14 Απριλίου: Το 2004 ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους, είχε ανακοινώσει το Πρόγραμμα Αστερισμός (Constellation) με βάση το οποίο η NASA θα οδηγούσε εκ νέου τον άνθρωπο στην Σελήνη μέχρι το 2020 – αυτό προϋποθέτει βέβαια πως οι αποστολές του Απόλλωνα ήταν άκρως αυθεντικές. Αλλά για την ώρα ας δεχτούμε την ιστορία έτσι όπως όλοι την γνωρίζουμε…
Η δεύτερη προσσελήνωση λοιπόν του 2020, θα εγκαινιάσει ένα κατασκευαστικό οργασμό που στόχο έχει την δημιουργία μιας πλήρως λειτουργικής βάσης που μέχρι το 2024 θα μπορούσε να αποτελέσει επιστημονικός σταθμός αλλά και λιμάνι για την περαιτέρω επανδρωμένη εξερεύνηση του διαστήματος.
Στις αρχές του 2010 όμως το «παραμύθι» τελείωσε απότομα όταν ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα αποφάσισε να τερματίσει το εν λόγω Πρόγραμμα μεταφέροντας τον διαστημικό προϋπολογισμό σε περισσότερα γήινα θέματα… εν καιρώ οικονομικής κρίσεως, πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά!
Και κάπου εδώ τίθεται ένα ενδιαφέρον ζήτημα: μήπως ο μετριασμός του διαστημικού προγράμματος μαρτυρά μια ευρύτερη τάση εσωστρέφειας; Μήπως έχουμε εγκαταλείψει το όραμα πως το μέλλον μας βρίσκεται ανάμεσα στα άστρα (ad astra per aspera); Και αν ναι, τι σημαίνουν όλα αυτά για την πορεία του παράξενου γενικότερα;
Φοβάμαι να δώσω μια γενικευμένη απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα διότι το παγκοσμιοποιημένο χωριό μας έχει αρκετά πολύπλοκη ψυχολογία που δύσκολα περιορίζεται σε αυστηρά μοντέλα ερμηνείας και εύκολες διαπιστώσεις.
Παρόλ’ αυτά η τάση του να «κοιτάμε χαμηλά» είναι υπαρκτή… είτε λέγετε αστική μελαγχολία, είτε επιδερμικές έγνοιες, οι άνθρωποι μοιάζουν να λησμονούν αυτή την περίοδο πως ο κόσμος υφίσταται και έξω από την υποκειμενική ζώνη των προβλημάτων τους.
Αλλά ας μην απομακρυνόμαστε από την παραδοξολογία διότι ακόμη και εκεί η τάση προς-γείωσης μοιάζει να μας χτυπάει την πόρτα. Και δεν αναφέρομαι στον ορθολογισμό και την επιστημικολαγνεία μας, αλλά σε ορισμένες νέες θεωρίες που έρχονται να εξηγήσουν παλιά αινίγματα… ο λόγος για το νέο βιβλίο των εκδόσεων Anomalist, το The Cryptoterrestrials που υπογράφει ο Mac Tonnies, ένας αξιόλογος ερευνητής της ουφολογίας που δυστυχώς πέθανε ξαφνικά πέρσι σε ηλικία μόλις 34 ετών.
Το συγκεκριμένο βιβλίο λοιπόν παρουσιάζεται από ορισμένους ως το νέο μεγάλο κεφάλαιο στο εξωγήινο ζήτημα καθώς υπόσχεται ότι εξηγεί την προέλευση των UFOs!
Σύμφωνα πάντα με τον Tonnies, οι γκρίζοι δεν κατεβαίνουν στον πλανήτη μας από τα μακρινά αστέρια, αλλά ανεβαίνουν στην επιφάνεια της Γης από μυστικές σπηλιές και αχαρτογράφητους υπόγειους κόσμους προσπαθώντας να κερδίσουν πίσω τον πλανήτη που κάποτε «παραχώρησαν» στην ανθρωπότητα.
Όπως μάλλον θα καταλάβατε, οι Κρυπτογίηνοι του Tonnies δανείζονται πολλά στοιχεία από την παλιά και τόσο γνώριμη θεωρία της Κούφιας Γης. Μόνο που όπως και τόσα άλλα βιβλία, δεν προσφέρει κανένα ουσιαστικό αποδεικτικό στοιχείο, παρά ο συγγραφέας του μας παρασέρνει σε μια ασταμάτητη θύελλα ιδεών και υποθέσεων. Οι ψυχοναύτες της Αποφένειας βέβαια αρέσκονται σ’ αυτή την τεχνική, ποιο όμως είναι το νόημα πίσω από όλα αυτά τα σενάρια;
Συγκρίνεται λίγο παλαιότερες θεωρίες με τις νεώτερες τάσεις. Κάποτε ευδοκιμούσε η λαογραφική ερμηνεία των UFOs (Jacque Vallee), η εξωδιαστατική τους προέλευση (John Keel) και φυσικά η εξωγήινη καταγωγή του φαινομένου (Donald Keyhoe). Γιατί λοιπόν επανερχόμαστε σε «φτωχές» θεωρίες που μας περιορίζουν εντός των πλανητικών μας συνόρων;
Είναι γεγονός πως σε περιόδους κρίσης, οι άνθρωποι συσπειρώνονται, μια συμπεριφορά που μεταφράζεται διαφορετικά σε όλες τις πτυχές της ζωής: στην οικονομία ως συγκράτηση, στην πολιτική ως εθνικισμός και στην ψυχολογία ως ενδοστρέφεια.
