10 Ιουλίου: Καθώς αναζητώ περισσότερα στοιχεία για το μυστήριο του Μαύρου Ήλιου, ξεκίνησα να διαβάζω αυτές τις ημέρες το βιβλίο Μελαγχολίες (εκδ: Ηριδινός, 2009), ένα συλλογικό έργο με ψυχαναλυτικά κείμενα που αναλύουν το ζήτημα την κατάθλιψης και της μελαγχολίας.
Κάπως έτσι, ξεχώρισα ένα σημείο στο δεύτερο κεφάλαιο που περιγράφει εξαίρετα πιστεύω την σύγχρονη ψυχοκοινωνική κατάσταση.
Ο συγγραφέας και ψυχαναλυτής Ζακ Αντάμ ενώ αναπτύσσει την έννοια της μελαγχολίας του Τίποτα, γράφει σχετικά πως «είναι ο μεταφυσικός πραγματισμός του μοντέρνου πολιτισμού όπου η δυσφορία του υποκειμενικού δεν είναι πια παρά αναζήτηση παρηγοριάς για την απώλεια του νοήματος και προσπάθεια εύρεσης καταφυγίου μέσα στην αδράνεια των αντικειμένων».
Ομολογώ πως η οπτική αυτή εξηγεί διεισδυτικά το πνεύμα της εποχής μας. Είναι αλήθεια πως ο κόσμος που ζούμε, από μια κοινωνία της ικανοποίησης (που υπακούει σχεδόν τυφλά στο ένστικτο της ευχαρίστησης) αλλάζει σε κοινωνία της επιβίωσης, και στο σημείο αυτό, ο Αντάμ συμπληρώνει πως η εικόνα αυτή την μοντέρνας μελαγχολίας (που χαρακτηρίζει τον συναισθηματικό βίο της εποχής μας) είναι επίσης εικόνα ενός πολιτισμού του φόβου!