16 Σεπτεμβρίου: Κανείς! Αυτή είναι η αλήθεια. Τι είναι όμως η Αλήθεια; Αναρωτηθήκατε ποτέ τι μπορεί να σημαίνει αυτή η λέξη; Τα λεξικά ορίζουν την αλήθεια ως την νοητική εικόνα που αποδίδει πιστά την πραγματικότητα, αλλά και ως την πλήρη αναφορά των επιμέρους στοιχείων που συνθέτουν ένα γεγονός χωρίς απόκρυψη ή διαστρέβλωση δεδομένων και χωρίς υποκειμενικές εκτιμήσεις.
Αν διαβάσετε ξανά αυτούς τους δυο ορισμούς, θα παρατηρήσετε πως περιγράφουν την ανθρώπινη φοβία απέναντι στο άγνωστο και στο σχετικό, διότι τι είναι η πραγματικότητα παρά μια έννοια διαφορετική κι υποκειμενική για τον καθένα, άμεσα εξαρτώμενη από τα όργανα αντίληψης που διαθέτει ο καθένας και το επίπεδο επεξεργασίας των δεδομένων που συλλαμβάνει ο καθένας.
Ποια λοιπόν μπορεί να είναι η αλήθεια για το παράξενο; Ποια είναι η αλήθεια για τα φαντάσματα, τα UFOs, τα αγρογλυφικά και πολλά ακόμη αινίγματα της ιστορίας και του σύμπαντος κόσμου μας.
Αλλά και πάλι, πρόκειται άραγε για αινίγματα ή μήπως για ανωμαλίες; Ασφαλώς το δεύτερο - βλέπετε, τα παράδοξα φαινόμενα προσβάλουν την κανονικότητα της πραγματικότητας μας, πρόκειται για απρόσκλητες και απροειδοποίητες ανωμαλίες του χρονοχώρου που αψηφούν κατά επέκταση κάθε προσπάθεια μας να βρεθεί η (περιβόητη) Αλήθεια!
Καθόλου περίεργο λοιπόν που κάθε φορά που ένας ερευνητής (το έχω κάνει και το ξέρω καλά) συνθέτει μια θεωρία η οποία εξηγεί απόλυτα λογικά την συμπεριφορά ενός poltergeist, αυτό να αλλάζει στάση και να εκδηλώνεται διαφορετικά! Το ίδιο συμβαίνει και με τους κυνηγούς των UFOs, που χτενίζοντας τους ουρανούς, καταγράφουν περιστατικά εμφανίσεων που παραπέμπουν σε εξωγήινη τεχνολογία, όπως ταυτόχρονα και παρουσίες που δηλώνουν... υπερφυσική προέλευση!
Και φυσικά τα παραδείγματα δεν περιορίζονται μονάχα εδώ: τα πράγματα γίνονται πιο σκοτεινά όταν αφορούν τον μεντιουνισμό, τις αλλοκοσμικές επαφές, την επικλιτική μαγεία κ.o.κ.
Και ως εκ τούτου, εμείς τι πρέπει να κάνουμε τώρα; Είναι δυνατόν να εγκαταλείψουμε τον αγώνα για την μάθηση, να αποσύρουμε πίσω τα χρήματα μας από τα εργαστήρια και τους ερευνητικούς κύκλους, να κλείσουμε βιβλία και περιοδικά που δημοσιεύουν εναλλακτικές θεωρίες και απόψεις;
Είναι η αναζήτηση της Αλήθειας μια μάταιη προσπάθεια; Πιστεύω πως όχι! Η ανάγκη μας να μάθουμε είναι σφυρηλατημένη στον γεννητικό μας κώδικα, και ο άνθρωπος, ακόμη και στις πιο αντίξοες συνθήκες και αν βρεθεί, θα επιδιώκει με το ίδιο πάθος να κάνει γνώριμο και κατανοητό το άγνωστο και το ασύλληπτο. Γιατί; Ίσως γιατί με αυτό τον τρόπο κουμαντάρουμε καλύτερα τα αισθήματα φόβου που μας γεννάει το ακατάληπτο. Ή ίσως γιατί πίσω από όλα αυτά βρίσκεται μια κάποια μεταφυσική ενέργεια... βλέπετε, η λέξη αλήθεια σημαίνει στην πραγματικότητα αυτός που δεν (α-) έχει ξεχάσει (λήθη).
