Για μια Πνευματική Ανάσταση του Εαυτού

Author: Γιώργος Ιωαννίδης /


Από τον αρχαίο μαύρο Όσιρι και τον Δικταίο Δία έως τον θεάνθρωπο Ιησού και τον τέκτονα Χιράμ, όλοι οι μυητικοί μύθοι του θανάτου και της επαναγένησης φτιάχτηκαν για να μαρτυρούν πως κάθε τι σ’ αυτό το σύμπαν αλλάζει και εξελίσσεται.
Αυτή είναι η αληθινή απάντηση στο αινιγματικό «παράδοξο σκοτάδι της ανθρώπινης ζωής»!
Καθώς λοιπόν αυτές οι ιερές ημέρες μας πλημμυρίζουν από ευχές, δεν μπορώ και εγώ να μην συντονιστώ στο πνεύμα της εποχής και να σας ευχηθώ: Καλό Θάνατο και ακόμη πιο καλή Αναγέννηση

Οι Πύλες του Ανεξήγητου & το Άγιο Φως των Ιεροσολύμων

Author: Γιώργος Ιωαννίδης / Labels:


27 Μαρτίου: Με την ευκαιρία της αποψινής, ζωντανής μου παρουσίας στην τηλεοπτική εκπομπή του Κώστα Χαρδεβέλλα, με θέμα το μυστήριο του Αγίου Φωτός, θα ήθελα να παραθέσω ορισμένες σκέψεις μου πάνω στο όλο ζήτημα.
Πρόκειται ασφαλώς για ένα λεπτό θέμα που την προσέγγιση του μπορούμε να κάνουμε μέσα από πολλά πλαίσια.
Μπορούμε δηλαδή να ερευνήσουμε το φαινόμενο ιστορικά, παραψυχολογικά, κοινωνιολογικά, θεολογικά όπως και μέσα από την οπτική της εσωτερικής φιλοσοφίας.
Όσον αφορά το πρώτο κομμάτι, πιστεύω πως το βιβλίο του Μιχάλη Καλόπουλου Θαύμα ή Απάτη (2006) απαντά σε πολλά ανοιχτά ερωτήματα και θα πρότεινα ανεπιφύλαχτα σε όλους τους αναγνώστες μου να το μελετήσουν.
Αν αφήσουμε όμως στην άκρη το οποιοδήποτε σενάριο δολιότητας, μένει το ερώτημα του κατά πόσο το φαινόμενο αυτό μπορεί να εκδηλώνετε ως ανθρώπινο ψυχοκινητικό προϊόν ή ως αυθεντική αποκάλυψη της δύναμης του Θεού.
Αν ισχύει το δεύτερο, τότε έχουμε μια επαναλαμβανόμενη πιστοποίηση της ύπαρξης μιας Ανώτερης Δύναμης. Σ’ αυτή την περίπτωση όμως, είμαστε υποχρεωμένοι όλοι να αποδεχτούμε την θέληση Του! Παύουν να υπάρχουν δηλαδή περιθώρια αμφιβολίας ή ελεύθερης ατομικής επιλογής αφού η δύναμη Του είναι σαφής και μετρίσιμη.
Είναι άραγε αυτός ο Θεός της αγάπης ή ένας θεός της επιβολής και του εξαναγκασμού; Διατηρώ πολλές επιφυλάξεις εδώ.
Μήπως τότε αυτό που συμβαίνει είναι ένα μαζικό ψυχοκινητικό φαινόμενο; Είναι αλήθεια επίσης πως θα μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε το όλο συμβάν της εμφάνισης μέσα από όρους ομαδικής υστερίας όπου οι παραισθήσεις των λίγων μεταδίδονται και μοιράζονται «απλόχερα» στις ευαίσθητες ψυχολογίες των παρευρισκομένων που πηγαίνουν τις περισσότερες φορές στις Εκκλησίες γιατί έχουν ανάγκη να πιστέψουν – κάτι αντίστοιχο άλλωστε συμβαίνει στην πυροβασία όπου ένας συνδυασμός αυθυποβολής, απλής φυσικής και εκστατικών πεποιθήσεων, προκαλεί το γνωστό φαινόμενο και τις όποιες διαστάσεις του.
Επομένως, ένα τόσο εντυπωσιακό θαύμα όπως αυτό με το Άγιο Φως, παλινδρομεί συχνά την ψυχολογία του ατόμου σε μια πρώιμη ηλικιακή θέση. Ο ενήλικας γίνεται ασυνείδητα ξανά παιδί καθώς συναντά εκ νέου τον τροφό-Θεό-πατέρα που θα τον φροντίσει και θα αναλάβει εκείνος τις ευθύνες που δεν μπορεί να σηκώσει άλλο πια στην ζωή του.
Φυσικά, αυτή είναι η μια όψη του νομίσματος, διότι το ίδιο φαινόμενο λειτουργεί και ψυχανοδικά… αλλά για αυτό θα αναφερθώ στην συνέχεια.
Μείναμε λοιπόν στο ερώτημα του κατά πόσο το φαινόμενο αυτό είναι παραψυχολογικό ή όχι. Μιλάμε φυσικά για την πυροκίνηση, μια αμφιλεγόμενη ικανότητα του ανθρώπου. Και λεω αμφιλεγόμενη διότι αν και κατά καιρούς έχουν εμφανιστεί διάφοροι «θαυματοποιοί» δεν έχει εξακριβωθεί ακόμη επιστημονικά!
Παρόλ’ αυτά, οι περισσότεροι ασκητές στο χώρο του πρακτικού εσωτερισμού παραμένουν θετικοί απέναντι στις μορφοπλαστικές ικανότητες του μυαλού. Διότι αν μπορεί η σκέψη μας να υλοποιεί πνευματιστικά φαινόμενα (βλ. την περίπτωση του Philip Aylesford) τότε γιατί να μην μπορεί να δημιουργήσει σπίθες φωτιάς από το πουθενά!
Είτε λοιπόν οι φλόγες ξεπετάγονται από τις λανθάσουνες δυνάμεις Ψ του ανθρώπου, είτε είναι γέννημα του Θεού είτε ακόμη και προϊόν απάτης… η άφιξη του Αγίου Φωτός έχει τεράστια λειτουργική αξία σε κοινωνικό όσο και σε ατομικό επίπεδο.
Βλέπετε, το αναμμένο κερί είναι πρώτα από όλα ένα σύμβολο, το εξατομικευμένο φως. Αλλά καθώς μοιράζεται από τον Έναν στους πολλούς, μαρτυρά την έννοια της συμμετοχής σ’ ένα και αδιαίρετο σώμα. Ο συμβολισμός αυτός έχει τεράστια σημασία για μια κοινωνία που χρειάζεται ζωντανούς θεσμούς για να την κρατούν ενωμένη.
Ταυτόχρονα, το γεγονός πως ο Ένας είναι μια υπερβατική Αρχή, τονίζει τον δεσμό του μακρόκοσμου με τον μικρόκοσμο. Είναι λες και την στιγμή της υλοποίησης, ο Θεός «σκύβει» πάνω από την Ιερουσαλήμ, κάνοντας έτσι αυτή την τιποτένια γωνιά του σύμπαντος (και τους ανθρώπους της), το αξιοπρόσεχτο κέντρο των πάντων.
Το κερί λοιπόν μας ενώνει (υψώνει) με την άλλη πλευρά, ενώ η φλόγα λειτουργεί σαν μια χειροπιαστή «γέφυρα» ανάμεσα στην εσωτερική ανθρώπινη σπίθα και το άκτιστο φως που είναι ο Θεός.
Το Άγιο Φως συνεπώς, είναι η ζωντανή σφραγίδα σύζευξης του Άνω με το Κάτω, και επιστροφής του Έξω στο Μέσα (η είσοδος του ιερέα στο «σπήλαιο» της Αφροδίτης ή αλλιώς ένα μυστικό regressus ad uterum).
Ένα απτό σύμβολο του καθαρού πυρακτωμένου αέρα, το ανθρώπινο πνεύμα δηλαδή έτσι όπως είναι να γίνει όταν εξαγνιστεί και μεταμορφωθεί μέσα από την αλχημική διεργασία των θρησκευτικών μυστηρίων. Είναι φως ενότητας αλλά και ελπίδας που σαν βροχή «δωρίζετε» για να γεννήσει κάτι νέο στον κόσμο ή/και μέσα στην ψυχή μας, αφυπνίζοντας τις φλόγες του εσωτερικού μας Μυστικού Ήλιου.

