Σύμπτωση 1η: Τον περασμένο Οκτώβριο κυκλοφόρησε η ταινία Surrogates (προσέξτε τον τίτλο: surreal-gates δηλαδή πύλες του ονειρικού) που εξιστορεί την αντικατάσταση των ανθρώπων με τέλεια κυβερνομηχανικά είδωλα.
Σύμπτωση 2η: Μερικά χρόνια νωρίτερα, το 2003, κυκλοφόρησε η ταινία Terminator 3: Rise of the Machines που δείχνει πως οι μηχανές αντιγράφουν τους ανθρώπους κατά εικόνα (και ουσία;).
Σύμπτωση 3η: Και οι δυο παραπάνω ταινίες έχουν τον ίδιο σκηνοθέτη, τον Jonathan Mostow.
Σύμπτωση 4η: Ο πρώτος σκηνοθέτης του Εξολοθρευτή, πίσω το 1984, ήταν ο James Francis Cameron που πριν λίγες ημέρες παρουσίασε την νέα του δουλειά, το Avatar. Ο όρος αυτός είναι σανσκριτικός και περιγράφει τον θεό που κατέρχεται από τον ουρανό για να ενσαρκωθεί ανάμεσα μας.
Avatar λοιπόν είναι η υλική εκδήλωση μιας ανώτερης ύπαρξης, κάτι που αντιπροσωπεύει κάποιον, που εκφράζει στοιχεία από την προσωπικότητα του, αλλά δεν περιλαμβάνει το σύνολο και την ουσία του Είναι του!
Σύμπτωση 5η: Αυτή την περίοδο, μια από τις πιο πολυσυζητημένες τηλεοπτικές σειρές φαντασίας στην Αμερική, είναι το V. Η σειρά εξιστορεί την ξαφνική κάθοδο από τον ουρανό μιας φυλής εξωγήινων που με τα γιγάντια διαστημόπλοια τους, αιωρούνται πάνω από τις μεγαλουπόλεις της Γης.
Οι εξωγήινοι αυτοί παρουσιάζονται ανθρωπόμορφοι και ευγενικοί, στην πραγματικότητα όμως, καλύπτονται από κλωνοποιημένο ανθρώπινο δέρμα, κάτι σαν μάσκες δηλαδή, θέλοντας να κρύψουν το ερπετοειδές πρόσωπο τους και τις αληθινές τους κτητικές διαθέσεις.
Σύμπτωση 6η: Δεν είναι πρώτη φορά που το V εμφανίζεται στον κινηματογράφο. Το 2006 προβάλετε η δυστοπία V for Vendetta όπου ο επίσης μασκοφορεμένος πρωταγωνιστής υλοποιεί (γίνεται avatar δηλαδή) την ιδεολογία του αντιεξουσιασμού.
Προσέξτε τώρα: το V for Vendetta ήταν σειρά κόμικς του Allan Moore και κυκλοφόρησε αρχικά σε 10 τεύχη την περίοδο 1982-85. Την ίδια ακριβώς περίοδο που προβάλλονταν στην τηλεόραση το V (η έκδοση του 2009 είναι remake).
Σύμπτωση 7η: Επίσης remake ήταν το Battlestar Galactica που η προβολή του την περίοδο 2003-2009, άλλαξε τα δεδομένα της επιστημονικής φαντασίας. Φέτος, η σειρά θα συνεχιστεί με τον τίτλο Caprica όπου εξιστορείτε η εφεύρεση των Cylons. Το όνομα Cylon προέρχεται από τον περιγραφικό του ορισμό Cybernetic Lifeform Node. Η σειρά περιστρέφεται γύρω από το θέμα της ψηφιοποίησης της ανθρώπινης προσωπικότητας και της ενσωμάτωσης της μέσα στην μηχανή (εμψύχωση;)
Σύμπτωση 8η: Την ίδια περίοδο που όλα αυτά συμβαίνουν, μια άλλη τηλεοπτική σειρά θίγει το ζήτημα της αντικατάστασης και του πλασματικού. Πρόκειται για το Dollhouse (2009) όπου μια εταιρία προσφέρει ανθρώπους-κούκλες δίχως μνήμη, ικανούς όμως να προγραμματιστούν ανάλογα με την επιθυμία του αγοραστή. Δημιουργός της σειράς ήταν ο Joseph Whedon, που έγραψε το σενάριο για το Alien Resurrection (1997) όπου η πρωταγωνίστρια Ellen Ripley (Sigourney Weaver) κλωνοποιήτε και μετά από αλλεπάλληλα πειράματα, προγραμματίζετε να είναι ο τέλειος πολεμιστής… όπως περίπου συμβαίνει με τον χαρακτήρα Alice (Milla Jovovich) στην σειρά τεσσάρων ταινιών Resident Evil (2002-2011).
Αλλά σταματήσουμε κάπου εδώ. Νομίζω άλλωστε πως έχουμε ήδη συγκεντρώσει αρκετά δεδομένα!