Τι είναι αυτό που αναζητάμε να θυμηθούμε; Την χαμένη αίσθηση (γνώση) της ενότητας του κόσμου; Μήπως κάποιο λανθάνον κώδικα που κρύβεται πίσω από τις παραφυσικές εκδηλώσεις ή κάτι εντελώς ξένο σ' ότι μπορούμε να υποθέσουμε τώρα;
Πιστεύω πως τόσο τα δυσεξήγητα φαινόμενα όσο και η δίψα μας γι' αυτά, συνδέονται μ' ένα τρόπο που δεν μπορεί να περιγραφτεί με «ξύλινες» λέξεις. Πίσω όμως από αυτή την άναρχη σπορά παραδοξοτήτων διακρίνονται μοτίβα και συνδέσεις που υπερβαίνουν τον ανθρώπινο λόγο καλώντας το είδος μας σ' ένα εσωτερικό έργο ανέλιξης.
Ίσως τελικά δεν θα πρέπει να αναζητούμε την αλήθεια για το ανεξήγητο, αλλά να αναζητούμε την θύμηση του.
Μην λησμονείτε την πραγματικότητα του (φαινομενικά) μη-πραγματικού γιατί σ' αυτό κρύβονται μονοπάτια που όχι μόνο μπορούν να μας βγάλουν από τον Σισυφικό μας κύκλο των παθών, αλλά και να μας εισάγουν σ' ένα σύμπαν υπερπραγμάτωσης!
Συνεχίστε το ταξίδι έτσι όπως το ξεκινήσατε γιατί ο σκοπός της ζωής είναι η γνώση.
Αν διαβάσετε ξανά αυτούς τους δυο ορισμούς, θα παρατηρήσετε πως περιγράφουν την ανθρώπινη φοβία απέναντι στο άγνωστο και στο σχετικό, διότι τι είναι η πραγματικότητα παρά μια έννοια διαφορετική κι υποκειμενική για τον καθένα, άμεσα εξαρτώμενη από τα όργανα αντίληψης που διαθέτει ο καθένας και το επίπεδο επεξεργασίας των δεδομένων που συλλαμβάνει ο καθένας.
Ποια λοιπόν μπορεί να είναι η αλήθεια για το παράξενο; Ποια είναι η αλήθεια για τα φαντάσματα, τα UFOs, τα αγρογλυφικά και πολλά ακόμη αινίγματα της ιστορίας και του σύμπαντος κόσμου μας.
Αλλά και πάλι, πρόκειται άραγε για αινίγματα ή μήπως για ανωμαλίες; Ασφαλώς το δεύτερο - βλέπετε, τα παράδοξα φαινόμενα προσβάλουν την κανονικότητα της πραγματικότητας μας, πρόκειται για απρόσκλητες και απροειδοποίητες ανωμαλίες του χρονοχώρου που αψηφούν κατά επέκταση κάθε προσπάθεια μας να βρεθεί η (περιβόητη) Αλήθεια!
Καθόλου περίεργο λοιπόν που κάθε φορά που ένας ερευνητής (το έχω κάνει και το ξέρω καλά) συνθέτει μια θεωρία η οποία εξηγεί απόλυτα λογικά την συμπεριφορά ενός poltergeist, αυτό να αλλάζει στάση και να εκδηλώνεται διαφορετικά! Το ίδιο συμβαίνει και με τους κυνηγούς των UFOs, που χτενίζοντας τους ουρανούς, καταγράφουν περιστατικά εμφανίσεων που παραπέμπουν σε εξωγήινη τεχνολογία, όπως ταυτόχρονα και παρουσίες που δηλώνουν... υπερφυσική προέλευση!
Και φυσικά τα παραδείγματα δεν περιορίζονται μονάχα εδώ: τα πράγματα γίνονται πιο σκοτεινά όταν αφορούν τον μεντιουνισμό, τις αλλοκοσμικές επαφές, την επικλιτική μαγεία κ.o.κ.