Εισαγωγή στον ΣυγχροΜυστικισμό

Author: Γιώργος Ιωαννίδης / Labels:


24 Μαρτίου: Oι τρόποι της Αποφένειας κερδίζουν ολοένα και περισσότερο την προσοχή της νέας γενιάς ερευνητών του παράξενου. Μάλιστα, ένας από τους πιο σύγχρονους όρους ανάλυσης πληροφοριών είναι ο συγχρομυστικισμός (synchromysticism).
Πρόκειται για σύνθετη λέξη που κατασκεύασαν οι bloggers που ασχολούνται με το ζήτημα, συνθέτοντας δυο γνωστές έννοιες: τον μυστικισμό και την συγχρονικότητα.
Ο συγχρομυστικισμός λοιπόν είναι η τέχνη της αναζήτησης παραδοξολογικών συνδέσεων και μεταφυσικών νοημάτων σε φαινομενικά αταίριαστα ανθρώπινα έργα όπως είναι τραγούδια, ταινίες, μυθιστορήματα κ.ο.κ.
Τα παραδείγματα του συγχρομυστικισμού είναι άπειρα όπως και οι εκπρόσωποι του: ο στοχαστής Kyle Hunt, ο Jake Kotze με το αντι-νεοεποχίτικο blog του, ο Steve Willner με τα ψυχεδελικά βίντεο του, ο Goro Adachi και το τεχνοκρατούμενο web site του, ο σινεφίλ Christopher Knowles, το ομότιτλο forum του συγχρομυστικισμού, και άλλοι πολλοί, πάρα μα πάρα πολλοί…
Καταλαβαίνετε λοιπόν πως πρόκειται για ένα πραγματικό νέο κίνημα σκέψης και αντίληψης των πραγμάτων που κοχλάζει δυναμικά και αναπτύσσετε με γρήγορους ρυθμούς καλώντας μας να συμμετέχουμε σ’ αυτή την όμορφη «τρέλα»…
Τι ψάχνουν να βρούνε όμως οι συγχρομυστικιστές; Και πόσο αληθινές μπορεί να είναι οι θεωρίες τους;
Δεν είναι τυχαίο που νωρίτερα έβαλα μια συγκεκριμένη λέξη σε εισαγωγικά! Βλέπετε, πολλοί παρερμηνεύουν τους ψυχοναύτες σαν αφελείς λάγνους της συνομωσίας που κυνηγάνε ροζ ελέφαντες και άλλα αρρωστημένα φαντάσματα.
Στην πραγματικότητα, αυτός που εργάζεται με γνώμονα τον συγχρομυστικισμό προσπαθεί να διευρύνει την σκέψη του με βομβαρδισμό από ασταμάτητους συνειρμούς που θα επιταχύνουν την εγκεφαλική του λειτουργία ώστε στην συνέχεια να δέχεται και να επεξεργάζεται πιο εύκολα και ισχυρά τις όποιες πληροφορίες.
Εκπαιδεύει με λίγα λόγια το μυαλό του, δεν το περιορίζει σε στεγανά παρά ψάχνει γέφυρες νοημάτων που θα διευρύνει την συνείδηση του καθώς συνθέτει μια γνωστική μαντάλα υπερ-πληροφοριών.
Οι ψυχοναύτες του συγχρομυστικισμού λοιπόν, στρέφονται στην τέχνη γιατί εκεί το πεδίο της ελευθερίας δεν έχει τέλος και μέσα από ένα ντόμινο αποσυμβολισμών, ακολουθούν το μίτο πίσω από το πέπλο του υποκειμενισμού μέχρι την ίδια την πηγή της συλλογικής γνώσης – το Κοσμικό Μοτίβο.
Πραγματικά, οι συγχρομυστικιστές είναι οι μοντέρνοι καμπαλιστές της τεχνολογικής πληροφορίας που διαβάζουν την τέχνη σαν λανθάνουσα έκφραση μιας ανώτερης αλήθειας.
Μα αρκετά σας μπέρδεψα με την chaoticή φιλοσοφία της Αποφένειας. Καιρός για ορισμένα παραδείγματα… και τι πιο ζωντανό παράδειγμα από τις συνδέσεις που ο νους του ψυχοναύτη μπορεί να κάνει με τις ταινίες που είδαμε να προβάλλονται τελευταία στην Μεγάλη Οθόνη.
Ας πάρουμε για παράδειγμα μια πρόσφατη παραγωγή, την νέα ταινία μυστηρίου The Box (2010) του Richard Kelly που είναι βασισμένη στο short story του διάσημου λογοτέχνη του τρόμου, Richard B. Matheson, Button, Button (1970).
Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ο κ. Arlington Steward που είναι ξενιστής μιας ανώτερης εξωγήινης βούλησης (από τον Άρη;) που παρόμοια με τους εξωγήινους του Dark City, πειραματίζονται με την ανθρώπινη ψυχολογία.
