5 Δεκεμβρίου: «Η επιθυμία της κανονικότητας γεννάει τέρατα». Αυτό είχε τοιχοκολληθεί πέρσι τέτοια εποχή σε κάποιο δρόμο της Αθήνας.
Το στοχαστικό αυτό μήνυμα ήταν ένα από τα εκατοντάδες που γέμισαν την πρωτεύουσα (και όχι μόνο) από τους χιλιάδες ανώνυμους που ξεχύθηκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για τον άδικο χαμό του μικρού Αλέξη.
Μόνο που η δεύτερη πράξη της τραγωδίας ήταν περισσότερο καταστρεπτική από την πρώτη. Όλοι θυμόμαστε το πανδαιμόνιο που επικράτησε σε κάθε γωνιά της χώρας. Και όλοι ρωτήσαμε τότε: γιατί;
Για κάποιους ήταν μια πράξη αγανάχτησης, για κάποιους άλλους, απλά μια διέξοδος από την ρουτίνα.
Για τους ερευνητές του παράξενου βέβαια, η κινητικότητα αυτή μπορεί να ερμηνευτεί διαφορετικά. Συνοπτικά –και κάπως αλληγορικά μιλώντας– τα Μαύρα Υπόγεια Ρεύματα της Εποχής του Σεθ πρόβαλαν δυναμικά επηρεάζοντας τα πιο ευάλωτα μέλη της κοινωνίας μας.
Δεν ήταν λοιπόν έκπληξη αυτή η συμπεριφορά. Καθώς πλησιάζουμε άλλωστε προς τον ορίζοντα γεγονότων του 2012, θα δούμε ολοένα και περισσότερα, παρόμοια περιστατικά πανικού. Πιστεύω για παράδειγμα, πως η υστερία ή πιο σωστά η σχιζοφρένεια που συμβαίνει σήμερα (σε πλανητικό επίπεδο μάλιστα) για τον νέο ιό της γρίπης και το αμφιλεγόμενο εμβόλιο, υπάγετε στα ίδια μοντέλα ψυχοιστορικής εξήγησης!
Δεν ξέρω όμως αν θέλετε να αναφερθώ περισσότερο σ’ αυτό το κομμάτι. Δεν ξέρω αν πρέπει να προσθέσω περισσότερα στο όλο ζήτημα. Ίσως απλά οι κουβέντες μου να γίνουν θόρυβος στην ήδη ζαλισμένη μας σκέψη, και αυτό είναι κάτι που δεν το επιθυμώ… απλά να είστε βέβαιοι πως όλα τα γεγονότα που συμβαίνουν τα τελευταία 15 χρόνια τουλάχιστον, δεν είναι ασύνδετα μεταξύ τους… και για να το καταλάβει κανείς αυτό, δεν χρειάζεται να επιστρατεύει την αποφένεια!
Όπως και να έχει, ο σκοπός αυτού του post ήταν να σας παρουσιάσω μια νέα ειδική έκδοση από τον Καστανιώτη η οποία προσφέρετε και δωρεάν (σε μορφή pdf) στο internet! Πρόκειται για το βιβλίο/λεύκωμα Η Ανησυχία: Μια καταγραφή του αυθόρμητου τον Δεκέμβριο του 2008 (μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ)
Ο τίτλος είναι παρμένος από ένα αυτοκόλλητο που βρέθηκε εκείνες τις μέρες στους τοίχους. Το βιβλίο είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας του συντάκτη της Ελευθεροτυπίας Αλέξανδρου Κυριακόπουλου και του φωτογράφου και γραφίστα Ευθύμη Γουργούρη.
Το έργο αυτό είναι εξαιρετικό και καταγράφει μια πτυχή της νεότερης ιστορίας μας που δεν πρέπει να ξεχαστεί. Ήδη παρατηρώ πως τα media αποφεύγουν να κάνουν ανακοινώσεις για το τι συμβαίνει στην πρωτεύουσα ακόμη και αυτή την στιγμή που γράφω το post… μην αφήνεστε όμως στην πραγματικότητα που σας προσφέρουν. Η αλήθεια βρίσκεται έξω από τα παράθυρα των σπιτιών μας, όχι στο παράθυρο της τηλεόρασης.
Σε μια από τις σελίδες του βιβλίου βλέπω γραμμένο ένα σύνθημα από κάποιο παιδί που πέρσι έκανε την δική του επανάσταση: «Θέλω να Ζήσω!» Έτσι απλά, αυτό ήταν το νόημα των όσων έγιναν τον Δεκέμβρη του 2008.