22 Νοεμβρίου: Βλέποντας ξανά την γνωστή ταινία/ντοκιμαντέρ What the Bleep!?: Down the Rabbit Hole (2006), απομόνωσα ένα σημείο στο οποίο γίνεται λόγος για το ότι η πραγματικότητα είναι παράγωγο του μυαλού μας, παρά μια πάγια σταθερά, κοινή για όλους και σε όλα.
Κάπως έτσι, έγραψα ένα σχετικό σχόλιο στο προσωπικό μου λογαριασμό στο Facebook από όπου και ξετυλίχτηκε μια ενδιαφέρουσα κουβέντα που μεταφέρω εδώ…
Γ.Ι.: Κάθε δευτερόλεπτο δεχόμαστε περίπου 400 δισεκατομμύρια δεδομένα από το περιβάλλον από τα οποία επεξεργαζόμαστε μονάχα τα 2000! Αν ο εγκέφαλος μας δημιουργεί την πραγματικότητα, τότε είναι πιθανόν να «αγνοούμε» τις παράλληλες υπάρξεις που ίσως βασίζουν ανάμεσα μας.
Μπορεί στο λεξιλόγιο μας, αυτές να αποκαλούνται Σκιές, αλλά στην πραγματικότητα γνωρίζουμε για την φύση τους ότι ακριβώς γνωρίζουμε για την ίδια την φύση των σκέψεων μας!
Χ. Σ.: Σωστός διότι αυτά είναι απαραίτητο να λέγονται έως ότου γίνουν κατανοητά και κτήμα όσων θέλουν να ασχοληθούν σοβαρά με το Άγνωστο. Όπως διαβάζουμε και στον Μπαλάνο (αναπόφευκτα): «Η πρόσβαση στις Άλλες Πραγματικότητες του Κοσμικού Δικτύου φαίνεται να ρυθμίζεται μέσω ενός βιολογικού μας οργάνου το οποίο ονομάζεται Δικτυωτός Σχηματισμός.
Αυτός ο Δικτυωτός Σχηματισμός είναι όντως σαν ένας σταθμός διοδίων και μιας άλλης ψυχικής γέφυρας: εκείνης ανάμεσα στους δύο εαυτούς – το συνειδητό (λογικό) μέρος και το ασυνείδητο (τοτεμικό). Αυτός φιλτράρει και ρυθμίζει ποια ερεθίσματα θα φτάσουν στη συνείδηση και ποια θα διοχετευτούν στο χώρο του ασυνειδήτου.
Αυτό σημαίνει ότι η όλη παραπάνω διαδικασία φιλτραρίσματος και κατανομής διαμορφώνει την όποια πραγματικότητα αντιλαμβανόμαστε! Στην ουσία, είναι ένα είδος εσωτερική πύλης ανάμεσα στις πραγματικότητες».
Φ.Α.: Είναι πολύ ενδιαφέρον ζήτημα όλο αυτό! Ειδικά σε σχέση με το Δικτυωτό Σχηματισμό του Εγκεφαλικού Στελέχους βρήκα αυτό.
Στην Kundalini Yoga όταν σημειώνεται η άνοδος της Kundalini και περνά από κάθε τσάκρα διαλύει το κάθε χονδροειδές στοιχείο στο πιο λεπτοφυές καθώς και τις αισθήσεις τη μία μέσα στην άλλη μέχρι όλες τους να διαλυθούν στο νου κι ο νους στο Ανώτατο.
Η όλη διαδικασία θυμίζει πολύ τη Συναισθησία.
Επίσης η θέση του Στελέχους θυμίζει πολύ την Κουνταλίνι που βρίσκει το δρόμο της πέρα από τα τσάκρα των αισθήσεων στη σπονδυλική στήλη, στα τσάκρα της νοητικής και υπερνοητής δραστηριότητας.
Κι επίσης να μην ξεχάσω να αναφέρω το 8-Circuit Model of Consciousness του Timothy Leary.
Γ.Ι.: Σχετικά με το μοντέλο του Leary Φίλιππε, μόλις κυκλοφόρησε αυτό το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο (The Eight Circuit Brain, Antero Alli) που συμπληρώνει το όλο σύστημα – θέμα το οποίο θα φιλοξενήσουμε πολύ σύντομα στο περιοδικό…