15 Φεβρουαρίου: Αν μου ζητούσε κάποιος να κρατήσω μονάχα ένα βιβλίο από την βιβλιοθήκη μου, δίχως δεύτερη σκέψη θα επέλεγα το Τάο Τε Κινγκ. Πρόκειται για ένα μικρό βιβλίο με 81 αποφθέγματα του μεγάλου φιλόσοφου και πατέρα του Κινέζικου Ταοϊσμού, Λάο Τσε, γραμμένο –σύμφωνα με την παράδοση– τον 3ο αιώνα π.Χ.

Το πρώτο χωρίο είναι αντιπροσωπευτικό των νοημάτων που θίγει: «Αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε Τάο δεν είναι το αιώνιο Τάο. Όποιο όνομα και αν του δώσουμε δεν θα του ταίριαζε απόλυτα». Τι είναι συνεπώς το Τάο που η φύση του μας διαφεύγει;
Είναι «Πύλη στο όλο μυστήριο» απαντά ο Λάο Τσε, μια πορεία δηλαδή που διακόπτετε από τις προβολικές μας απόπειρες για την κατανόηση των πραγμάτων!
«Ελεύθεροι όμως αν είμαστε από κάθε επιθυμία, αντικρίζουμε το μυστήριο. Όσο επιθυμούμε, αντικρίζουμε τα φαινόμενα» γράφει το Τάο Τε Κινγκ. Ποια μπορεί να είναι αυτά τα φαινόμενα αν όχι ο κόσμος του αισθητού;
Ξέρουμε όλοι πως ο αισθητός κόσμος είναι μονάχα μια όψη του πραγματικού. Τα οπτικά ερεθίσματα για παράδειγμα είναι απλές ερμηνείες, μια βιοφωτονική αναπαράσταση παρά το αντικείμενο αυτό καθέ αυτό που βλέπουμε, ένα βιοχημικό πρόγραμμα που εξαρτάτε από την ερμηνεία των πληροφοριών, μιας και το μάτι το ίδιο δεν βλέπει τίποτα!
Μια στρατιά φιλοσόφων –αρχαίοι όπως ο Πλάτωνας και σύγχρονοι όπως οι ποντίφικες της κβαντικής μηχανικής– μας προειδοποιούν αιώνες τώρα πως το να ορίζουμε την πραγματικότητα με βάση τον φαινομενικό κόσμο είναι παγίδα. Παρόλ’ αυτά, συνεχίζουμε να πέφτουμε θύματα στα φαντάσματα που κατασκευάζει ο νους μας αγνοώντας τον καθοριστικό ρόλο που παίζει ο παράγοντας της προσδοκίας.
Αντιλαμβανόμαστε από πού θέλουμε και θέλουμε ότι αντιλαμβανόμαστε.
Γι’ αυτό τον λόγο το παραφυσικό είναι σοκαριστικό! Διότι προκαλεί και ανατρέπει ότι θεωρούμε δεδομένο – τα εικονικά δόγματα της σκέψης μας. Ενώ μας παρουσιάζει μια άλλη όψη του πραγματικού, μια περισσότερο σφαιρική και πολυδιάστατη.
Άραγε, θα μπορέσουμε ποτέ να αποκτήσουμε την απόλυτη Γνώση των πραγμάτων: θα μάθουμε την αλήθεια για την μηχανική των UFOs, τις μορφές ενέργειας των poltergeist και τις μυστικές σπηλιές που κοιμούνται οι Μεγαλοπόδαροι; Ή η συμμετοχική μας θέση στο κβαντικό κόσμο που βαδίζουμε θα αλλοιώνει για πάντα οποιαδήποτε απόπειρα μας;
Δεν νομίζω πως υπάρχει ακόμη μια ασφαλής απάντηση εδώ αν και προσωπικά κλίνω προς το πιο αισιόδοξο σενάριο. Γιατί το λεω αυτό; Προσέξτε:
Η ποικιλομορφία των παραδοξολογικών φαινομένων δίνει την αίσθηση του ακατανόητου, την εντύπωση πως υπάρχουν άλλες απρόσιτες γωνιές του σύμπαντος όπου κατοικεί η ύστατη αλήθεια. Μοιάζουν λες και όλα τα δυσεξήγητα συνθέτουν μια κρυμμένη και άπιαστη πραγματικότητα.
Ως εκ τούτου υποβιβάζουμε το ακαθόριστο με τον κοινωνικό χλευασμό και το εξορίσουμε στην σφαίρα του φαντασιακού. Πως όμως φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο;
Μέρος της ευθύνης φέρουν τα ίδια τα φαινόμενα που ανά εποχή και τόπο μοιάζουν να μην μπορούν να κατηγοριοποιηθούν πόσο δε να εξηγηθούν με τα συμβατικά μας εργαλεία. Ο πραγματικός λόγος όμως δεν βρίσκεται εκεί…
Από νωρίς ο άνθρωπος γεύτηκε την αίσθηση του Άλλου αφού καθημερινά σχεδόν βιώνει εμπειρίες, εικόνες και ήχους ξένους προς τον ίδιο. Αναφέρομαι φυσικά στα όνειρα.
