24 Μαρτίου: Oι τρόποι της Αποφένειας κερδίζουν ολοένα και περισσότερο την προσοχή της νέας γενιάς ερευνητών του παράξενου. Μάλιστα, ένας από τους πιο σύγχρονους όρους ανάλυσης πληροφοριών είναι ο συγχρομυστικισμός (synchromysticism).
Πρόκειται για σύνθετη λέξη που κατασκεύασαν οι bloggers που ασχολούνται με το ζήτημα, συνθέτοντας δυο γνωστές έννοιες: τον μυστικισμό και την συγχρονικότητα.
Ο συγχρομυστικισμός λοιπόν είναι η τέχνη της αναζήτησης παραδοξολογικών συνδέσεων και μεταφυσικών νοημάτων σε φαινομενικά αταίριαστα ανθρώπινα έργα όπως είναι τραγούδια, ταινίες, μυθιστορήματα κ.ο.κ.
Τα παραδείγματα του συγχρομυστικισμού είναι άπειρα όπως και οι εκπρόσωποι του: ο στοχαστής Kyle Hunt, ο Jake Kotze με το αντι-νεοεποχίτικο blog του, ο Steve Willner με τα ψυχεδελικά βίντεο του, ο Goro Adachi και το τεχνοκρατούμενο web site του, ο σινεφίλ Christopher Knowles, το ομότιτλο forum του συγχρομυστικισμού, και άλλοι πολλοί, πάρα μα πάρα πολλοί…
Καταλαβαίνετε λοιπόν πως πρόκειται για ένα πραγματικό νέο κίνημα σκέψης και αντίληψης των πραγμάτων που κοχλάζει δυναμικά και αναπτύσσετε με γρήγορους ρυθμούς καλώντας μας να συμμετέχουμε σ’ αυτή την όμορφη «τρέλα»…
Τι ψάχνουν να βρούνε όμως οι συγχρομυστικιστές; Και πόσο αληθινές μπορεί να είναι οι θεωρίες τους;
Δεν είναι τυχαίο που νωρίτερα έβαλα μια συγκεκριμένη λέξη σε εισαγωγικά! Βλέπετε, πολλοί παρερμηνεύουν τους ψυχοναύτες σαν αφελείς λάγνους της συνομωσίας που κυνηγάνε ροζ ελέφαντες και άλλα αρρωστημένα φαντάσματα.
Στην πραγματικότητα, αυτός που εργάζεται με γνώμονα τον συγχρομυστικισμό προσπαθεί να διευρύνει την σκέψη του με βομβαρδισμό από ασταμάτητους συνειρμούς που θα επιταχύνουν την εγκεφαλική του λειτουργία ώστε στην συνέχεια να δέχεται και να επεξεργάζεται πιο εύκολα και ισχυρά τις όποιες πληροφορίες.
Εκπαιδεύει με λίγα λόγια το μυαλό του, δεν το περιορίζει σε στεγανά παρά ψάχνει γέφυρες νοημάτων που θα διευρύνει την συνείδηση του καθώς συνθέτει μια γνωστική μαντάλα υπερ-πληροφοριών.
Οι ψυχοναύτες του συγχρομυστικισμού λοιπόν, στρέφονται στην τέχνη γιατί εκεί το πεδίο της ελευθερίας δεν έχει τέλος και μέσα από ένα ντόμινο αποσυμβολισμών, ακολουθούν το μίτο πίσω από το πέπλο του υποκειμενισμού μέχρι την ίδια την πηγή της συλλογικής γνώσης – το Κοσμικό Μοτίβο.
Πραγματικά, οι συγχρομυστικιστές είναι οι μοντέρνοι καμπαλιστές της τεχνολογικής πληροφορίας που διαβάζουν την τέχνη σαν λανθάνουσα έκφραση μιας ανώτερης αλήθειας.
Μα αρκετά σας μπέρδεψα με την chaoticή φιλοσοφία της Αποφένειας. Καιρός για ορισμένα παραδείγματα… και τι πιο ζωντανό παράδειγμα από τις συνδέσεις που ο νους του ψυχοναύτη μπορεί να κάνει με τις ταινίες που είδαμε να προβάλλονται τελευταία στην Μεγάλη Οθόνη.
Ας πάρουμε για παράδειγμα μια πρόσφατη παραγωγή, την νέα ταινία μυστηρίου The Box (2010) του Richard Kelly που είναι βασισμένη στο short story του διάσημου λογοτέχνη του τρόμου, Richard B. Matheson, Button, Button (1970).
Πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ο κ. Arlington Steward που είναι ξενιστής μιας ανώτερης εξωγήινης βούλησης (από τον Άρη;) που παρόμοια με τους εξωγήινους του Dark City, πειραματίζονται με την ανθρώπινη ψυχολογία.
