρώπινοι».
Με βάση την προσέγγιση αυτή, η εικόνα συχνά ερμηνεύεται ως την μελαγχολική επίδραση του Κρόνου πάνω στον δημιουργικό χαρακτήρα του ανθρώπου. Έτσι εξηγείται και η παρουσία του μαγικού τετραγώνου του Δία που βρίσκεται πάνω από τον άγγελο, ώστε να αντισταθμίζει τις δυνάμεις του Κρόνου.
Στην αστρολογική ψυχολογία, τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά που αποδίδονται στον Κρόνο είναι εγκράτεια, ενδοσκόπηση, απομόνωση, απαισιοδοξία και υπομονή. Όπως όμως δείχνει και ο αρχαιοελληνικός μύθος, ο πλανήτης Δίας εκφράζει την τάση για αύξηση και επέκταση, την διαστολή των ψυχικών δυνάμεων από τα πρωτόγονα ένστικτα στην αναζήτηση και στην απόκτηση γνώσεως και συνειδητότητας.
Όμως η συνηθισμένη αυτή ερμηνεία του έργου του Ντύρερ δεν μπορεί να μας εξηγήσει όλα τα υπόλοιπα σύμβολα. Ποιος λοιπόν είναι ο ρόλος τους;
Πιστεύω πως το μυστικό του αποσυμβολισμού βρίσκεται στην απεικόνιση της σκάλας η οποία φαίνεται να έχει 7 σκαλοπάτια που προφανώς αντιστοιχούν στους 7 πλανήτες, επιβεβαιώνοντας έτσι την παραπάνω ανάλυση. Όμως είναι βέβαιο πως η σκάλα απεικονίζει τα 7 ορατά σκαλοπάτια όταν υπάρχουν ακόμη 3, παραπέμποντας έτσι στον αριθμό 10 ή καλύτερα στα 10 Σεφιρόθ του Καμπαλιστικού Δέντρου της Ζωής που απεικονίζουν την ανάπτυξη του κόσμου.
Όπως λοιπόν δείχνει η διπλανή εικόνα, υπάρχει μια αντιστοιχία ανάμεσα στα σύμβολα στο έργο του Ντύρερ και στις 10 σφαίρες του Δέντρου από τα οποία τα πιο καίρια είναι και τα παρακάτω:
Ψηλά και αριστερά υπάρχει ο πρωταρχικός διαχωρισμός: Ουρανός-Γη-Θάλασσα (Γένεσης) όπου σε ένα και μόνο σημείο κυριαρχεί φως το οποίο με μια μακρά ακτίνα μοιάζει να φωτίζει (δημιουργεί) την ύπαρξη.
Ο I. Rigardie γράφει σχετικά με την Καμπαλιστική δημιουργία πως «για να συνειδητοποιήσει τον εαυτό Του, ή για να αυτοπροσδιοριστεί, το Αιν γίνεται Αιν Σοφ (Άπειρο) και στη συνέχεια Αιν Σοφ Αούρ, το Απόλυτο Απεριόριστο Φως… το οποίο τότε συστέλλεται (Tzimtzum) και συγκεντρώνεται σε ένα κεντρικό χωρίς διαστάσεις Σημείο – το Κέτερ, το Στέμμα, το οποίο αποτελεί την πρώτη Σεφίρα του Δέντρου της Ζωής».
Το Ουράνιο τόξο συνεπώς με τις 3 ζώνες το οποίο συνδέει τα άκρα, δεν είναι άλλο παρά αυτά τα 3 πέπλα της αρνητικής ύπαρξης πριν από κάθε υπόσταση: Αιν (0), Αιν Σοφ (00) και Αιν Σοφ Αούρ (000). Και μέσα από την ενότητα-κενότητα των μορφών, το είδωλο της στον κόσμο γίνεται πράξη (1). Ο διαχωρισμός αυτός όμως σχηματίζει ένα ζευγάρι αντίρροπων δυνάμεων που η ένωση τους οδηγεί στην Σοφία που συμβολίζεται με την ζυγαριά (Χόχμα - 2).
Στα δεξιά της εικόνας και πάνω από τον άγγελο παρουσιάζεται όπως είπαμε ο αριθμολογικός πίνακας του πλανήτη Δία. Οι αριθμοί όμως έχουν ένα κρυφό μήνυμα αφού στην τελευταία σειρά βρίσκουμε τους αριθμούς 4, 15, 14, 1 που μας δίνουν τα αρχικά του καλλιτέχνη (4= D, 1= Α) και την χρονολογία του πίνακα (1514).
Προσθέτοντας τώρα όλους τους αριθμούς του πίνακα παίρνουμε 2368 που αντιστοιχεί στις λέξεις Ιησούς Χρηστός (163+213+510+118+96+712+415+141= 2368).
Ο πίνακας λοιπόν αποκτά μια λυτρωτική δύναμη ενδυναμώνοντας τον άγγελο να δημιουργήσει!
Ο διαβήτης στα χέρια του αγγέλου παραπέμπει φυσικά στον Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος που στην ενσαρκωμένη φιγούρα που τον παρουσιάζει ο Ντύρερ (ενώ του δίνει και το πρόσωπο του), είναι Ερμαφρόδιτος (ένωση των αντιθέτων) αντιπροσωπεύοντας έτσι την Σεφίρα Χόντ, την σφαίρα της σκέψης και του αγγελιοφόρου Ερμή.
Όσον αφορά τέλος την σφαίρα που υπάρχει στο έδαφος αριστερά, αποτελεί φυσικά σύμβολο της τελευταίας Σεφίρα Μαλκούτ που είναι ο κόσμος των 4 στοιχείων, η ύλη στην ολότητα της.
Επιπλέων συλλογισμοί που μπορούν να γίνουν σχετικά με τον πίνακα αυτό είναι δυνατόν να γεμίσουν ένα ολόκληρο βιβλίο.
Μπορούμε δηλαδή να αναρωτηθούμε για την σχέση της καμπάνας πάνω από τον αριθμολογικό πίνακα και την Πυθαγόρεια αρμονική - την θεωρία περί μουσικής των σφαιρών, να ανατρέξουμε στα Πλατωνικά πολύεδρα για να ερμηνεύσουμε το πολύγωνο δίπλα στην σκάλα κ.ο.κ.
Ανεξάρτητα πάντως από αυτές τις περαιτέρω δυνατές αναλύσεις, το ουσιώδες μήνυμα του έργου βρίσκεται στο σύνολο του που παρουσιάζει την σχέση του ανθρώπου με ένα συμβολικό-γεωμετρικό σύμπαν και την σκάλα για αυτή του την κατανόηση.
Ο θεατής του έργου, αναγνωρίζει στον άγγελο τον στοχαστή εαυτό του αλλά και σε κάθε σύμβολο, κομμάτια αυτού. Θεατής και πίνακας γίνονται ένα όπως ένα είναι ο δημιουργός με το δημιούργημα του. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως αριθμολογικά το όνομα του Ντύρερ δίνει 136 όσο και η αριθμολογική αξία του έργου αυτού!
Πόσα άραγες έργα ζωγραφικής και γλυπτά παραμένουν ακόμη ανεξερεύνητα με την μυστική τους σημασία να μένει άγνωστη από το ευρύ κοινό;