Διαλέξτε όποια ερμηνεία θέλετε για τα όνειρα, την ψυχολογική (εσωτερικές αλήθειες που οι κοινωνικές συμβάσεις και ο ηθικός κώδικας που υιοθετήσαμε έθαψαν βαθιά) ή την νευροφυσιολογική (σήματα από διάφορα μέρη του εγκεφάλου που εργάζονται πάνω στην κωδικοποίηση και αποθήκευση πληροφοριών στη μνήμη) το θέμα όμως είναι πως τα όνειρα είναι μια εμπειρία με απτές και μετρήσιμες συνέπειες.
Ένα όνειρο μπορεί να μας κάνει χαρούμενους και πιο αποδοτικούς ή θλιμμένους και πιο φοβισμένους.
Επηρεάζει την αυτοκριτική μας όπως και την κοινωνικότητα μας. Κατά βάση είναι μια παραίσθηση, ένα φάντασμα του μυαλού – κι όμως, αυτό το ασαφές κατασκεύασμα μπορεί και αλλάζει τα πάντα.
Προεκτείνετε τώρα αυτό το βίωμα στον τομέα του παραδόξου. Μήπως βλέπουμε φαντάσματα, εξωγήινους και μεγαλοπόδαρους επειδή ως είδος έχουμε συνηθίσει να πιστεύουμε στο Άλλο και στην ύπαρξη του Διαφορετικού – εμπειρία που την αποκτήσαμε επειδή ονειρευόμαστε;
Μην βιαστείτε να απαντήσετε θετικά! Πειράματα με ζώα (όπως σκύλους και γάτες που επίσης βλέπουν όνειρα) έχουν δείξει πως μπορούν να αισθάνονται τον αόρατο κόσμο.
Νέες μορφές τεχνολογίας (Instrumental TransCommunication) αποθανατίζουν στα μοντέρνα όργανα περαστικές σκιές και φωνές από τις παράλληλες διαστάσεις.
Κατά συνέπεια, το άβατο σύμπαν των πνευμάτων (και όχι μόνο) δεν είναι απαραβίαστο! Μπορούμε να μάθουμε τα μυστικά των μυστηρίων μοναχά που πρέπει να σκάψουμε βαθιά και με τον κατάλληλο τρόπο.
Η μεταφυσική, ο πνευματισμός, η παραψυχολογία, η ουφολογία… όλες αυτές οι σχολές έρευνας έχουν συγκεντρώσει μέχρι σήμερα αρκετά δεδομένα που να πιστοποιούν το πραγματικό του υπερβατισμού και των αλλοδιαστάσεων.
Ταυτόχρονα όμως, μας υποδεικνύουν την ανάγκη διαμόρφωσης ενός νέου μοντέλου σκέψης.
Βλέπετε, η διαρκώς μεταβαλλόμενη φύση του παραδόξου αποσταθεροποιεί κάθε εγχείρημα μια πάγιας θεωρητικής ερμηνείας με τα συμβατικά πρότυπα.
Η ασαφής και πολυμορφική φύση των παράδοξων φαινομένων εμποδίζει τις διανοητικές μας προσπάθειες κατηγοριοποίησης των παραδοξολογικών εκδηλώσεων, οδηγώντας μας σε μονοπάτια που απαιτούν να συνθέσουμε νέες μορφές αντίληψης και επεξεργασίας των δεδομένων.
Αν θέλουμε λοιπόν, να κατανοήσουμε ουσιαστικά το παραφυσικό, θα πρέπει να καλλιεργήσουμε ριζοσπαστικά συστήματα μετά-ανάλυσης.
Κατά συνέπεια ο κυρίαρχος –ακόμη και σήμερα– διαχωρισμός παραφυσικού και φυσικού εμποδίζει την σκέψη μας να αντιληφθούμε τα παράδοξα φαινόμενα μέσα στα πλαίσια του πραγματικού όπου εντάσσονται ούτος ή άλλως!
Βέβαια, η στροφή της σκέψης δεν πρόκειται να γίνει από κάποιον ξένο. Πρέπει να ξεκινήσει από εσένα! Για να το πετύχεις αυτό, ίσως να χρειάζεσαι κάποιο καταλύτη. Μπορεί να περιμένεις το 2012 για παράδειγμα. Ο ψυχοναύτης όμως γνωρίζει τον τρόπο να βρίσκει αφορμές μέσα στο λαβύρινθο του χάους και των υψηλών παραδοξοτήτων. Πρόκειται για την τέχνη του συγχρονομυστικισμού…
Αλλά για το θέμα αυτό, θα μιλήσουμε κάποια άλλη στιγμή.