Προσέξτε πως ο ηθοποιός που ενσαρκώνει τον αγγελιοφόρο των ξένων είναι ο Frank A. Langella που το 1999 είχε πρωταγωνιστήσει στην ταινία Η Ένατη Πύλη, υποδύοντας τον ρόλο του Boris Balkan που ήθελε να έρθει σε επαφή με τον κόσμο των Δαιμόνων – Αντίστοιχα στην τωρινή μας ταινία, οι πρωταγωνιστές ζουν μια περιπέτεια ανάμεσα σε τρία επίπεδα (οι τρεις πύλες) που είναι φυσικά η Κόλαση, το Καθαρτήριο και ο Παράδεισος με βάση την αλλοκοσμική γεωγραφία του Δάντη.
Η επιλογή που κάνει ο Arthur Lewis στην ταινία, ήταν η πύλη νο. 2 δηλαδή το Καθαρτήριο. Προσέξτε το όνομα διότι είναι αυτό του Arthur Clark, ενώ το επίθετο είναι εκείνο του συγγραφέα της Αλίκης (Lewis Carroll). Όπως η Αλίκη πέρασε από έναν καθρέπτη σε μια άλλη πραγματικότητα (Through the Looking-Glass, and What Alice Found There, 1872) έτσι και ο Arthur βαδίζει μέσα σε μια καθρεπτίζουσα πύλη – ένα υγροποιημένο κουτί πανομοιότυπο σε σχήμα με το Tardis του Doctor Who!
Σας έχασα; Ελπίζω όχι! Αν πάλι ναι, μην ανησυχείτε, άλλωστε μιλάμε για έναν Λαβύρινθο! Ίσως να σας έσπρωξα πολύ βαθιά στην τρύπα του λευκού λαγού… οπότε ας μιλήσουμε για ορισμένες πιο «εύκολες» συνδέσεις…
Η συγχρομυστικιστκή ανάλυση του The Box μας έδειξε πως όλα περιστρέφονται γύρω από το μοτίβο του Περάσματος. Το concept των Stargates εμφανίζεται πολύ συχνά στις αναλύσεις των ψυχοναυτών.
Αλλού συναντάμε ακόμη πιο περίεργα μοτίβα, όπως είναι ο Οφθαλμός.
Όλοι γνωρίζεται την πυραμίδα με τον Πανεπόπτη Οφθαλμό που υπάρχει στο αμερικάνικο δολάριο. Αυτό που δεν γνωρίζεται είναι πως το ίδιο ακριβώς έμβλημα παρουσιάζεται σε μια μεγάλη λίστα ταινιών δίχως κάποιον φανερό σκοπό.
Δείτε ξανά την ταινία A Scanner Darkly (2006) και προσέξτε τις μπλούζες των ηθοποιών… διακρίνετε μήπως την πυραμίδα με το μάτι; Ξανά το ίδιο σύμβολο εμφανίζεται στο τρεμόπεσμα της μικροθόνης σε μια σκηνή της ταινίας Hackers (1995) όπως και σε δυο αταίριαστα σημεία στην φεμινιστική δυστοπία The Handmaid's Tale (1990).
Το ίδιο σύμβολο θα το βρούμε επίσης σε κάποια επεισόδια των Simpsons, στις περιπέτειες της Lara Croft, στο National Treasure (2004) και αλλού.
Τι μπορεί να συμβολίζει ο Οφθαλμός σε όλα τα παραπάνω; Είναι απλά ένα πολιτισμικό icon ή ενσαρκώνει μια συλλογική αλήθεια; Σκεφτείτε το!
Αλλά αν θέλετε ένα ακόμη μικρό δείγμα συγχρομυστικισμού, προσέξτε δυο σκηνές στην νεώτερη εκδοχή του Godzilla (1998) όπου ο πρωταγωνιστής κοιτάζει το ρολόι του αναμένοντας την εμφάνιση του τέρατος (η ώρα δείχνει 9:11), ενώ κάπου αλλού, ο δημοσιογράφος που πετάει με ελικόπτερο πάνω από την Νέα Υόρκη, αναφέρετε σε μια βομβιστική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, ακριβώς όταν ο χρόνος στην κάμερα γράφει 9:11!
Σύμπτωση; Θα μπορούσε… ο ψυχοναύτης όμως αναζητά το Pattern! Συγκρίνεται λοιπόν τις σκηνές αυτές με το γεγονός πως η ημερομηνία γέννησης του Νιο (The Matrix, 1999) είναι 11 Σεπτεμβρίου, όπως επίσης, ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους αναγγέλλει τηλεοπτικά την δημιουργία μιας παγκόσμιας νέας τάξης πραγμάτων, ακριβώς στις 11 Σεπτεμβρίου 1991 (1+9+9+1= 20 δηλαδή οι 2 πύργοι!)
Συμπτώσεις δίχως νόημα ή αλληλένδετα γεγονότα; Ίσως όλα να είναι παιχνίδια της συνείδησης – ίσως και πάλι όχι. Εσείς τι πιστεύετε;

Ο Κρόουλυ και το Παιδί του Φεγγαριού

Author: Γιώργος Ιωαννίδης / Labels:


The Moonchild
Επανεκδίδεται στις 1 Μαίου 2010 ένα από τα πλέων ξεχασμένα έργα του μεγάλου μύστη, συγγραφέα και ποιητή Άλιστερ Κρόουλυ, το μυθιστόρημα Το Παιδί του Φεγγαριού, που γράφτηκε το 1917 για να δημοσιευτεί τελικά το 1929.
Η νουβέλα αυτή αποτελεί ένα αριστουργηματικό πάντρεμα λογοτεχνίας και μυστικισμού όσο επίσης και μια ευκολονόητη πραγματεία στο τεράστιο θέμα της φιλοσοφίας και της μαγικής τέχνης.
Αντιγράφοντας την πραγματική του ζωή, ο Κρόουλυ μεταφέρει τις εμπειρίες του στο πρόσωπο του Σύριλ Γκρέϊ, ενός μάγου και μύστη μιας εσωτερικής αδελφότητας ο οποίος ερωτεύεται και επιδιώκει δια μέσου μιας γυναίκας να ενσαρκώσει σε έμβρυο μια γνήσια Σεληνιακή Ψυχή.
Η νουβέλα μας ταξιδεύει από τους σκιώδες δρόμους του Λονδίνου και τα πνευματιστικά σαλόνια της αριστοκρατίας, στην μαγική Ιταλία και τα γεγονότα του ‘Α Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο σκελετός του έργου περιφέρεται γύρω από την πραγματοποίηση του «πειράματος» κάτω από την διαρκείς απειλή της Μαύρης Στοάς και τις συνεχείς προσπάθειες της για την καταστολή του σχεδίου, ενώ ταυτόχρονα συναντάμε την εννοιολογική ερμηνεία της συμπαθητικής μαγείας, την ανάπτυξη της Ταοϊστικής φιλοσοφίας, την υποκειμενικότητα των αντιλήψεων και την πίστη στην Θεληματική μεταφυσική και θρησκεία που σχημάτισε ο ίδιος ο Κρόουλυ.
Βυθισμένη η ιστορία στον ρομαντισμό μιας διαφορετικής εποχής, ο συγγραφέας μεταφέρει επιτυχώς στον αναγνώστη του τα παρασκηνιακά γεγονότα που οδήγησαν στην διαμάχη και στην τελική διάλυση του Ερμητικού Τάγματος της Χρυσής Αυγής, την ηθική πτώση των εσωτερικών ταγμάτων στις αρχές του 20ου αιώνα, όσο όμως και την πίστη για την αναγέννηση της ανθρωπότητας.
Εύκολα μπορεί ο αναγνώστης να θεωρήσει πως όσα εξιστορεί στο κείμενο του ο Κρόουλυ είχαν όντως πραγματοποιηθεί μιας και ο ίδιος είχε επιδιώξει να κάνει πράξη την ενσάρκωση ενός Σεληνιακού παιδιού δίχως όμως και να τα καταφέρει.
Στην αυτοβιογραφία του μάλιστα ο ίδιος αναφέρει σχετικά ότι «σε αυτή την νουβέλα έχω δώσει μια περίτεχνη περιγραφή των μοντέρνων μαγικών θεωριών και πρακτικών. Οι περισσότεροι από τους χαρακτήρες του έργου είναι άνθρωποι που γνωρίζω, ενώ πολλά από τα συμβάντα προέρχονται από την προσωπική μου εμπειρία».
Και ήταν μάλλον αυτό το σημείο που προκάλεσε την συμπάθεια όσο και την αντίδραση των κριτικών της εποχής. Έτσι αν και οι περισσότερες εφημερίδες της περιόδου είχαν δώσει κολακευτικά σχόλια για το συγκεκριμένο έργο, οι Times έγραψαν ότι «ο κύριος Κρόουλυ είναι έξυπνος, και έχει φιλολογικές ικανότητες, όμως εδώ, όπως και σε προηγούμενα γραπτά του, ταυτίζεται απόλυτα με την πραγματικότητα των μαγικών εμπειριών τόσο ώστε να γίνεται αποδεκτός μόνο στους λιγότερο αξιόπιστους αναγνώστες».
Μια τέτοια κριτική ακούγεται αληθινά παράξενη όταν ο προσεχτικός αναγνώστης του βιβλίου εύκολα θα αναγνωρίσει πως η μαγεία που περιγράφει ο συγγραφέας έχει άμεση σχέση με την ψυχολογία του ανθρώπου τοποθετώντας την έτσι ως άμεσο αποτέλεσμα της.
Η μαγεία βέβαια για την οποία γράφει ο Κρόουλυ είναι δομημένη μέσα σε ένα πολύπλοκο σύστημα τυπικών, όμως συνεχώς μέσα στο κείμενο παραδίδει μαθήματα της φιλοσοφικής εξήγησης των τύπων αυτών.
Άλλωστε, και σε πολλά σημεία υπάρχει μια αμφισβήτηση απέναντι στα παραφυσικά αίτια όσο και στην αποτελεσματικότητα της μαγείας. Στο σημείο μάλιστα όπου αναφέρει ότι «…ο μάγος επιτυγχάνει την Ενότητα με το να ενοποιεί τον εαυτό του συνεχώς με τους άλλους, κατανοώντας πως είναι ίσος με κάθε στοιχείο του σύμπαντος», θυμίζει περισσότερο Πλωτινική φιλοσοφία παρά Σολομωνικό Γριμόριο!
Την ίδια στάση συναντάμε επίσης και στην διακωμώδηση των χαρακτήρων όπως αυτό του ψευδό-Ροδόσταυρού Μπούτσερ, που ακολουθούν τις εσωτερικές οδούς μόνο για την απόκτηση χρήσιμων γνωριμιών και που πιστεύουν πως οι μυητικοί βαθμοί μπορούν να γίνουν απόκτημα μονάχα έναντι μιας χρηματικής αμοιβής!
Ο λόγος συνεπώς του Κρόουλυ απέχει ιδιαίτερα από την παραπάνω κριτική αφού γίνεται διδακτικός τόσο μέσα από την σοβαρότητα του φιλοσοφικού λόγου όσο και μέσα από την σάτιρα που εύστοχα χρησιμοποιεί παντού μέσα στο μυθιστόρημα, άλλοτε φανερά και άλλοτε έμμεσα.
Η ζωή λοιπόν του μεγάλου αυτού μυστικιστή, δραματοποιημένη από τον ίδιο και εμπλουτισμένη με την γνώση του στις εσωτερικές επιστήμες, συμπυκνώθηκε σε μια νουβέλα που μπορεί ίσως να κουράσει τον αναγνώστη με το βάρος των συνεχών συμβολισμών στο λόγο και τους κοφτούς διάλογους, αλλά ταυτόχρονα θα τον παρασύρει σε ένα μαγικό ταξίδι ενατένισης φιλοσοφικών ιδεών μέσα σε μια μυστηριακή ατμόσφαιρα ίντριγκας, σκοτεινής μαγείας και έρωτα.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bloodletting Press, ενώ στην χώρα μας κυκλοφόρησε το 2001 από τις εκδόσεις Μαραθιά σε περιορισμένα αντίτυπα.