H Μυστική Σημασία του Δρακοκτόνου Αγίου

Author: Γιώργος Ιωαννίδης / Labels:


23 Απριλίου: Με την ευκαιρία της ονομαστικής μου εορτής (η οποία φέτος πέφτει πάνω σε έναν ιδιαίτερο αριθμό), θα ήθελα να ξετυλίξω ορισμένα από τα πολλά συμβολικά στοιχεία του δρακοκτόνου Αγίου…
Ο Γεώργιος, ως ιστορική φιγούρα, γεννήθηκε το 280 πιθανότητα στην Αρμενία, ενώ εντάχθηκε στον ρωμαϊκό στρατό όπου και διέπρεψε. Το 303 μαρτύρησε κατά τους Διωγμούς του Διοκλητιανού όπου μετά από βασανιστήρια θανατώθηκε βάναυσα αφού του κόψανε το κεφάλι, λεπτομέρεια αξιοσημείωτη όπως θα δούμε αργότερα!
Στην παράδοση πάντως, έμεινε γνωστός για την σφαγή ενός δράκου και την σωτηρία μιας πριγκίπισσας που είχε αφεθεί ως θυσία στο κτήνος. Ο θρύλος αυτός προστέθηκε στα κατορθώματα του Αγίου από τους Σταυροφόρους κατά τον 11ο αιώνα, και τον ακολουθεί πιστά σε όλη την εικονογραφία του, αποδεικνύοντας πως στον Χριστιανισμό συνεχίζουν ορισμένοι πολύ ιδιαίτεροι παραδοσιακοί συμβολισμοί…
Ξεκινώντας από το ίδιο το όνομα του Αγίου, καταλαβαίνουμε πως σχετίζεται με την γη – γεώργιος δηλαδή ο γεωργός του εδάφους, ο καλλιεργητής του πνευματικού σπόρου μέσα στον ίδιο τον εαυτό.
Εξίσου χθόνια όμως είναι και η φύση του δράκοντα που σφαγιάζεται από τον αναβάτη Άγιο. Προσέξατε ποτέ πως η λόγχη κεντρίζει το στόμα του κτήνους; Παραπέμπει άραγε η κίνηση αυτή στην γεωμαντεία και τα τελουρικά ρεύματα του πλανήτη μας;
Η λόγχη είναι η θεληματική προέκταση του ατόμου και η φιδίσια όψη του δράκου συμβολίζει τις βιοενεργειακές ροές της γης, όπως αντίστοιχα τα μενίρ σηματοδοτούν το πέρασμα αλλά και τις δυνητικές εισόδους/εξόδους των ley lines.
Αντίθετα όμως από ότι θέλουν να πιστεύουν ορισμένοι, το πρότυπο του δρακοκτόνου είναι αρχαιότερο του Χριστιανισμού – άλλωστε η σημασία του ότι η Νέα Θρησκεία εξολοθρεύει τα δαιμόνια της Παλιάς, είναι όχι μόνο νεώτερη, αλλά και ιδιαίτερα απλοϊκή.
Ο δρακοκτόνος άγιος λοιπόν επαναλαμβάνει το ηρωικό δράμα του φτερωτού Περσέα και της αλυσοδεμένης Ανδρομέδας, του βαβυλώνιου Μαρντούκ και της οφιοειδή Τιαμάτ, και φυσικά τον μυστηριώδη Σεθ που λογχίζει τον δαίμονα-φίδι Άποφι όταν η νυχτερινή βάρκα του Ρα, στο ταξίδι της στον κάτω κόσμο, εμποδίζεται από το γιγάντιο αυτό πλάσμα.
Τι προσπαθούν να μας πούνε όλοι αυτοί οι μύθοι; Ποιο είναι το μυστικό του δράκου; Πρόκειται ασφαλώς για την πυγαία εσωτερική δύναμη στην πιο καθαρή μορφή της – δύναμη όμως που πρέπει να τιθασεύσει η συνείδηση του αγίου ή ήρωα (μύστη ή αναζητητή).
Ο Δράκος είναι διφυής, είναι ο φτερωτός όφις αφού συνδυάζει τα χαρακτηριστικά του φιδιού και του πουλιού, την ύλη και το πνεύμα δηλαδή. Αντιπροσωπεύει το ανεκδήλωτο, το αδιαφοροποίητο, το χάος, το κρυμμένο, την αδάμαστη ενέργεια. Η εξαπόλυση της λόγχης και το χτύπημα στα σαγόνια του συμβολίζει τον έλεγχο, την αλλαγή από το ανεκδήλωτο στο εκδηλωμένο. Ταυτόχρονα την νίκη στην σκοτεινή φύση του ανθρώπου και την αυτοκυριαρχία. Ενώ η διάσωση της παρθένου, σημαίνει ασφαλώς την απελευθέρωση των αγνών δυνάμεων. Ποιες είναι αυτές;
Εδώ μπορούν να γραφτούν αρκετά, ενδιαφέρον έχει όμως να σημειώσω πως μια από τις πρώτιστες ιδιότητες του δράκου είναι αυτό που σημαίνει το ίδιο του το όνομα, δράκος από το ρήμα δερκείν, που σημαίνει βλέπω. Αν ο δράκος λοιπόν δηλώνει το αρχέτυπο της καθαρής όρασης, της αντίληψης των πραγμάτων όπως πραγματικά είναι πέρα από κάθε ψευδαίσθηση και αυταπάτη, τότε ο ήρωας ενσωματώνει αυτή την δύναμη με την τελετουργική σφαγή του πλάσματος.
Η δρακοκτονεία κατά συνέπεια είναι μέρος μιας μυητικής πορείας, μιας δρακόντιας ατραπούς που προσπαθεί να καταστήσει την αθέατη ενέργεια και γνώση του ανθρώπου από ασυνείδητη σε συνειδητή.
Και ο αποκεφαλισμός στον οποίο αναφέρθηκα νωρίτερα; Ίσως να διακρίνετε και μόνοι σας τον συσχετισμό εδώ με ένα ακόμη πιο παράξενο μοτίβο που συνδέει τον Ορφέα, την Μέδουσα, τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, την κεφαλή Μπαφομέτ και τόσα άλλα παλαιά σύμβολα… η αφαίρεση της κεφαλής είναι μια ακόμη μαγική πράξη με πολλές σημασίες: από την μια εκφράζει την οικειοποίηση της ενέργειας της κεφαλής, από την άλλη την αναγόρευση του κεφαλιού ως έδρα της πνευματικής δύναμης.
Την στιγμή δηλαδή που ο άνθρωπος ανακαλύπτει την ανεξαρτησία της πνευματικής αρχής που κατοικεί στο κεφάλι σε σχέση με την ζωική δύναμη που αντιπροσωπεύει το σώμα.