Και ως εκ τούτου, εμείς τι πρέπει να κάνουμε τώρα; Είναι δυνατόν να εγκαταλείψουμε τον αγώνα για την μάθηση, να αποσύρουμε πίσω τα χρήματα μας από τα εργαστήρια και τους ερευνητικούς κύκλους, να κλείσουμε βιβλία και περιοδικά που δημοσιεύουν εναλλακτικές θεωρίες και απόψεις;
Είναι η αναζήτηση της Αλήθειας μια μάταιη προσπάθεια; Πιστεύω πως όχι! Η ανάγκη μας να μάθουμε είναι σφυρηλατημένη στον γεννητικό μας κώδικα, και ο άνθρωπος, ακόμη και στις πιο αντίξοες συνθήκες και αν βρεθεί, θα επιδιώκει με το ίδιο πάθος να κάνει γνώριμο και κατανοητό το άγνωστο και το ασύλληπτο. Γιατί; Ίσως γιατί με αυτό τον τρόπο κουμαντάρουμε καλύτερα τα αισθήματα φόβου που μας γεννάει το ακατάληπτο. Ή ίσως γιατί πίσω από όλα αυτά βρίσκεται μια κάποια μεταφυσική ενέργεια... βλέπετε, η λέξη αλήθεια σημαίνει στην πραγματικότητα αυτός που δεν (α-) έχει ξεχάσει (λήθη).
Τι είναι αυτό που αναζητάμε να θυμηθούμε; Την χαμένη αίσθηση (γνώση) της ενότητας του κόσμου; Μήπως κάποιο λανθάνον κώδικα που κρύβεται πίσω από τις παραφυσικές εκδηλώσεις ή κάτι εντελώς ξένο σ' ότι μπορούμε να υποθέσουμε τώρα;
Πιστεύω πως τόσο τα δυσεξήγητα φαινόμενα όσο και η δίψα μας γι' αυτά, συνδέονται μ' ένα τρόπο που δεν μπορεί να περιγραφτεί με «ξύλινες» λέξεις. Πίσω όμως από αυτή την άναρχη σπορά παραδοξοτήτων διακρίνονται μοτίβα και συνδέσεις που υπερβαίνουν τον ανθρώπινο λόγο καλώντας το είδος μας σ' ένα εσωτερικό έργο ανέλιξης.
Ίσως τελικά δεν θα πρέπει να αναζητούμε την αλήθεια για το ανεξήγητο, αλλά να αναζητούμε την θύμηση του.
Μην λησμονείτε την πραγματικότητα του (φαινομενικά) μη-πραγματικού γιατί σ' αυτό κρύβονται μονοπάτια που όχι μόνο μπορούν να μας βγάλουν από τον Σισυφικό μας κύκλο των παθών, αλλά και να μας εισάγουν σ' ένα σύμπαν υπερπραγμάτωσης!
Συνεχίστε το ταξίδι έτσι όπως το ξεκινήσατε γιατί ο σκοπός της ζωής είναι η γνώση.
2 comments:
Χαιρετε.
Φυσικα και γνωριζετε πως ξεκινατε με ενα παραδοξο λεγοντας οτι η αληθεια ειναι κατι που δε γνωριζει κανεις.Και οτι αυτη ειναι η αληθεια.Αλλα, αφου κανεις δε γνωριζει την αληθεια τοτε ο ισχυρισμος σας ειναι ψευδης.Ισως να ηταν σωστοτερο (η αληθεστερο) να πουμε οτι ΙΣΩΣ η αληθεια να ειναι κατι αγνωστο για το ανθρωπινο γενος.Εξαλλου δε νομιζω να εχετε γνωρισει προσωπικα τα οσα δισεκατομυρια κοσμου ζουνε πανω (η κατω, η εξω) στον πλανητη γη, και να βγαλατε το συμπερασμα οτι κανεις τους δε γνωριζει.
Εκτος και αν ολοι γνωριζουν.
Ισως ειναι ωφελιμοτερο να ασχοληθει κανεις με την αληθεια σε γενικοτερο και πιο αφηρημενο πλαισιο παρα σε μεμονωμενα της κομματια οπως το παραφυσικο,οι εξωγηινοι,ο νομος της βαρυτητας η οποιοσδηποτε αλλος νομος.