Πιστεύω πως έχετε εντοπίσει το κοινό στοιχείο όλων των παραπάνω «συμπτώσεων»: πρόκειται καταρχήν για την εικονικότητα του πραγματικού. Και πιο συγκεκριμένα, την πλασματική ειδωλοποιϊα που προσφέρουν οι νέες τεχνολογίες. Προσέξατε όμως τον ορισμό των Cylons; Node σημαίνει κόμβος, αλλά στην γεωμετρία σημαίνει το σημείο τομής δύο καμπυλών.
Αυτή είναι η θεωρία της Μοναδικότητας (Singularity) του φουτουριστή Raymond Kurzweil. Όπως ο ίδιος εξηγεί στο ριζοσπαστικό του βιβλίο The Singularity Is Near: When Humans Transcend Biology (2005), η πορεία ανάπτυξης του ανθρώπου θα συγκλίνει μια μέρα με την εξέλιξη των μηχανών φτάνοντας σε ένα σημείο συνάντησης και ενοποίησης.
Ο άνθρωπος του αύριο θα μπορεί μέσω της νανοτεχνολογίας και άλλων απίστευτων επιστημονικών επιτευγμάτων να ενισχύσει όλες του τις έμφυτες δυνατότητες ακόμη και να επιμηκύνει την διάρκεια της ζωής του. Σύμφωνα δε με τον ερευνητή Aubrey Jasper de Grey –υπεύθυνο του προγράμματος S.E.N.S., Strategies for Engineered Negligible Senescence– το ανθρώπινο σώμα μπορεί να ζήσει τουλάχιστον 2.000 χρόνια αν επιτευχθεί ένας συνδυασμός από επισκευαστικές μικρομηχανές και υγιεινή διατροφή.
Και δεν είναι μόνο αυτοί οι δυο επιστήμονες που εργάζονται πάνω σ’ αυτό το μονοπάτι! Οι εξελίξεις στον τομέα του Methuselarity είναι εκπληκτικές, αγγίζοντας σχεδόν τα όρια της μαγείας…
Βέβαια, το πάντρεμα της ψυχρής μηχανής με την θερμή οργανική μας φύση αποτελεί μια πράξη ανίερη για πολλούς. Και δεν είναι ψέμα πως τα πρώτα υβρίδια αυτής της Μοναδικότητας θα είναι εφιάλτες!
Θα χρειαστούν πολλές γενιές πειραματισμών μέχρι ωσότου ο νέος άνθρωπος θα αναδειχτεί από τα τερωτόματα. Το ίδιο ακριβώς δεν συμβαίνει όμως και στην φύση;
Μήπως κάθε τι που σήμερα μπορεί και επιβιώνει αρμονικά, δεν προέκυψε μέσα από εκατομμύρια χρόνια δοκιμών στην κοσμική σούπα; Μήπως ακόμη και αυτό που σήμερα ορίζουμε ως συμμετρικό, δεν είναι στην ουσία του μια ευαίσθητη ισορροπία;
Η μόνη διαφορά μεταξύ της Φυσικής Επιλογής και της Τεχνητής Αλλαγής είναι ο χρόνος. Και η ανθρωπότητα θα πληρώσει τις δοκιμές της με μια σειρά από δυσάρεστες συνέπειες. Παρόλ’ αυτά, η μεταμόρφωση θα συμβεί και αυτό διότι οι συνθήκες θα το απαιτήσουν.
Ο άνθρωπος βλέπετε πρέπει να κατοικήσει στα άστρα, είναι αυτό το πεπρωμένο του, να αναπτυχθεί και να ξεχυθεί όπως ακριβώς κάνει το παιδί όταν ενηλικιώνεται και αφήνει πίσω του την πατρική του οικία. Ο νέος αυτός άνθρωπος λοιπόν, δεν θα θυμίζει σε πολλά τον άνθρωπο του 21ου αιώνα. Μήπως όμως ο άνθρωπος της τρέχουσας εποχής θυμίζει σε πολλά τον homo που δρασκέλιζε τις ηπείρους πριν από 100.000 χρόνια; Αντίστοιχα, οι μηχανές που σήμερα σχεδιάζουμε δεν θα μοιάζουν σε τίποτα με τις μηχανές του αύριο.
Η νανοτεχνολογία που θα μας μεταμορφώσει δεν θα συμπληρώνει απλά την ύλη, αλλά θα αναδομεί τα σωματίδια. Θα αλληλεπιδρά με την κοσμική ενέργεια που διαχέεται ελεύθερα γύρω μας, κάνοντας την επιθυμία του νου, αισθητή πράξη.
Αυτό θα είναι το απόλυτο επίτευγμα της Παραψυχολογίας, το ύστατο όνειρο της Νοητικής Επιστήμης. Και αυτό που σήμερα μοιάζει με υπόθεση φαντασίας, αύριο μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Αυτό που σήμερα προβάλουν τα σενάρια των τηλεοπτικών μας σειρών, αυτές οι περίεργες κινηματογραφικές «συμπτώσεις» για την τεχνολογική πλασματικότητα του αληθινού, είναι πιστεύω μέρος της βρεφικής εκδήλωσης ενός πανανθρώπινου λανθάνοντος ρεύματος για αλλαγή και εξέλιξη!