Οι Σιωπηλές Φιγούρες στις Οροφές της Πόλης

Author: Γιώργος Ιωαννίδης / Labels:


19 Απριλίου: Μια ιδιόμορφη έκθεση τέχνης πραγματοποιείτε αυτές τις ημέρες στην Νέα Υόρκη. 31 μεταλλικά γλυπτά (σημειώστε αυτό το νούμερο γιατί θα επιστρέψουμε πολύ σύντομα σ’ αυτό) τοποθετήθηκαν στις οροφές μεγάλων κτιρίων στο κέντρο της πόλης, στα πλαίσια μιας έκθεσης του δρόμου με τίτλο Event Horizon.
Πρόκειται για ανθρώπινες φιγούρες, ομοιώματα (ή κλώνοι αν προτιμάτε) του βραβευμένου βρετανού καλλιτέχνη Antony Gormley, που μετέφερε την δουλειά του από το Λονδίνο, στην μεγαλούπολη των ΗΠΑ.
Και εκεί έστησε ψηλά στους σύγχρονους πύργους, μορφές να κοιτάζουν μελαγχολικά τα κτίρια και τους διαβάτες, προκαλώντας την περιέργεια πολλών, όπως και τρόμο σε ακόμη περισσότερους που αγνοώντας ότι πρόκειται για αγάλματα, κάλεσαν σε βοήθεια την αστυνομία.
Οι σιωπηλοί αυτοί παρατηρητές, θα μείνουν στην θέση τους μέχρι και τα μέσα Αυγούστου 2010, συνεχίζοντας να προκαλούν αλλά και να μαγεύουν…
Το όλο θέμα όμως, δεν σταματά εδώ. Ασφαλώς η έκθεση αυτή προκαλεί την προσοχή κάθε Αστικού Σαμάνου αλλά και τους Συγχρομυστικιστές που έχουν ήδη ξεκινήσει τις σημειολογικές τους αναλύσεις.
Ο Christopher Knowles για παράδειγμα, πολύ εύστοχα παρατηρεί πως οι φιγούρες αυτές παραπέμπουν στην ταινία Wings of Desire (1987) –εδώ θα συμπλήρωνα και το City of Angels (1998)– διότι όλα τα αγάλματα ήταν άγγελοι που τα φτερά τους έχουν ξεριζωθεί ή σπάσει από τις πλάτες!
Ο Gormley σε μια συνέντευξη του, δήλωσε πως εμπνεύστηκε το θέμα της έκθεσης από τα φτερωτά πλάσματα της αρχαίας Μεσοποταμίας. Και εύλογα εδώ μπορούμε να κάνουμε πολλούς συσχετισμούς ανάμεσα στις σιωπηλές φιγούρες της Νέας Υόρκης (την Βαβυλώνα της Δύσης) με τους Αννουνάκι (τους κατώτερους θεούς που ήρθαν από ψηλά + βλέπε και τις εναλλακτικές θεωρίες του Σ. Σίτσιν) που έχτισαν την Βαβυλώνα της αρχαίας Ασίας.
Μήπως οι παρατηρητές του Gormley είναι οι γιοι του Θεού, οι γιγάντιοι Νεφιλίμ που αναπολούν τον Χαμένο Παράδεισο; Μήπως είναι η ίδια η ανθρώπινη φυλή που αποζητά να επιστρέψει στο ουράνιο στερέωμα;
Θυμηθείτε εδώ τους αγγέλους του Ιακώβ που ανεβοκατέβαιναν την ουράνια σκάλα, όπως και τους Φωτεινούς (Shining Ones) που ο Craig Hines θεωρεί πως υλοποιούνταν στις στέγες των ζιγκουράτ (Gateway of the Gods, 2007).
Εκ πρώτης όψεως, οι σιωπηλές φιγούρες του Gormley εκφράζουν τα σπασμένα όνειρα του ανθρώπου των πόλεων, την αστική μελαγχολία του δυτικού που θέλοντας να ξεφύγει από τον λαβύρινθο του πεζοδρομίου, ανεβαίνει στις οροφές των σπιτιών προσπαθώντας να βρει την ελευθερία των ουρανών.
Ο Knowles όμως παρατηρεί και κάτι ακόμη – πολλές από τις μεταλλικές φιγούρες βρίσκονται κοντά, να βλέπουν ή επάνω σε σύγχρονους οβελίσκους: κάποια αγάλματα κοιτάνε το Empire State Building, κάποια έχουν σταθεί πάνω στο μνημειώδες τεκτονικό μέγαρο που η οροφή του παραπέμπει στην πυραμιδική αρχιτεκτονική της Ανατολής, κάποια άλλα είναι στραμμένα προς άλλα κτίρια και ουρανοξύστες που έχουν όλα αυτή την γνώριμη όψη της λίθινης (τσιμεντένιας σήμερα) βελόνας που τρυπά τον ουρανό.
Είναι άραγε αυτό τυχαίο; Ή μήπως είναι αυτή η «σκάλα», η χαμένη γέφυρα προς τα άνω;
Και τι συμβαίνει με το 31; Στην Καμπάλα, η 31η ατραπός αντιστοιχεί στο μονοπάτι που ενώνει την σεφίρα Hod με το Malkuth, και αντιστοιχεί στην κάρτα της Κρίσης.
Ο Israel Regardie γράφει χαρακτηριστικά στο A Garden of Pomegranates (1932): «Η Τελευταία Κρίση δείχνει τον άγγελο Γαβριήλ να ηχεί μια σάλπιγγα, η οποία φέρει ένα λάβαρο με κόκκινο σταυρό. Οι νεκροί ανοίγουν τους τάφους τους, στέκονται όρθιοι και ατενίζοντας προς τα επάνω υψώνουν τα χέρια για προσευχή προς τον Άγγελο».
Ήταν αυτή η εικονογραφία που ενέπνευσε τον Antony Gormley; Είναι οι σιωπηλές φιγούρες του, οι νεκροί εκπεσώντες άνθρωποι που περιμένουν την νέα αφύπνιση;