Παράλληλα, σε περιόδους κρίσης οι άνθρωποι τείνουν να αναζητούν διεξόδους και μηνύματα ελπίδας έξω από αυτούς – από δυνάμεις που θα αναλάβουν εκείνες δηλαδή τις δικές μας ευθύνες.
Η παραδοξολογία δε, είναι γεμάτη από σχετικά παραδείγματα… Ένα από αυτά ξεκινάει την δεκαετία του 1940, όταν ένα UFO προσέκρουσε στον πλανήτη μας αφήνοντας έναν επιζήσαντα. Το ανθρωπόμορφο αυτό πλάσμα φιλοξενήθηκε από μια οικογένεια αμερικάνων η οποία κοντά του έμαθαν για το τι πραγματικά συμβαίνει έξω και μακριά από την Γη.
Οι αποκαλύψεις του εξωγήινου για τον πόλεμο και την κοσμική πλεκτάνη των Δρακονιανών, ήταν τόσο εντυπωσιακές που έκαναν τον εγγονό της οικογένειας Robert Morning Sky, να συγκεντρώσει ολόκληρο αυτό το υλικό σε μια σειρά κειμένων που το 1995 κυκλοφόρησαν με τον τίτλο The Terra Papers: Hidden History of Planet Earth. Πρόκειται άραγε για αλήθειες που δεν θα ήθελε κανείς να γνωρίζει ή έξυπνα μυθεύματα που εκμεταλλεύονται την ανάγκη του κόσμου να αποδώσει στους aliens (ξένοι – μετανάστες) τα όσα δυσάρεστα συμβαίνουν στην κοινωνία μας;
Προσωπικά είμαι υπέρ την δεύτερης άποψης και το λεω αυτό διότι όσο γοητευτικά και αν είναι τα σενάρια που παρουσιάζονται από αυτά του είδους τα βιβλία, δεν στηρίζονται σε απτά γεγονότα ή έρευνες, αλλά σε αμφισβητούμενες εμπειρίες ή (ακόμη χειρότερα) σε ευφάνταστες διανοητικές υποθέσεις!
Κάπως έτσι λοιπόν, η παραδοξολογία κινδυνεύει είτε από την γενικευμένη εσωστρέφεια που παρατηρείτε τελευταία, είτε από τους αυτόκλητους «γκουρού» των αποκεκαλυμένων γνώσεων, είτε φυσικά από τον ισοπεδωτικό «ευνουχισμό» των σκληροπυρηνικών σκεπτικιστών.
Ο ψυχοναύτης όμως ξέρει πως κανείς δεν κραδαίνει την αλήθεια του παράξενου, πως δεν υπάρχουν πάπες της αναζήτησης, παρά διαφορετικές οπτικές όπως και φαινόμενα που δεν μπορούν να ενταχθούν στις μέχρι τώρα θεωρίες μας. Ένα από αυτά που εντόπισα πιο πρόσφατα, αφορά μυστηριώδης φωτεινές στήλες που εμφανίζονται στον ουρανό ή κοντά στο έδαφος, διαρκούν λίγα λεπτά και μετά σβήνουν πάλι αφήνοντας πίσω τους δεκάδες έκπληκτους μάρτυρες.
Ο σύλλογος έρευνας MUFON της Αμερικής έχει καταγράψει πολλά σχετικά περιστατικά από τις αρχές του 2010, και κανείς πραγματικά δεν γνωρίζει τι μπορεί να προκαλεί αυτές τις φωτεινές δέσμες.
Αόρατα οχήματα, φωτεινοί στύλοι από παράλληλες διαστάσεις, ηλεκτρομαγνητικά παράπλευρα παράγωγα από αστρικές πύλες, φωτεινά εκτοπλάσματα ή κάποιο άλλο άγνωστο ακόμη φυσικό φαινόμενο; Κανείς δεν ξέρει!
Αυτό που έχει σημασία όμως, είναι πως ανεξάρτητα από τις τάσεις και τα ρεύματα, τις προσπάθειες ορισμένων να οικειοποιηθούν την παντογνωσία για το ανεξήγητο ή τις προσπάθειες άλλων να υποβαθμίσουν, να γελοιοποιήσουν και να νεκροποιήσουν το παράξενο, τα δυσεξήγητα φαινόμενα συνεχίζουν να συμβαίνουν απτόητα και ατάραχα από τα ανθρώπινα πάθη.
Περίεργα όντα γλιστράνε από τα πλαίσια των διαστάσεων μας, αλλόκοσμοι ψίθυροι ηχούν στα στενά των πόλεων μας, μυστηριώδη φώτα φωτίζουν στα μονοπάτια όταν κανείς δεν υπάρχει για να τα προσέξει. Τα αινίγματα αυτού του πλανήτη συνεχίζουν την ζωντανή παρουσία τους καταργώντας τον καθένα και την καθεμία που θέλει να προσαρμόσει τον κόσμο αυτό στις θεωρίες του. Ο ψυχοναύτης γνωρίζει όμως το μυστικό, διότι αν θέλεις να μάθεις την αλήθεια, πρέπει πρώτα να αφουγκραστείς. Μέσα στην σιωπή σου θα ξετυλιχτεί το άπειρο των πληροφοριών του μυστηρίου.