Προσέξτε πως ο ηθοποιός που ενσαρκώνει τον αγγελιοφόρο των ξένων είναι ο Frank A. Langella που το 1999 είχε πρωταγωνιστήσει στην ταινία Η Ένατη Πύλη, υποδύοντας τον ρόλο του Boris Balkan που ήθελε να έρθει σε επαφή με τον κόσμο των Δαιμόνων – Αντίστοιχα στην τωρινή μας ταινία, οι πρωταγωνιστές ζουν μια περιπέτεια ανάμεσα σε τρία επίπεδα (οι τρεις πύλες) που είναι φυσικά η Κόλαση, το Καθαρτήριο και ο Παράδεισος με βάση την αλλοκοσμική γεωγραφία του Δάντη.
Η επιλογή που κάνει ο Arthur Lewis στην ταινία, ήταν η πύλη νο. 2 δηλαδή το Καθαρτήριο. Προσέξτε το όνομα διότι είναι αυτό του Arthur Clark, ενώ το επίθετο είναι εκείνο του συγγραφέα της Αλίκης (Lewis Carroll). Όπως η Αλίκη πέρασε από έναν καθρέπτη σε μια άλλη πραγματικότητα (Through the Looking-Glass, and What Alice Found There, 1872) έτσι και ο Arthur βαδίζει μέσα σε μια καθρεπτίζουσα πύλη – ένα υγροποιημένο κουτί πανομοιότυπο σε σχήμα με το Tardis του Doctor Who!
Σας έχασα; Ελπίζω όχι! Αν πάλι ναι, μην ανησυχείτε, άλλωστε μιλάμε για έναν Λαβύρινθο! Ίσως να σας έσπρωξα πολύ βαθιά στην τρύπα του λευκού λαγού… οπότε ας μιλήσουμε για ορισμένες πιο «εύκολες» συνδέσεις…
Η συγχρομυστικιστκή ανάλυση του The Box μας έδειξε πως όλα περιστρέφονται γύρω από το μοτίβο του Περάσματος. Το concept των Stargates εμφανίζεται πολύ συχνά στις αναλύσεις των ψυχοναυτών.
Αλλού συναντάμε ακόμη πιο περίεργα μοτίβα, όπως είναι ο Οφθαλμός.
Όλοι γνωρίζεται την πυραμίδα με τον Πανεπόπτη Οφθαλμό που υπάρχει στο αμερικάνικο δολάριο. Αυτό που δεν γνωρίζεται είναι πως το ίδιο ακριβώς έμβλημα παρουσιάζεται σε μια μεγάλη λίστα ταινιών δίχως κάποιον φανερό σκοπό.
Δείτε ξανά την ταινία A Scanner Darkly (2006) και προσέξτε τις μπλούζες των ηθοποιών… διακρίνετε μήπως την πυραμίδα με το μάτι; Ξανά το ίδιο σύμβολο εμφανίζεται στο τρεμόπεσμα της μικροθόνης σε μια σκηνή της ταινίας Hackers (1995) όπως και σε δυο αταίριαστα σημεία στην φεμινιστική δυστοπία The Handmaid's Tale (1990).
Το ίδιο σύμβολο θα το βρούμε επίσης σε κάποια επεισόδια των Simpsons, στις περιπέτειες της Lara Croft, στο National Treasure (2004) και αλλού.
Τι μπορεί να συμβολίζει ο Οφθαλμός σε όλα τα παραπάνω; Είναι απλά ένα πολιτισμικό icon ή ενσαρκώνει μια συλλογική αλήθεια; Σκεφτείτε το!
Αλλά αν θέλετε ένα ακόμη μικρό δείγμα συγχρομυστικισμού, προσέξτε δυο σκηνές στην νεώτερη εκδοχή του Godzilla (1998) όπου ο πρωταγωνιστής κοιτάζει το ρολόι του αναμένοντας την εμφάνιση του τέρατος (η ώρα δείχνει 9:11), ενώ κάπου αλλού, ο δημοσιογράφος που πετάει με ελικόπτερο πάνω από την Νέα Υόρκη, αναφέρετε σε μια βομβιστική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, ακριβώς όταν ο χρόνος στην κάμερα γράφει 9:11!
Σύμπτωση; Θα μπορούσε… ο ψυχοναύτης όμως αναζητά το Pattern! Συγκρίνεται λοιπόν τις σκηνές αυτές με το γεγονός πως η ημερομηνία γέννησης του Νιο (The Matrix, 1999) είναι 11 Σεπτεμβρίου, όπως επίσης, ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους αναγγέλλει τηλεοπτικά την δημιουργία μιας παγκόσμιας νέας τάξης πραγμάτων, ακριβώς στις 11 Σεπτεμβρίου 1991 (1+9+9+1= 20 δηλαδή οι 2 πύργοι!)
Συμπτώσεις δίχως νόημα ή αλληλένδετα γεγονότα; Ίσως όλα να είναι παιχνίδια της συνείδησης – ίσως και πάλι όχι. Εσείς τι πιστεύετε;