Το Υφαντό του Βαμπίρ

Author: Γιώργος Ιωαννίδης / Labels:

Το Υφαντό του Βαμπίρ
Ένα από τα πιο κλασσικά και σημαντικά έργα της παγκόσμιας βαμπιρικής μυθιστορίας κυκλοφορεί στην χώρα μας σε λίγες ημέρες από τις εκδόσεις Ars Nocturna.
Ένα παράξενο και πρωτότυπο σκοτεινό μυθιστόρημα με πολλές αναγνώσεις. Μια συναρπαστική ιστορία τρόμου αλλά και παραβολή πάνω στην ανθρώπινη φύση και τις κοινωνικές σχέσεις, με έναν ήρωα άκρως ρεαλιστικό, μακριά από τα στερεότυπα του είδους, το οποίο θεωρείται από πολλούς σύγχρονους κριτικούς το αρτιότερο μοντέρνο έργο πάνω στη θεματική του βαμπιρισμού!
Ο Δρ. Έντουαρντ Λιούις Γουέιλαντ είναι ένας ευυπόληπτος καθηγητής Ανθρωπολογίας στο Νέο Μέξικο με μυστηριώδη προέλευση, που προσπαθεί με κάθε τρόπο να κρύψει από τον κοινωνικό περίγυρό του τη βαμπιρική του φύση. Είναι ο μοναδικός του είδους του και ζει ανάμεσα στους φυσιολογικούς ανθρώπους, απομυζώντας τους συνήθως δίχως να το συνειδητοποιούν, επιβιώνοντας με δυσκολία σε έναν περίπλοκο κόσμο όπου δεν πρέπει να γίνει αντιληπτός…
Το βιβλίο της Suzy McKee Charnas, Το Υφαντό του Βαμπίρ (πρωτότυπος τίτλος: The Vampire Tapestry) κυκλοφορεί σε λίγες ημέρες σε μετάφραση της Βάγιας Ψευτάκη.

Οι Κρυπτογήινοι και οι Περίεργες Αχτίδες στον Ουρανό

Author: Γιώργος Ιωαννίδης / Labels:


14 Απριλίου: Το 2004 ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους, είχε ανακοινώσει το Πρόγραμμα Αστερισμός (Constellation) με βάση το οποίο η NASA θα οδηγούσε εκ νέου τον άνθρωπο στην Σελήνη μέχρι το 2020 – αυτό προϋποθέτει βέβαια πως οι αποστολές του Απόλλωνα ήταν άκρως αυθεντικές. Αλλά για την ώρα ας δεχτούμε την ιστορία έτσι όπως όλοι την γνωρίζουμε…
Η δεύτερη προσσελήνωση λοιπόν του 2020, θα εγκαινιάσει ένα κατασκευαστικό οργασμό που στόχο έχει την δημιουργία μιας πλήρως λειτουργικής βάσης που μέχρι το 2024 θα μπορούσε να αποτελέσει επιστημονικός σταθμός αλλά και λιμάνι για την περαιτέρω επανδρωμένη εξερεύνηση του διαστήματος.
Στις αρχές του 2010 όμως το «παραμύθι» τελείωσε απότομα όταν ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα αποφάσισε να τερματίσει το εν λόγω Πρόγραμμα μεταφέροντας τον διαστημικό προϋπολογισμό σε περισσότερα γήινα θέματα… εν καιρώ οικονομικής κρίσεως, πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά!
Και κάπου εδώ τίθεται ένα ενδιαφέρον ζήτημα: μήπως ο μετριασμός του διαστημικού προγράμματος μαρτυρά μια ευρύτερη τάση εσωστρέφειας; Μήπως έχουμε εγκαταλείψει το όραμα πως το μέλλον μας βρίσκεται ανάμεσα στα άστρα (ad astra per aspera); Και αν ναι, τι σημαίνουν όλα αυτά για την πορεία του παράξενου γενικότερα;
Φοβάμαι να δώσω μια γενικευμένη απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα διότι το παγκοσμιοποιημένο χωριό μας έχει αρκετά πολύπλοκη ψυχολογία που δύσκολα περιορίζεται σε αυστηρά μοντέλα ερμηνείας και εύκολες διαπιστώσεις.
Παρόλ’ αυτά η τάση του να «κοιτάμε χαμηλά» είναι υπαρκτή… είτε λέγετε αστική μελαγχολία, είτε επιδερμικές έγνοιες, οι άνθρωποι μοιάζουν να λησμονούν αυτή την περίοδο πως ο κόσμος υφίσταται και έξω από την υποκειμενική ζώνη των προβλημάτων τους.
Αλλά ας μην απομακρυνόμαστε από την παραδοξολογία διότι ακόμη και εκεί η τάση προς-γείωσης μοιάζει να μας χτυπάει την πόρτα. Και δεν αναφέρομαι στον ορθολογισμό και την επιστημικολαγνεία μας, αλλά σε ορισμένες νέες θεωρίες που έρχονται να εξηγήσουν παλιά αινίγματα… ο λόγος για το νέο βιβλίο των εκδόσεων Anomalist, το The Cryptoterrestrials που υπογράφει ο Mac Tonnies, ένας αξιόλογος ερευνητής της ουφολογίας που δυστυχώς πέθανε ξαφνικά πέρσι σε ηλικία μόλις 34 ετών.
Το συγκεκριμένο βιβλίο λοιπόν παρουσιάζεται από ορισμένους ως το νέο μεγάλο κεφάλαιο στο εξωγήινο ζήτημα καθώς υπόσχεται ότι εξηγεί την προέλευση των UFOs!
Σύμφωνα πάντα με τον Tonnies, οι γκρίζοι δεν κατεβαίνουν στον πλανήτη μας από τα μακρινά αστέρια, αλλά ανεβαίνουν στην επιφάνεια της Γης από μυστικές σπηλιές και αχαρτογράφητους υπόγειους κόσμους προσπαθώντας να κερδίσουν πίσω τον πλανήτη που κάποτε «παραχώρησαν» στην ανθρωπότητα.
Όπως μάλλον θα καταλάβατε, οι Κρυπτογίηνοι του Tonnies δανείζονται πολλά στοιχεία από την παλιά και τόσο γνώριμη θεωρία της Κούφιας Γης. Μόνο που όπως και τόσα άλλα βιβλία, δεν προσφέρει κανένα ουσιαστικό αποδεικτικό στοιχείο, παρά ο συγγραφέας του μας παρασέρνει σε μια ασταμάτητη θύελλα ιδεών και υποθέσεων. Οι ψυχοναύτες της Αποφένειας βέβαια αρέσκονται σ’ αυτή την τεχνική, ποιο όμως είναι το νόημα πίσω από όλα αυτά τα σενάρια;
Συγκρίνεται λίγο παλαιότερες θεωρίες με τις νεώτερες τάσεις. Κάποτε ευδοκιμούσε η λαογραφική ερμηνεία των UFOs (Jacque Vallee), η εξωδιαστατική τους προέλευση (John Keel) και φυσικά η εξωγήινη καταγωγή του φαινομένου (Donald Keyhoe). Γιατί λοιπόν επανερχόμαστε σε «φτωχές» θεωρίες που μας περιορίζουν εντός των πλανητικών μας συνόρων;
Είναι γεγονός πως σε περιόδους κρίσης, οι άνθρωποι συσπειρώνονται, μια συμπεριφορά που μεταφράζεται διαφορετικά σε όλες τις πτυχές της ζωής: στην οικονομία ως συγκράτηση, στην πολιτική ως εθνικισμός και στην ψυχολογία ως ενδοστρέφεια.
Παράλληλα, σε περιόδους κρίσης οι άνθρωποι τείνουν να αναζητούν διεξόδους και μηνύματα ελπίδας έξω από αυτούς – από δυνάμεις που θα αναλάβουν εκείνες δηλαδή τις δικές μας ευθύνες.
Η παραδοξολογία δε, είναι γεμάτη από σχετικά παραδείγματα… Ένα από αυτά ξεκινάει την δεκαετία του 1940, όταν ένα UFO προσέκρουσε στον πλανήτη μας αφήνοντας έναν επιζήσαντα. Το ανθρωπόμορφο αυτό πλάσμα φιλοξενήθηκε από μια οικογένεια αμερικάνων η οποία κοντά του έμαθαν για το τι πραγματικά συμβαίνει έξω και μακριά από την Γη.
Οι αποκαλύψεις του εξωγήινου για τον πόλεμο και την κοσμική πλεκτάνη των Δρακονιανών, ήταν τόσο εντυπωσιακές που έκαναν τον εγγονό της οικογένειας Robert Morning Sky, να συγκεντρώσει ολόκληρο αυτό το υλικό σε μια σειρά κειμένων που το 1995 κυκλοφόρησαν με τον τίτλο The Terra Papers: Hidden History of Planet Earth. Πρόκειται άραγε για αλήθειες που δεν θα ήθελε κανείς να γνωρίζει ή έξυπνα μυθεύματα που εκμεταλλεύονται την ανάγκη του κόσμου να αποδώσει στους aliens (ξένοι – μετανάστες) τα όσα δυσάρεστα συμβαίνουν στην κοινωνία μας;
Προσωπικά είμαι υπέρ την δεύτερης άποψης και το λεω αυτό διότι όσο γοητευτικά και αν είναι τα σενάρια που παρουσιάζονται από αυτά του είδους τα βιβλία, δεν στηρίζονται σε απτά γεγονότα ή έρευνες, αλλά σε αμφισβητούμενες εμπειρίες ή (ακόμη χειρότερα) σε ευφάνταστες διανοητικές υποθέσεις!
Κάπως έτσι λοιπόν, η παραδοξολογία κινδυνεύει είτε από την γενικευμένη εσωστρέφεια που παρατηρείτε τελευταία, είτε από τους αυτόκλητους «γκουρού» των αποκεκαλυμένων γνώσεων, είτε φυσικά από τον ισοπεδωτικό «ευνουχισμό» των σκληροπυρηνικών σκεπτικιστών.
Ο ψυχοναύτης όμως ξέρει πως κανείς δεν κραδαίνει την αλήθεια του παράξενου, πως δεν υπάρχουν πάπες της αναζήτησης, παρά διαφορετικές οπτικές όπως και φαινόμενα που δεν μπορούν να ενταχθούν στις μέχρι τώρα θεωρίες μας. Ένα από αυτά που εντόπισα πιο πρόσφατα, αφορά μυστηριώδης φωτεινές στήλες που εμφανίζονται στον ουρανό ή κοντά στο έδαφος, διαρκούν λίγα λεπτά και μετά σβήνουν πάλι αφήνοντας πίσω τους δεκάδες έκπληκτους μάρτυρες.
Ο σύλλογος έρευνας MUFON της Αμερικής έχει καταγράψει πολλά σχετικά περιστατικά από τις αρχές του 2010, και κανείς πραγματικά δεν γνωρίζει τι μπορεί να προκαλεί αυτές τις φωτεινές δέσμες.
Αόρατα οχήματα, φωτεινοί στύλοι από παράλληλες διαστάσεις, ηλεκτρομαγνητικά παράπλευρα παράγωγα από αστρικές πύλες, φωτεινά εκτοπλάσματα ή κάποιο άλλο άγνωστο ακόμη φυσικό φαινόμενο; Κανείς δεν ξέρει!
Αυτό που έχει σημασία όμως, είναι πως ανεξάρτητα από τις τάσεις και τα ρεύματα, τις προσπάθειες ορισμένων να οικειοποιηθούν την παντογνωσία για το ανεξήγητο ή τις προσπάθειες άλλων να υποβαθμίσουν, να γελοιοποιήσουν και να νεκροποιήσουν το παράξενο, τα δυσεξήγητα φαινόμενα συνεχίζουν να συμβαίνουν απτόητα και ατάραχα από τα ανθρώπινα πάθη.
Περίεργα όντα γλιστράνε από τα πλαίσια των διαστάσεων μας, αλλόκοσμοι ψίθυροι ηχούν στα στενά των πόλεων μας, μυστηριώδη φώτα φωτίζουν στα μονοπάτια όταν κανείς δεν υπάρχει για να τα προσέξει. Τα αινίγματα αυτού του πλανήτη συνεχίζουν την ζωντανή παρουσία τους καταργώντας τον καθένα και την καθεμία που θέλει να προσαρμόσει τον κόσμο αυτό στις θεωρίες του. Ο ψυχοναύτης γνωρίζει όμως το μυστικό, διότι αν θέλεις να μάθεις την αλήθεια, πρέπει πρώτα να αφουγκραστείς. Μέσα στην σιωπή σου θα ξετυλιχτεί το άπειρο των πληροφοριών του μυστηρίου.