Είναι το "Παράξενο" Είδος προς Εξαφάνιση;

Author: Γιώργος Ιωαννίδης / Labels:


19 Μαρτίου: Διαβάζω τελευταία σε περιοδικά και blogs πως το παράξενο έχει κρυφτεί, έσβησε ή ακόμη και εγκατέλειψε αυτό τον πλανήτη προς αναζήτηση μιας νέας πατρίδας!
Εν μέρει συμφωνώ – από την μια βλέπετε, η ακραία εμπορευματοποίηση του ανεξήγητου ενισχύει την δυσπιστία των αναγνωστών μειώνοντας αλυσιδωτά και το ενδιαφέρον τους.
Από την άλλη, οι κοινωνικοοικονομικές εξελίξεις της περιόδου στρέφουν την προσοχή της κοινής γνώμης σε διαφορετικά θέματα περιθωριοποιώντας τα μεγάλα αινίγματα του πλανήτη.
Κατά κύριο λόγο όμως, αυτό που συμβαίνει είναι μια ευρύτερη αλλαγή στα συστήματα πίστης.
Καλός ή κακός, το παράξενο τροφοδοτείτε περισσότερο από τις δεισιδαιμονίες, τις υπερβολές και την παθολογική μυθοπλασία παρά από τα αυθεντικά δυσεξήγητα φαινόμενα, που αν και πραγματικά, είναι πιο σπάνια και ασφαλώς λιγότερο εντυπωσιακά από τις ιστορίες που φτάνουν στην αντίληψη μας.
Ο κόσμος λοιπόν, στρεφόμενος σε μια επιστημολάγνα ορθολογία της καθημερινότητας, προσπαθεί να τινάξει από πάνω του την άμμο των φαντασμάτων που μας κληροδότησαν οι προηγούμενες εποχές και αναζητά πιο εύκολα την βιοχημεία των δαιμονισμένων και την κβαντική φυσική της ψυχοκίνησης παρά τις «εξωτικές» ερμηνείες των πνευματιστών και των αυτόκλητων ερευνητών.
Η νέα αυτή στάση, όπως κάθε τι άλλωστε, έχει θετικές και αρνητικές πτυχές…
Προσωπικά είμαι υπέρ της επιστημονικής σκοπιάς και του υγιούς σκεπτικισμού, όπως επίσης σέβομαι όλες τις παραδοσιακές θεωρίες και τα μοντέλα σκέψης. Δεν ανήκω όμως σ’ εκείνους τους ρομαντικούς που ισχυρίζονται πως το παράξενο πρέπει να παραμείνει ανεξήγητο για να μην χάσει την ατμόσφαιρα του, και ο κόσμος μας να μην γίνει έτσι φτωχότερος!
Σε όλους αυτούς έχω να απαντήσω πως το μυστήριο δεν πρόκειται να εξαφανιστεί ποτέ από την ζωή μας, είτε γιατί το σύμπαν είναι τόσο μεγάλο που πάντα θα έχει σημεία και γωνιές άγνωστα και αινιγματικά, είτε γιατί το παράδοξο αυτό καθέ αυτό υφίσταται κυριολεκτικά.
Γιατί φοβάστε λοιπόν την επιστήμη όταν αυτή η ίδια έρχεται σήμερα να επιβεβαιώσει όλα αυτά που διηγούνται οι πατεράδες μας; Γιατί, ναι υπάρχουν φαντάσματα, δυνάμεις Ψ και εξωγήινα πλάσματα. Αυτό που η επιστήμη ίσως καταδείξει είναι η αληθινή μορφή αυτών των φαινομένων, διότι μπορεί οι ξένοι από το διάστημα να μην είναι greys ή τα φαντάσματα να μην είναι οι συνειδήσεις των νεκρών, και οι δυνάμεις Ψ να είναι τελικά γεννητικά τροποποιήσιμοι.
Αν όλα αυτά, και πολλά περισσότερα, αποδειχτούν τελικά, είναι γεγονός πως ο κόσμος μας θα αλλάξει. Αλλάζοντας όμως την σχέση μας με το ανεξήγητου δεν σκοτώνουμε τις ιδέες μας ούτε καν την ψυχή του παράξενου. Απλά ωριμάζουμε και από Πήτερ Παν γινόμαστε αληθινοί Fox Mulder και Walter Bishop. Θέλετε να πετάτε στα όνειρα ή να πετάτε ψηλά με όχημα την πραγματικότητα; Αυτό είναι ένα ερώτημα που οφείλει κάθε ενδιαφερόμενος στο μυστήριο να απαντήσει.

