03 Μαΐου: Χρόνια τώρα πίστευα πως την ημέρα που θα φύγει ο Θανάσης από κοντά μας, θα είναι μια από τις πιο θλιβερές στιγμές. Σήμερα, όταν συνειδητοποίησα πως η ημέρα αυτή έφτασε, δεν τολμώ να ανοίξω την τηλεόραση, πόσο δε να κοιτάξω στο internet για να μάθω λεπτομέρειες...
Δεν έχω λόγια, και δεν νομίζω πως μπορώ να γράψω κάτι περισσότερο για έναν πραγματικό γίγαντα της Ελλάδας, που με το γέλιο του μας πρόσφερε ευτυχία, και με το δάκρυ του μας δίδαξε το τι σημαίνει άνθρωπος.
Πείτε με ρομαντικό, αλλά είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως ο Θανάσης Βέγγος ήταν ένας στοργικός πατέρας, αυθεντικός αδελφός και σπάνιος φίλος - μπορεί να μην τον συνάντησα ποτέ από κοντά, όμως μέσα από όλες τις ταινίες του, μας μιλούσε, τον καθένα ξεχωριστά, με την ανθρωπιά του, την ειλικρίνεια του, την δύναμη του.
Ο Θανάσης είναι η Ελλάδα που αγωνιά, γελάει, αγαπάει και πληγώνεται. Θέλω να πιστεύω πως ο Θανάσης μας θα είναι για πάντα μαζί μας, να μας διδάσκει τι είναι η ζωή, να μας δίνει κουράγιο, τι σημαίνει να είσαι αληθινός άνθρωπος...
Τουλάχιστον το έργο του έχει αποτυπωθεί σε χιλιάδες μέτρα φιλμ, και σε ακόμη περισσότερες χιλιάδες σκέψεις και αναμνήσεις.
Θανάση σ' ευχαριστώ για όλες τις στιγμές που μας χάρισες. Θα σε αγαπώ για πάντα!