Ο Χρυσός Φρύνος του Andrew Chumbley

Author: Γιώργος Ιωαννίδης / Labels:


12 Απριλίου: Μόλις έλαβα ένα ηλεκτρονικό μήνυμα από το διάσημο occult βιβλιοπωλείο Treadwells του Λονδίνου, το οποίο και με ενημερώνει για τις νέες παραλαβές βιβλίων.
Μάλιστα, πάνω πάνω στην λίστα φιγουράρει ένα ιδιαίτερα σπάνιο βιβλίο, το One: The Grimoire of the Golden Toad του Andrew Chumbley.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως όλα τα έργα του Chumbley αξίζουν την προσοχή μας, όσο και ένα σεβαστό ποσό καθότι η τυπογραφική δουλειά των εκδόσεων Xoanon είναι πραγματικά αξιέπαινη.
Παρόλ’ αυτά, το εν λόγω βιβλίο κοστολογείτε 2.867 ευρώ (2.500 λίρες Αγγλίας). Ποσό εξωφρενικό ακόμη και για ένα τόσο ιδιαίτερο βιβλίο.
Όσοι λοιπόν θέλετε να το αποκτήσετε δωρεάν, δεν έχετε παρά να το ανοίξετε σ’ αυτή την διεύθυνση!
Όσον αφορά το περιεχόμενο του έργου, πρόκειται για ένα μαγικό βιβλίο που κυκλοφόρησε σε 77 αριθμημένα αντίτυπα το 2000 και περιλαμβάνει μια τελετή που σχετίζεται με την μαγική χρήση των βατράχων, έτσι όπως συναντάτε στην ανατολική Αγγλία.
Κάποιοι λένε πως οι Toadmen, αυτοί δηλαδή που χρησιμοποιούν το φυλαχτό του βατράχου, οδηγούνται στην τρέλα και στον πρόωρο θάνατο. Μάλιστα, ο ξαφνικός θάνατος του Chumbley το 2004 σε ηλικία μόλις 37 ετών, ενίσχυσε αυτό τον θρύλο.
Όπως και να έχει, όλοι οι βιβλιόφιλοι του αποκρυφισμού, περιμένουμε με αγωνία ένα ακόμη αδημοσίευτο έργο αυτού του παράξενου άνδρα, το περίφημο Draconian Grimoire.
Ελπίζω μονάχα η τιμή του αυτή την φορά να είναι προσβάσιμη…