Νέο Βιβλίο με Στοιχειωμένες Ιστορίες από την Ελλάδα

Author: Γιώργος Ιωαννίδης / Labels:

Φαντάσματα: Αληθινές Ιστορίες από την Ελλάδα
Υπάρχουν πολύ λίγα βιβλία στην χώρα μας για το θέμα των φαντασμάτων, και αυτό είναι το τελευταίο.
Πρόκειται για μια έρευνα, που χρειάστηκε περισσότερα από πέντε χρόνια για να ολοκληρωθεί, με σκοπό να βρεθούν, να επιλεγούν και να ταξινομηθούν όλα τα στοιχεία, οι μαρτυρίες και οι αναφορές που υπάρχουν σ’ αυτό.
Ερωτηματικά της ψυχής; Ή ένα ταξίδι στον κόσμο των φαντασμάτων, έναν κόσμο που οι περισσότεροι αρνούμαστε να δεχτούμε, κλείνοντας τ’ αφτιά μας στις χαμένες ψυχές που ζητούν βοήθεια;
Βίαιοι θάνατοι, δολοφονίες, ατυχήματα, αυτοκτονίες, εκτελέσεις, πόλεμοι…! Μαύρες σκιές σε τοίχους, φωτεινές οπτασίες, δαιμονικά, έπιπλα που μετακινούνται, στοιχειωμένα σπίτια και γεφύρια, πλεούμενα που εμφανίζονται χωρίς καραβοκύρη, νερά που στοιχειώνουν και τόσα πολλά ακόμα…! Σώματα και πνεύματα νεκρών, κάνουν αισθητή την παρουσία τους με κάθε τρόπο….
Μέρη στοιχειωμένα από τις ανθρώπινες αμαρτίες, άδοξα χυμένο αίμα που ζητάει εκδίκηση τις νύχτες, μα και μορφές που επιστρέφουν από την κόλαση για να πάρουν μαζί τους όποιον βρεθεί στο διάβα τους.

Ο συγγραφέας του βιβλίου, Μάκης Μανιάτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου κατοικεί έως και σήμερα. Σπούδασε ψυχολογία με μεταπτυχιακό στη συμβουλευτική και τους ανθρωπίνους πόρους, μηχανολογία και φωτογραφία.
Από μικρή ηλικία διακατέχονταν από το έντονο πάθος της έρευνας και της αναζήτησης για τη φύση, την ανθρώπινη ψυχή, το απόκρυφο και το μεταφυσικό. Εσωτεριστής και αιρετικός όπως είναι, ταξιδεύει και επισκέπτεται τοποθεσίες αλλά και πρόσωπα που παρουσιάζουν ερευνητικό ενδιαφέρον, συλλέγοντας μεγάλο αριθμό φωτογραφιών και μαρτυριών σχετικά με παραφυσικά φαινόμενα, αναλύοντας ταυτόχρονα την ανθρώπινη συμπεριφορά.
Για μιάμιση δεκαετία περίπου, διατηρεί ως και σήμερα, νυχτερινή ραδιοφωνική εκπομπή σε μεγάλο Αθηναϊκό σταθμό, ενώ παράλληλα δεν σταματά να ερωτεύεται καθημερινά, μέσα από το φωτογραφικό του φακό στο ιδιόκτητο στούντιό του. Παραμένει πάντα αναζητητής και ερευνητής του παράξενου, ξεφεύγοντας από τη ματιά του απλού θεατή, ακολουθώντας τα μονοπάτια της ψυχής μέσα από διαδρομές που κάποιοι δεν θα μάθουν ποτέ ότι υπάρχουν…!

Το βιβλίο του Μάκη Μανιάτη κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ARCHON στα μεγάλα βιβλιοπωλεία Παπασωτηρίου, Πολιτεία, Πύρινος Κόσμος και Metropolitan.

Ο Μυστικός Άγγελος Μέλεκ Τάους

Author: Γιώργος Ιωαννίδης / Labels:


9 Μαρτίου: Οι τελευταίες ημέρες με βρίσκουν να εργάζομαι εντατικά σε δανεικό υπολογιστή καθώς η υπερβολική χρήση του δικού μου, του προκάλεσαν ζημιά, και ως εκ τούτου έχω χάσει τους συνήθης ρυθμούς μου...
Βρήκα όμως σήμερα μια εικόνα που κέρδισε τόσο πολύ την προσοχή μου που θέλω να την μοιραστώ μαζί σας. Πρόκειται για τον παραπάνω πίνακα, ένα έργο του Adam Scott Miller, που τιτλοφορείται The Peacock Angel.
Πρόκειται ουσιαστικά για μια αλληγορική παρουσίαση του Μέλεκ Τάους που λατρεύουν οι μυστηριώδης Γεζίδι. Σύμφωνα με την παράδοση τους, ο Μέλεκ Τάους ή Tawuse Melek ήταν μια εκπόρευση του Θεού και ένας από τους αγαπημένους του αγγέλους που έχοντας μετανοήσει για την πτώση του, έγινε Δημιουργός και πλάστης αυτού του κόσμου.
Ο Άγγελος Παγώνι λοιπόν, είναι το κεντρικό θέμα του εν λόγου πίνακα. Σ’ αυτόν, βλέπουμε τον άγγελο μέσα στο Κοσμικό Αυγό, να διαχωρίζει το φως σε όλο το φάσμα των χρωμάτων που εκπροσωπούν τις μορφές και τα μοτίβα του εκδηλωμένου κόσμου.
Όσοι ενδιαφέρεστε να μάθετε περισσότερα για την μυστηριακή φιγούρα του συγκεκριμένου αγγέλου, αναζητήστε το εξαιρετικό βιβλίο της Αύρα Ward, Γεζίντι: Κούρδοι Λάτρεις του Άγγελου-Παγωνιού (Ερμής, 1997), ενώ μπορείτε να συνοδέψετε την μελέτη σας με το εκπληκτικό μουσικό CD, At the throne of Melek Taus του Lapis Niger.