Πολυ ευστοχα θεσατε ακριβως μετα τον ορισμο της αληθειας που περιεχεται σε καποιο λεξικο (με τον οποιο ορισμο φυσικα δε συμφωνω.Η νοητικη εικονα ειναι παντα κατι παραλαγμενο, διοτι ειναι η σκεψη που δημιουργει την εικονα η και το αντιθετο,η ιδια μας η αντιληψη αν θελετε ειναι το αποτελεσμα των εμπειριων μας, της μνημης μας, του παρελθοντος ,ειναι το προσωπικο μας φιλτρο απο οπου βλεπουμε την πραγματικοτητα και αρα ειναι τελικα διαστρεβλωμενη, ενα παραμορφωμενο ειδωλο, ενα παραποιημενο γεγονος. Η αληθεια αυτο ειναι.Το Γεγονος. Στο τωρα. Οχι η εικονα του γεγονοτος. ΓινεταΙ να παρατηρουμε την αληθεια χωρις την εικονα?Το γεγονος ατοφιο χωρις φιλτρα και ενδιαμεσες στασεις? Και αν ναι, τοτε τι βλεπουμε?), θεσατε λεω το θεμα του φοβου.Οσο φοβαται κανεις να ανοιξει τη ντουλαπα απο φοβο για αυτο που ισως υπαρχει μεσα, οι νοητικες εικονες που θα εχει στη φαντασια του θα κανουν πραγματικο παρτυ εις βαρος της πραγματικοτητας (του γεγονοτος της αδειας ντουλαπας) και εν τελει του εαυτου του. Ο φοβος παει ανταμα με τα παθη. Και βασανιζουν τις ψυχες σε συνεργασια με τη θλιψη. Και η απογοητευση με τις ενοχες βαζουν το χερακι τους με τη σειρα τους. Το ιδρωμενο τρεμαμενο χερι πιανει το παγωμενο χερουλι της ντουλαπας σε μια απελπισμενη σπασμωδικη κινηση,εικονες πλοκαμιων που σερνονται στο σκοταδι και αστραπες συμβαινουν μεσα στο πιεσμενο σου κεφαλι, τραβαει το ντουλαποφυλλο,ανασαινεις βαρια, ανοιγεις και... η αληθεια απελευθερωνει.
Η ντουλαπα ειναι αδεια.
Παρατηρεις οτι ενα υπεροχο φως μπαινει ξανα απο τα παραθυροφυλλα. Το μυαλο ηρεμει.
Ετσι αληθεια υπαρχει.
Αληθεια ειναι μια.
Δεν ειναι υπερτατη μα απλη.
Ειναι αδυσωπητη.
Ειναι απαλη.
Μα κανενας δε τη γνωριζει. Ποσο μαλλον να τη ζεις.
Και ολοι την γνωριζουν αλλα φοβουνται να τη δουν. Η να τη θυμηθουν
Ποσο μαλλον να τη ζουν.
Και ολοι θα μιλαμε ατερμωνα σα να ξεραμε για αυτη.Τωρα που το σκεφτομαι οσο περισσοτερο γνωριζω και βλεπω το γεγονος του εαυτου μου τοσο περισσοτερο νιωθω οτι ειμαι εκει στην αληθεια κοντα. Αυτο το γνωθι σε αυτον. Να γνωριζεις εσενα, δηλαδη αυτον, τον αλλον. Που σημαινει οτι αμα γνωριζεις τον εαυτο σου γνωριζεις και τον αλλον τον καθε αλλο γιατι ολοι κατα βαση ειμαστε ιδιοι. Ετσι η αληθεια ειναι μια και οικουμενικη,μακρια απο συνοδους.
Και σας μιλαει καποιος που εχει δει το γεγονος των ΑΤΙΑ με τα ματια του στο νυχτερινο εναστρο ουρανο και το εχει μαρτυρησει κι ολας!
Τες πα εις το επ αν ιδειν
Φιλικα Βασιλης
Εύστοχες οι παρατηρήσεις και τα σχόλια σου Βασίλη! Well done!! Ναι, φυσικά και η απολυτότητα μου στην αρχή του κειμένου είναι ένα παράδοξο, έτσι σκόπευα να είναι. Πως γίνεται κάποιος που υποστηρίζει την απόλυτη σχετικότητα των πραγμάτων να μιλάει για μια απόλυτη κατάσταση. Ακριβώς πίσω από αυτό το παράδοξο των δυο φαινομενικά αντίθετων πόλων μπορεί να κρύβεται η αλήθεια. Πίσω από το κανείς και το όλοι!
Είναι κάτι σαν ένα κόαν αν θέλεις...
Post a Comment
Αγαπητέ επισκέπτη, άφησε εδώ το μήνυμα σου, μα να θυμάσαι, σχόλια που δεν αρμόζουν στο ημερολόγιο θα αφεθούν στην λήθη του κυβερνοχώρου!