Ο Χαμένος Παράδεισος του Τζων Μίλτων

Author: Γιώργος Ιωαννίδης / Labels:

Ο Απολεσθείς Παράδεισος
Ένα ακόμη αξεπέραστο διαμάντι της παγκόσμιας λογοτεχνίας φτάνει επιτέλους ολοκληρωμένο στις προθήκες των Ελληνικών βιβλιοπωλείων. Πρόκειται φυσικά για το Paradise Lost του Τζων Μίλτων που κυκλοφορεί σήμερα από τις εκδόσεις Πανός.
Από την ιστοσελίδα του Lifo.gr αναδημοσιεύω τα παρακάτω σχόλια…
Το έμμετρο έπος του Άγγλου ποιητή Μίλτων (1608-1674) που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1667 είναι ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά έργα της Αγγλίας, το οποίο μάλιστα καθιέρωσε τον ποιητή ως τον Άγγλο Όμηρο. Ο Απολεσθείς Παράδεισος γράφτηκε από τον τυφλωμένο Μίλτον, ο οποίος απήγγελλε το ποίημά του στους βοηθούς του.
Η Πτώση του ανθρώπου από τον παράδεισο, ο πειρασμός του Αδάμ και της Εύας από το Σατανά και ο εξορισμός τους από τον κήπο της Εδέμ είναι η βασική πλοκή του έργου, που αριθμεί πάνω από δέκα χιλιάδες στίχους.
Ο Μίλτων θέλησε μέσα από αυτό το γιγαντιαίο έργο να εκφράσει την απελπισία του για την αποτυχία της επανάστασης, να «δικαιολογήσει τους τρόπους του Θεού πάνω στους ανθρώπους» και να υμνήσει την αισιοδοξία του για τη δύναμη των ανθρώπων.
Ο Μίλτων εμπλουτίζει το έργο του με παγανιστικές εικόνες αλλά και αρχαιοελληνικές αναφορές. Ο μεταφραστής Αθανάσιος Δ. Οικονόμου δηλώνει στην εισαγωγή του βιβλίου για τον Μίλτων και τη θεματολογία του: «Άξιος συνεχιστής των μεγάλων εποποιιών του παρελθόντος, ο Μίλτων μάς εισάγει σε έναν περιπετειώδη κόσμο συγκρούσεων και αναταραχών κοσμοϊστορικής σημασίας, μένοντας πιστός στην αγιογραφική θεμελίωσή του, αλλά και αρυόμενος πληθώρα υλικού από απόκρυφες πηγές που είχε στη διάθεσή του. Βαθύτατες και διαφωτιστικές είναι και οι εσωτερικές ψυχολογικές συγκρούσεις των ηρώων του».

Το κείμενο συνοδεύουν οι εξαίρετες γκραβούρες του Γ. Ντορέ, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως αποτελεί την πρώτη πλήρη μετάφραση του έργου, καθώς μέχρι σήμερα είχαμε στην διάθεση μας την απόδοση των πρώτον 800 στίχων μόνο, από τον Χ. Γαλατόπουλο και τις εκδόσεις Γκοβόστη.

Σαν Σήμερα Γράφτηκε το Βιβλίο του Νόμου του Άλιστερ Κρόουλυ…

Author: Γιώργος Ιωαννίδης / Labels:


08 Απριλίου: Σαν σήμερα, πριν από ένα αιώνα ξεκίνησε να γράφετε ένα βιβλίο που έμελλε να αλλάξει τον κόσμο της μαγείας. Ένα βιβλίο αποκάλυψη, και εδώ η λέξη έχει την κυριολεκτική της σημασία.
Πρόκειται φυσικά για το Βιβλίο του Νόμου (Liber Al vel Legis) που υπαγορεύτηκε στον Άλιστερ Κρόουλυ, κάπου στην Αίγυπτο, στις 8, 9 και 10 Απριλίου 1904.
Σ’ αυτό παρουσιάζεται ο πυρήνας της φιλοσοφίας του Θελήματος, μια αρχή που συνοψίζεται σε τρεις προτάσεις του βιβλίου: «Κάνε αυτό που θέλεις, αυτός είναι ολόκληρος ο Νόμος. Η αγάπη είναι ο Νόμος, αγάπη υπό τη θέληση. Δεν υπάρχει Νόμος πέρα από το κάνε ό,τι θέλεις».
Για αρκετούς, τα παραπάνω λόγια μοιάζουν προκλητικά. Σε συνδυασμό δε με την εκκεντρική ζωή του συγγραφέα τους, οι περισσότεροι μελετητές των εσωτερικών σχολών σήμερα, αποφεύγουν το Νόμο του Θελήματος, φοβούμενοι πως ενισχύει τον εγωισμό, τον ηδονισμό και γενικότερα γεννά φαινόμενα αναρχίας και Εωσφορισμού.
Στην πραγματικότητα όμως η έννοια της θέλησης (στο πρωτότυπο κείμενο εμφανίζεται άλλοτε ως will και άλλοτε ως Θέλημα, λέξη γραμμένα στα Ελληνικά), δεν αφορά την ασυλλόγιστη εκδήλωση της όποιας απωθημένης επιθυμίας μας!
Ο Κρόουλυ είναι κατηγορηματικός σ’ αυτό: «Κάνε ό,τι σου αρέσει, όχι τις τυχαίες ευχές και επιθυμίες του συνειδητού νου, αλλά την αμετάβλητη ιδέα του εσώτερου εαυτού σου. Πρέπει να σκάψεις βαθιά μέσα σου και να ανακαλύψεις τι είναι – και να τον βγάλεις στο φως».
Η φιλοσοφία του Κρόουλυ μιλά για τον αληθινό πυρήνα του ανθρώπινου ψυχικού οργανισμού, για την ανακάλυψη της δύναμης που δραστηριοποιείται μέσα μας, γι’ αυτό που προσωπικά αποκαλώ Μυστικό Ήλιο.
Ασφαλώς, η σκέψη του είναι βαθιά επηρεασμένη από τους συλλογισμούς του Σοπενχάουερ (1788-1860), ο οποίος μιλούσε για τη θέληση (βούληση – will) σαν μια κοσμική δύναμη που απλώνεται πέρα από τα όρια του ανθρώπου στο σύμπαν και διαπερνά όλα τα –είτε έμβια είτε ανόργανα– όντα του κόσμου.
Για αυτή τη δύναμη ακριβώς μίλησε και ο Κρόουλυ, για τη θέληση που δένει ερμητικά όλα τα πλάσματα της ύπαρξης με όρους συμπάθειας και τα κατευθύνει σ’ ένα μονοπάτι αγάπης, δηλαδή συνοχής, δημιουργίας και ανάπτυξης.
Η αγάπη και η θέληση είναι έννοιες ίσες στη φιλοσοφία του Θελήματος (Thelema), αφού αριθμοσοφικά δίνουν και οι δυο τον αριθμό 93. Η αληθινή θέληση είναι εξέλιξη και δημιουργία, ενώνει και γεννά, είναι πατέρας κάθε τελειότητας, η δύναμη και η κατάσταση του τελειοποιημένου ανθρώπου.