Η Κρίση, η Τζούλια & το Τραγούδι του Μαύρου Ήλιου

Author: Γιώργος Ιωαννίδης / Labels:


4 Μαρτίου: Δεν συνηθίζω να κάνω κοινωνικά σχόλια διότι πιστεύω πως υπάρχουν άλλοι περισσότερο ειδικοί. Όμως, σε μια Ελλάδα που μαστίζεται από κρίσεις, θλίψεις και φοβίες… είναι δύσκολο να μείνεις αμέτοχος! Βέβαια, από πλευράς μου δεν μπορώ να προτείνω μια λύση σ’ αυτό το αίνιγμα, ούτε έχω σκοπό να μοιράσω ευθύνες διατηρώντας την δική μου θέση έξω από τον κύκλο των ευθυνών και πίσω από την ασφάλεια της οθόνης και του καναπέ!
Όμως τότε –εύλογα θα αναρωτηθείτε– γιατί να διαβάσετε αυτή την καταχώρηση; Γιατί να μην καλύψετε τον πολύτιμο χρόνο σας σε κάποιο άλλο blog που θα φιλοξενεί πολιτικούς διαπληκτισμούς ή 24ωρα κους κους… Είστε ελεύθεροι να το κάνετε… αλλά
Ίσως κάπου μέσα σας νιώθετε την ανάγκη για κάτι άλλο. Μια διαφορετική φωνή. Όχι μια πλαστική ελπίδα. Ούτε ακόμη μια εικονική υπόσχεση, παρά μια αλήθεια.
Νομίζω πως αυτή η φωνή υπάρχει αν και οι λέξεις που προφέρει στον καθένα είναι διαφορετικές.
Πιστεύω πως κάθε άντρας και κάθε γυναίκα είναι ένα αστέρι (ήλιος). Μέσα σε κάθε άνθρωπο υπάρχει μια άσβεστη πηγή δύναμης που μας ενδυναμώνει με το δικό του μαγικό τραγούδι. Είναι ένα μυστικό κέντρο που σε κάθε παράδοση λαμβάνει διαφορετική ονομασία. Εγώ το αποκαλώ Μυστικό Ήλιο ή Μαύρο Ήλιο διότι είναι αόρατος. Η ψυχαναλυτική του αντιστοιχία είναι ίσως το αρχέτυπο του Ταυτού, από όπου όλα πηγάζουν και όλα καταλήγουν…
Μήπως αυτό δεν είναι και ο Θρόνος του Αζαθώθ; Μήπως αυτό δεν είναι το μοναδικό μας αποκούμπι – η μόνη αληθινή πηγή δύναμης στο ατομικό μας σύμπαν;
Βέβαια, και εδώ ξανά διακρίνω την ερμητική αρχή, και βιώνω αυτό τον Ήλιο σαν αντανάκλαση ενός μεγαλύτερου Ήλιου. Ίσως, αναζητώντας το άκτιστο φως μέσα μας (Μαύρη Φλόγα ας το πούμε) ανακαλύψουμε μια αλυσίδα που μας ενώνει με τον μακρόκοσμο και κάπως έτσι το πέπλο των ψευδαισθήσεων πέσει, και όλα αποδειχτούν Ένα!
Μα –ξανά πάλι εύλογα θα ρωτήσετε– τι σχέση έχουν όλα αυτά με την πραγματικότητα;
Έχουν! Διότι εμείς επιλέγουμε την πραγματικότητα μας ανάλογα με το που θα στρέψουμε την προσοχή της συνείδησης μας.
«Και η Τζούλια;» α ναι! Όταν μοιράστηκα ανοιχτά τους παραπάνω συλλογισμούς μου στο Facebook, δέχτηκα αυτή την ερώτηση: «Και η Τζούλια; Μπορείτε να μου ψυχαναλύσετε την Αλεξανδράτου, γιατί αυτή σίγουρα δεν έχει κανένα Αστέρι και κανένα Ήλιο μέσα της!»
Η Τζούλια και η κάθε Τζούλια είναι ένα επιδερμικό γαργάλεμα –απάντησα– σαν το περπάτημα της μύγας πάνω στο πόδι ενός αλχημιστή την ώρα που εργάζεται… μπορείς να της δώσεις σημασία και να χάσεις τον ειρμό των σκέψεων σου, ή να την αψηφήσεις συνεχίζοντας το έργο σου.
Είναι απλά μια εκμεταλλεύτρια της λαγνείας μας για κλειδαρότρυπες, και Σειρήνα κάθε φιλοσοφικής διάθεσης όπως αυτή που προσπαθώ να αφυπνίσω τώρα δα.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να αφήσουμε για λίγο τον θόρυβο από τις «μύγες» και ας ασχοληθούμε με τις νότες που πασχίζουν να βγούνε από τα βάθη της ψυχής μας! Δεν αξίζουν περισσότερο;

REC2: ο Εξορκιστής αλά Ισπανικά!

Author: Γιώργος Ιωαννίδης / Labels:

REC2
Το 2007 η Ισπανία μας χάρισε ένα μοναδικό θρίλερ που βάδιζε στα χνάρια του Blair Witch Project. Τον Οκτώβρη του 2009 κυκλοφόρησε το δεύτερο μέρος.
Το REC εξιστορεί την περιπέτεια μιας ομάδας διαφορετικών ανθρώπων που εγκλωβίζονται σε μια πολυκατοικία μαζί με κάτι που δεν είναι από αυτόν τον κόσμο…
Πριν λίγες ημέρες παρακολούθησα την συνέχεια και ομολογώ πως από τα πρώτα λεπτά βυθίστηκα στην ατμόσφαιρα της ταινίας!
Πρώτη φορά είδα έναν τόσο αριστοτεχνικό συνδυασμό τριών διαφορετικών θεμάτων: την μετάδοση ιού που μεταμορφώνει τον έλλογο άνθρωπο σε αλάφρωνα δολοφόνο (στοιχείο δανεισμένο από γνωστές ζομποταινίες), μια νέα εκδοχή του εξορκιστή (όπου ο δαιμονισμός είναι μια κατάσταση που δεν αφορά μόνο την θρησκεία αλλά και την επιστήμη) και το «παραδοσιακό» κυνήγι των «φαντασμάτων (καθώς η δαιμονισμένη κοπέλα γίνεται ορατή μονάχα από την κάμερα νυκτός όπως συμβαίνει σε κάθε κλασσικό ghost hunting).
Και όλα αυτά μέσα σ’ ένα αστικό περιτύλιγμα απόλυτου ρεαλισμού που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από ανάλογες χολιγουντιανές παραγωγές τύπου Cloverfield, παρά έχει να διδάξει πολλά στους «δασκάλους» της αντίπερα όχθης!
Τι ήταν όμως αυτή η προνύμφη της τελευταίας σκηνής; Μια λεπτομέρεια δανεισμένη από το Alien, μια εξωγήινη οντότητα ή η υλική υπόσταση του δαίμονα;
Σε μια Ισπανία που έχει γνωρίσει τον Καθολικισμό με την πλέον αυστηρή του μορφή (ήταν άλλωστε η χώρα όπου ευδοκίμησε η τυραννικότερη όψη της Ιεράς Εξέτασης), η επαναφορά στα γνώριμα μοτίβα τρόμου, θέτει ευρύτερα ερωτήματα σχετικά με την πορεία σκέψης του σύγχρονου δυτικού αστού.
Πολλοί θα σχολιάσουν εδώ πως η εικόνα του Κακού επαναπροσδιορίζεται σ’ αυτή την ταινία. Στην πραγματικότητα όμως ακυρώνει πιστεύω, ένα σημαντικό παράγοντα της Χριστιανικής αντίληψης: την ελεύθερη βούληση!
Ο δαιμονισμός παρουσιάζεται σαν μια τυφλή αρρώστια που προσβάλει τον οποιοδήποτε ανεξάρτητα τον βαθμό της πίστης του. Κάπως έτσι, το REC μας παρουσιάζει να είμαστε όλοι απροστάτευτοι μπροστά στις ορέξεις του Κακού.
Μήπως αντίστοιχα η σύγχρονη κοινωνία έχει χάσει την πίστη της στην δύναμη και στην θεραπεία της Εκκλησίας; Πολύ πιθανόν! Άλλωστε και ο ιερέας της ταινίας μας είναι εξίσου φοβισμένος και ανήμπορος μπροστά στην δολιότητα του πλάσματος.
Παρόλ’ αυτά όμως –και κάπως έτσι επιβεβαιώνετε ο έσχατος ρεαλισμός του σεναρίου– ο δαίμονας, όσο πολυμήχανος και αν είναι, παραμένει έγκλειστος στην πολυκατοικία, δέσμιος της τεχνολογίας μαρτυρώντας έτσι μια παραδοξότητα που κατεβάζει τους αγγέλους όχι μόνο στην άβυσσο του σκοταδιού, αλλά και στους νόμους της υλικής φύσης!
Όπως και να έχει όμως, είτε θέλετε να δείτε αυτή την ταινία σαν μια ακραία αλληγορία της σχιζοφρενικής ζωής που ζούμε οι σημερινοί κάτοικοι των τσιμεντοθηρίων, είτε απλά σαν ένα ακόμη (αλλά καλογυρισμένο) ευρωπαϊκό θρίλερ ποιότητας, σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το προτιμήσετε.
Όσον αφορά την συνέχεια, εύχομαι πως το τρίτο μέρος (που η παραγωγή του έχει ήδη ξεκινήσει) θα φτάσει πολύ σύντομα στις μικρές/μεγάλες οθόνες μας.

Αφιέρωμα στην Ονειρομαγεία του Καστανέντα & στα Αληθινά Μυστήρια του AVATAR

Author: Γιώργος Ιωαννίδης / Labels:


mystery τ. 59
Μάρτιος 2010

A V A T A R
Tα Μυστικά της Μεταφοράς της Ψυχής

Η τελευταία ταινία του James Cameron κρύβει πολλά μυστικά. Ο Γιώργος Ιωαννίδης αναλύει τις μεταφυσικές πτυχές του AVATAR και μαζί εξετάζει το φαινόμενο της Ψυχο-Μετάγγισης, έτσι όπως παρουσιάζεται στην ταινία, και εφαρμόζεται στο δικό μας πραγματικό κόσμο!
Ψυχές από Αλλού, Παράξενες Ενσαρκώσεις, Καταληψίες, Αστρική Μετάγγιση της Ψυχής και η Τεχνολογία για τη Μεταβίβαση της Σκέψης…

Οι 7 Πύλες των Ονείρων του ΚΑΡΛΟΣ ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ & η Μαγική Τέχνη του Συνειδητού Ονειρέματος
Μια διεισδυτική ματιά στο σαμανικό σύμπαν και τις διδασκαλίες του μεγάλου Κάρλος Καστανέντα, από την Έφη Κωστάκη.

To mystery Αποκαλύπτει πως
Το Στόουνχεντζ ΔΕΝ είναι Αληθινό!
Το μεγαλιθικό μνημείο, έτσι όπως το γνωρίζουμε σήμερα, δεν υπήρχε στην αρχαιότητα. Η κατασκευή του έγινε τμηματικά από τους Άγγλους με βάση την τουριστική πολιτική της εκάστοτε εποχής! Διαβάστε ένα αναλυτικό άρθρο από τον αρχαιολόγο Αλέξανδρο Γιαννακό που θα σοκάρει…

[Αποκλειστικό]
Η Πυραμίδα των Ιλλουμινάτι στη Γαλλία
Ένα κτίριο-γρίφος που αποκωδικοποιήται για πρώτη φορά, από τον Ανέστη Γεροδήμου.

Διαβάστε Ακόμη...

Γιατί Δεν Λιώνουν οι Άγιοι;
Θαύμα ή Φυσικό Φαινόμενο;

Γράφει ο Σπύρος Κατσαντάμης

Dr. DEAN RADIN
Συνέντευξη με τον
«Αϊνστάιν» της Παραψυχολογίας
Μια αποκλειστική συνέντευξη στον
Νικόλαο Κουμαρτζή

Αινίγματα της Συγχρονικότητας
& το Φαινόμενο 11:11
Του Γιώργου Ιωαννίδη

Ένας Πλήρης Πρακτικός Οδηγός για τη
ΜΑΓΕΙΑ των ΚΕΡΙΩΝ
Της Ερατώς Ροδοπούλου

Η Ιερογλυφική Μονάδα του John Dee
Σπάζοντας τον Απόλυτο Μαγικό Κώδικα
Του Φίλιππου Αϊβάζη

το αληθινό
ΚΑΛΕΣΜΑ του ΚΘΟΥΛΟΥ
Μεταμορφωτική Ονειρομαγεία
Σύμφωνα με τις Απαγορευμένες Γνώσεις του Νεκρονομικόν
Γράφει ο Γιώργος Ιωαννίδης

Copyright 2009 | Based on a FoolBlogger's template, designed by Ophelia Nicholson.
The initial design was modified by Nikolaos Koumartzis for meta-δίκτυο and Hellenic Society of Metaphysics.