10 Φεβρουαρίου: Την περασμένη βδομάδα είχα την χαρά να συνεργαστώ στενά με την ομάδα «κυνηγών» φαντασμάτων Alpha Research Team, που με μια στρατιά από κάμερες και πλήρως εξοπλισμένο συνεργείο, κατέφθασαν στην Θεσσαλονίκη για να ερευνήσουν ένα στοιχειωμένο σπίτι στα δυτικά της πόλης μας.
Τα φαινόμενα που καταγράφηκαν από τις κάμερες, και που τα έζησα ο ίδιος –τα περισσότερα έγιναν ενώ βρισκόμουν με άτομα της Ομάδας μέσα στο σπίτι– ήταν άκρως εντυπωσιακά: καρέκλες κινούνταν μόνες τους, πόρτες έκλειναν με δύναμη, μικροαντικείμενα πετάγονταν στον αέρα από αόρατα χέρια, κορνίζες με φωτογραφίες έπεφταν από την θέση τους…
Όλα αυτά, και πολλά περισσότερα που έδειξαν οι ειδικές κάμερες νυκτός, αποδεικνύουν πως η οικογένεια του σπιτιού συγκατοικούσε με μια αφανή οντότητα αρκετό καιρό τώρα! Γιατί όμως προκλήθηκε το στοίχειωμα; Τι μπορεί να κάνει ένα νεόχτιστο διαμέρισμα, το επίκεντρο μιας σειράς απίστευτων παραδοξολογικών φαινομένων;
Οι συνεντεύξεις που πήρα έδειξαν αμέσως πως το οικογενειακό περιβάλλον ήταν αποδιοργανωμένο καθώς σοβαρά ζητήματα επικοινωνίας είχαν αποσυνθέσει σε επικίνδυνο βαθμό κάθε αίσθημα ενότητας.
Η διαπίστωση αυτή με οδήγησε στο να θεωρήσω αρχικά ότι η νευρικότητα της οικογένειας μετατίθεται σε οπτιακουστικές παραισθήσεις και παρειδωλίες που λειτουργούν σαν υπεκφυγή των ευθυνών για την όλη κατάσταση (scapegoatism).
Καθώς όμως τα φαινόμενα άρχισαν να γίνονται εμφανή, στράφηκα στην υπόθεση πως δυο από τα μέλη της οικογένειας θα μπορούσαν να τα προκαλούν μέσω του μηχανισμού της ασυνείδητης ψυχοκινητικής προβολής, ως έμμεσος τρόπος έκφρασης δηλαδή των ανομολόγητων εσωτερικών τους συγκρούσεων…
Η πολυήμερα έρευνα όμως, έδειξε πως τα φαινόμενα εμφανίζονταν ανεξάρτητα από τα πρόσωπα που υποψιαζόμουνα, συμπεραίνοντας έτσι πως το στοίχειωμα οφείλονταν μάλλον σε μια «περαστική» οντότητα που προσελκύστηκε στο συγκεκριμένο σπίτι εξαιτίας της χρόνιας αρνητικά φορτισμένης ατμόσφαιρας – μάλιστα εντοπίσαμε πως το σημείο εισόδου-εξόδου βρισκόταν σε μια πολύ συγκεκριμένη περιοχή του σπιτιού όπου παρατηρήθηκαν όλα σχεδόν τα φαινόμενα!
Βέβαια τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, οι προσωπικές μου σημειώσεις είναι γεμάτες από αλλόκοτες λεπτομέρειες, περίεργες θεωρίες και ακόμη πιο περίπλοκες σημειολογικές παρατηρήσεις… ίσως κάποτε όλο αυτό το αρχείο γίνει ένα μεστό άρθρο για το περιοδικό μας, ασφαλώς όμως, το υλικό που μαγνητοσκοπήθηκε θα προβληθεί κάποια στιγμή στην ιδιωτική τηλεόραση…
Παρόλ’ αυτά, το θέμα δεν σταματά εδώ. Φαινόμενα αυτού του είδους συμβαίνουν συχνά – το αληθινό πρόβλημα είναι οι οικογένειες που γνωρίζοντας πλέον πως το προσωπικό τους καταφύγιο είναι στοιχειωμένο προσθέτουν στην ήδη βεβαρημένη τους καθημερινότητα ένα ακόμη βάρος!
Τι μπορεί να κάνει κάποιος αν διαπιστώσει πως το σπίτι του είναι στοιχειωμένο; Η απάντηση πιστεύω βρίσκεται στην κατανόηση της φύσης των στοιχειωμάτων.
Χρειάζεται προσεχτική και όσο το δυνατό πιο διεξοδική μελέτη στις κινητικές εκδηλώσεις, και στο background κάθε περιστατικού, έτσι ώστε ψύχραιμα να οριστούν τα αίτια. Και μετά;
Μετά οι μέθοδοι αντιμετώπισης ποικίλουν με βάση τα θρησκευτικά πιστεύω του καθένα. Πρώτα και πάνω από όλα όμως, η στάση προς τον αόρατο φίλο μας θα πρέπει να αναλογεί με την συμπεριφορά του.
Στην περίπτωση του σπιτιού της Θεσσαλονίκης που ερεύνησα, η οντότητα ήταν περιπαικτική και επιθετική προς όλους. Ένα τέτοιο πλάσμα δεν θέλει να επικοινωνήσει, παρά να παίξει με τα κουρασμένα νεύρα των ιδιοκτητών. Γι’ αυτό και εκείνοι πρέπει να αλλάξουν το μόνο πράγμα που προσέλκυσε από την πρώτη στιγμή το στοιχειό, την αρνητικότητα τους!
Ναι, μπορεί να ακουστεί κλισέ, αλλά δεν υπάρχει καλύτερη ασπίδα προστασίας από ορατές και αόρατες απειλές, από το θάρρος στην καρδιά και την ελπίδα στο μυαλό.
Κάπως έτσι, αυτό που ήρθε για να τραφεί από την μιζέρια του χώρου, θα «αναγκαστεί» να αναζητήσει αλλού την τροφή του, και το στοίχειωμα σταδιακά θα λήξει.
Σίγουρα το να μπολιάζουμε την ζωή μας με περισσότερη θετικότητα δεν είναι πάντα εύκολο, πόσο δε όταν εμπλέκεται και ένα φάντασμα. Αλλά αν δούμε το φαινόμενο αυτό όχι σαν εμπόδιο αλλά σαν μια ευκαιρία για μεταμόρφωση του εαυτού μας, τότε σίγουρα αξίζει οποιαδήποτε προσπάθεια.