1 comments:

Αλέξανδρος Ζήβας said...

Όμως…., ‘κείνο που τον σώζει….!

.....Έψαχνε έξοδο κινδύνου
να ‘βρει μες σε θεωρίες
του Λαβύρινθου της Γης….,
----- ξεχασμένη –του η ‘’Σιωπή’’….! ----
μα δε βρήκε μια πορτούλα….,
μια μικρή κερκόπορτα
ούτε καν ‘’καταπακτή’’….,.....
κι ήθελε ‘’αναπακτή’’….!

…..Τώρα…., πλαγιάζει την ψυχή του
σε ‘’Σιωπής’’ τα ριζοβούνια….,…..
στα δικά της κορφοβούνια
την ‘’κοιμίζει’’…., σαν παιδί….,…..
κι άβλεπτα φωτογραφίζει
πράματα και θάματα….,
του Θεούλη ‘’γράμματα’’….!

Όμως…., ‘κείνο που τον σώζει….,
δεν είν’ ο ‘’λόγος’’ της ‘’Σιωπής’’….,
μα το αίσθημα που παίρνει….,…..
κι αν είν’ μέσα σε κυκλώνα….,
στης ζωής –τους τον τυφώνα….,
δε λυγά, πια, και δε γέρνει….!.....

..............................

‘’Στο βρόντο’’ τα σχολεία….!

.....Τα γράμματ’ ανακάλυψαν
της Αλφαβήτου….. τόσοι….,
μα….. λίγα αποκάλυψαν
στη ‘’Σιωπηλή’’ τη Γνώση….!

Με ‘’Σιωπή’’ ξεχασμένη
και ‘’άψαχτη’’ που μένει…..
‘’καμιά’’ Επικοινωνία….,
χίμαιρα κι η Ευτυχία….,…..
‘’στο βρόντο’’ τα σχολεία….!

Στο λόγο –τους χαθήκανε….,
‘ρίξαν ‘’Σιωπής’’ επάλξεις….,
πως είναι αρνηθήκανε
μιγαδικές υπάρξεις….!.....

...................................

Μες στη ‘’Σιωπή’’ –μου….. μια ‘’Εδέμ’’….!

.....Δε λογώ τις ανηφόρες….,
μήτε του καιρού τις μπόρες….,
που ‘δα του Θεού το Σπίτι….,
χώρια από κάθε ‘’Αλήτη’’….,
‘κει, μακριά, στο Εξωσύμπαν….,
εγώ…., που Τρελό με είπαν….!

Έζησα στα κορφοβούνια
της ψυχής μου…., σχίστηκα….,
κι έφτυσά –‘της τα λαγούμια….,
---- τους….. ‘’«σπαρτούς»’’ –της μαυροκάμπους….. ----
χα, δεν τα φοβήθηκα….,…..
λες….. στου Θεού το Έβερεστ
εγώ πως εγεννήθηκα….!

Τη Γη την είδα σπίτι –μου…..
κι όλα –‘της ως παιδιά –μου….,…..
εγώ αισθάνομαι ‘’θεός’’….,
που ‘’κάποιος’’ μου ‘κλεψε το ‘’βιος’’…..
και θέλω –‘το δικό μου….,…..
μες στη ‘’Σιωπή’’ –μου….. μια ‘’Εδέμ’’…..
κι ο αγώνας μου….. Χαρά μου….!.....

................................

Πού Θάλασσας διεύθυνση….!

…..Ποτάμι γέννησε Πηγή….,
βουνού Πηγή, Κορφοπηγή….,
και τ’ άφησε να τρέχει….,
μα, πριν, του δίνει ορισμό….:
«Θάλασσα για προορισμό»,
τού ’πε, «σε σένα πρέπει….,
αν θες εδώ να ξαναρθείς
και, αλλιώς, να ιδείς αναστημό….,….!»….!

Κυλώντας στις βουνοπλαγιές….,
στον κάμπο κάτω φτάνει….,
‘κει ανταμώνει μια πηγή….,
μια κόρη της Κορφοπηγής….,
στείρα πηγή και "ορφανή"
από παιδί ποτάμι….,
που το καλεί, με τάματα,
να ενωθεί μαζί της….,
παιδί της να το κάνει….,
δύο να έχει μάνες του….,
χατίρι που της κάνει….!

Του άλλαξε την κατεύθυνση….,
----- πού Θάλασσας διεύθυνση….! -----
και…., αντί να έχει εκβολή
σε Θάλασσα…., ως πρέπει….,
μια λίμνη τού ’ν’ προορισμός….,
που σκλάβο το κατέχει….,
βογκά…., σαν δεν αντέχει….,….:
«…..Αχ, Κορφοπηγή Θεέ μου….,
εχ, καμποπηγή μητριά μου,
συ, ρε, πλάνα, Διάβολέ μου….,…..
πού ’σαι, Θάλασσα γλυκιά μου,
συ, αχ, γη και ουρανέ μου….,
πού ’σαι, Θάλασσα γλυκιά μου,
συ θεσπέσια εξαγνίστρα….,
συ με τη γλυκιά αλμύρα,
της ανάστασής μου μήτρα,
ορφανή κι όνειρο Μοίρα….!…..»….!…..

Γεια…..

και.....

τι ωραίο βιβλίο ''Η Σιωπή'' του Καστανέντα....:

Αλέξανδρος Ζήβας,
URL : www.alexandros-zivas.gr
….: αποκαλυπτικές ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ όλων των αποκωδικοποιητέων…..

1 March 2010 at 11:08