Το 1967 προβλήθηκε στην Βρετανική τηλεόραση μια από τις πιο παράξενες τηλεοπτικές σειρές του κόσμου. Κράτησε μόλις 17 επεισόδια όμως το περιεχόμενο της, τόσο από άποψη αισθητικής όσο και θεματολογίας, προκαλεί έντονες συζητήσεις μέχρι σήμερα. Η σειρά ονομαζόταν The Prisoner με εμπνευστή και πρωταγωνιστή τον γνωστό ηθοποιό Patrick McGoohan.
Βασικό της θέμα ήταν οι προσπάθειες απόδρασης ενός πρώην μυστικού πράκτορα από το Χωριό, ένα παραδείσιο απομονωμένο τόπο όπου οι άνθρωποι δεν έχουν ονόματα αλλά αριθμούς. Έτσι, ο αριθμός του πρωταγωνιστή μας ήταν 6 ενώ ο νούμερο 2, ο «αρχηγός» του Χωριού, μηχανορραφεί σε κάθε επεισόδιο με διάφορους τρόπους για να διεισδύσει στο μυαλό του ν. 6 και να κατανοήσει τα μυστικά του.
Το The Prisoner ήταν μια περιπέτεια κατασκοπίας σε σουρεαλιστικό φόντο, με στοιχεία δανεισμένα από την επιστημονική φαντασία, την ψυχεδελική φιλοσοφία και με έντονα κοινωνικοπολιτικά μηνύματα. Μην ξεχνάτε άλλωστε, τα ιστορικά πλαίσια της περιόδου: Ψυχρός Πόλεμος, Βιετνάμ κ.α.
Μέχρι σήμερα το The Prisoner θυμίζει σε αρκετούς το τεχνολογικά απόκοσμο νησί του Dr. No στην πρώτη ομότιτλη ταινία του James Bond. Αυτό που πραγματικά όμως έκανε εντύπωση ήταν το πολυεπίπεδο σενάριο: τι πραγματικά ήταν το Χωριό; Μια αλληγορία του νου; Ο Παράδεισος (και ο ν. 6 ο επαναστάτης Εωσφόρος;) ή μια κατασκοπευτική ονειροφαντασία δίχως βαθύτερο νόημα;
Ο Patrick McGoohan επέμενε σε πολλές συνεντεύξεις του πως η σειρά έκρυβε μηνύματα για ώριμα μυαλά. Και κάπως έτσι, οι γρίφοι του The Prizoner παρέμειναν απαραβίαστοι μέχρι τουλάχιστον το 2005 όταν το Αμερικάνικο δίκτυο AMC αποφάσισε να γυρίσει ξανά την σειρά, αυτή την φορά σε 6 επεισόδια. Το remake –όπου τον ρόλο του ν. 2 τον ενσαρκώνει ο Gandalf, Sir Ian McKellen– προβλήθηκε τον Νοέμβριο του 2009 στις ΗΠΑ και αναμένετε να παιχτεί αυτές τις ημέρες και στην Ευρώπη.
Οι κριτικοί όμως διίστανται για την επιστροφή του φυλακισμένου: Αυτή την φορά τα ειδικά εφέ είναι καλύτερα (κυρίως η σφαίρα που κυνηγάει τους φυγάδες στην έρημο, οι γυάλινοι πύργοι που εξαφανίζονται κάθε φορά που τους πλησιάζεις, οι τρύπες που ανοίγουν απροειδοποίητα στο έδαφος κ.τ.λ.), όμως η υπόθεση είναι πιο απλή και με μεγάλες αποστάσεις από το αρχικό concept (αν και με πολλά hints – προσέξτε το κρεμασμένο ποδήλατο στο μπαρ).
Στο remake του 2009 ο ν. 6 είναι υπάλληλος μιας μεγάλης εταιρείας της Νέας Υόρκης που ξυπνάει μπερδεμένος στο Χωριό, ένα μυστηριώδη τόπο βγαλμένο (φαινομενικά) από το Αμερικάνικο Όνειρο, όταν στην πραγματικότητα είναι μια πνιγερή κοινωνία ρουτίνας όπου η αξία της υποκειμενικότητας έχει αντικατασταθεί από την απροσωπία του να είσαι αριθμός.
Ναι, οι διάλογοι δεν είναι περίτεχνοι όπως αυτοί της παλιάς σειράς, ούτε τα επεισόδια βρίθουν από την σουρεάλ φαντασία της δεκαετίας 60-70. Το remake όμως έχει δανειστεί πολλά στοιχεία από τις ταινίες του David Lynch (κυρίως το Inland Empire).
Μάλιστα ο προσεχτικός τηλεθεατής θα βρει ομοιότητες με τον γερμανικό εξπρεσιονισμό (η σκηνή στην αίθουσα θεραπείας) και φυσικά το Lost του J.J. Abrams.
Το ερώτημα όμως παραμένει: τι είναι το Χωριό; Ποιος πραγματικά είναι ο 6; Η απάντηση είναι νουμερολογική – το έξι είναι το μοναδικό νούμερο που η αντιστροφή του μας δίνει έναν άλλο αριθμό (6 – 9, αλλά και 6+9=15 δλδ 1+5=6). Αντίστοιχα, ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος έχει δυο όψεις – την συνειδητή ή καθημερινή ή προσαρμοσμένη persona και την ασυνείδητη ή κρυμμένη ή σκιώδη επαναστάτη.
Το να σας πω ακριβώς τι/που είναι το Χωριό θα ήταν spoiler, σχετίζεται όμως με την ψυχολογία της εκάστοτε εποχής: την δεκαετία του 60 λοιπόν, η σειρά πρόβαλε την οργή, την επίθεση και η λέξη κλειδί ήταν επανάσταση (revolt).
Στο remake του 2009, οι πρωταγωνιστές είναι απεγνωσμένοι, φοβισμένοι, γεμάτοι ενοχές αλλά και όνειρα για κάτι άλλο. Εδώ η λέξη κλειδί είναι απόγνωση (despair).
Βασικός σκοπός και των δυο όμως, είναι η ελευθερία (freedom) λέξη που νουμερολογικά αποδίδει 396 δλδ 3+9+6=18 όπου 1+8=9.
Το 9 είναι το καθρέπτισα του 6 όπως ο δέσμιος άνθρωπος της καθημερινότητας μας είναι ο ελεύθερος επαναστάτης του δικού του κόσμου…