Όσοι ενδιαφέρεστε να μάθετε περισσότερα για το Βιβλίο του Νόμου, δείτε εδώ. Αν θέλετε να το αποκτήσετε, επιλέξτε αυτή την έκδοση ή την ελληνική της μετάφραση.

Έρευνα για τις Σκοτεινές Δυνάμεις της Νύχτας

Author: Γιώργος Ιωαννίδης / Labels:


Mystery τ. 60
(Απρίλιος 2010)

Διαβάστε στο Νέο Τεύχος που Κυκλοφορεί

Οι Σκοτεινές Δυνάμεις της Νύχτας
Η Μόρα & οι Άνθρωποι της Σκιάς

Χιλιάδες άνθρωποι καθημερινά σ’ ολόκληρο τον πλανήτη βιώνουν ένα παράξενο και τρομαχτικό φαινόμενο κατά την διάρκεια του ύπνου: μια περίεργη σκιά κάθετε πάνω στο στέρνο τους εμποδίζοντας τους να κουνηθούν και να αναπνεύσουν! Ο Γιώργος Ιωαννίδης εξετάζει διεξοδικά το φαινόμενο και παρουσιάζει όλες τις πιθανές ερμηνείες, από τις πιο παράδοξες έως και τις επιστημονικές.

Ο ΜΑΥΡΟΣ ΗΛΙΟΣ
Οι 2 Πύλες του Ήλιου, οι Μυστικοί Αθάνατοι, τα Σύγχρονα Τάγματα του Κρυμμένου Θεού, ο Ναζιστικός Μυστικισμός και ο Αρχαίος Πόλεμος με την Σελήνη.
Ένα πολυσέλιδο ειδικό αφιέρωμα για τα μυστήρια του Ήλιου που υπογράφουν οι: Γιώργος Αρώνης, Ανέστης Γεροδήμου, Γιώργος Ιωαννίδης.

2012: Η Αλλαγή Άρχισε!
Μεταβολές στο μαγνητικό πεδίο της Γης φαίνεται πως μεταμορφώνουν την συνείδηση μας. Μάθετε τα πάντα γι’ αυτή την παράξενη εξέλιξη στην αποκαλυπτική έρευνα της Βίκυς Χρυσού.

ΟΡΓΟΝΙΤΕΣ & οι Παράξενες Ιδιότητες τους
Η Οργόνη, εκείνη η μυστηριακή δύναμη που γεμίζει ολόκληρο το σύμπαν μπορεί να ελεγχθεί προς όφελος των ανθρώπων μέσα από ειδικές κατασκευές, τους οργονίτες.
Πως όμως μπορείτε να κατασκευάσετε τον δικό σας οργονίτη και με ποιο τρόπο σας προστατεύει από τα Chemtrails και την αρνητική ενέργεια;
Του Ηλία Γανόπουλου

Πέθανε το Τέρας του Λοχ Νες;
(1933-2009)
Οι εμφανίσεις του πλάσματος έχουν μειωθεί δραματικά! Μήπως αυτό σημαίνει πως πέθανε;
Του Σπύρου Κατσαντάμη

Μαγικά Ξίφη: Τι Είναι & Πώς να Κάνετε το Δικό σας
Γράφει η Άντζυ Ντρούλια

FRINGE: H Επιστήμη Πίσω από την Διάσημη Τηλεοπτική Σειρά
Του Νικόλαου Κουμαρτζή

Clavis Infernis (το Κλειδί της Κόλασης)
Το Απαγορευμένο Μαγικό Βιβλίο του Άγιου Κυπριανού
Γράφει ο Γιώργος Ιωαννίδης

Συνέντευξη PAUL HOFFMAN: Το Αριστερό Χέρι του Θεού

Copyright 2009 | Based on a FoolBlogger's template, designed by Ophelia Nicholson.
The initial design was modified by Nikolaos Koumartzis for meta-δίκτυο and Hellenic Society of Metaphysics.