9 Σεπτεμβρίου: Έχουν περάσει ακριβώς 9 ημέρες από την στιγμή που ξεκίνησα τις πειραματικές εργασίες πάνω στο Ρεύμα του Νεκρονομικόν, και ενώ έχω δει άμεσα και ενθαρρυντικά αποτελέσματα, έχω ταυτόχρονα πρόβλημα (κάτι που δεν είχα προβλέψει πως θα συμβεί) στην καθημερινή τήρηση της άσκησης, λόγου πραγματικά υψηλού φόρτου εργασίας! Βλέπετε, έχω αναλάβει για την περίοδο 2009-2010 την δημιουργία 3 βιβλίων (το προσωπικό μου αλλά και δυο συλλογικά με θέματα εσωτερικά όπως και παραδοξολογικά), την επιμέλεια σε δυο ακόμη (ένα αφιερωμένο στην Μαγεία του Χάους και ένα που αφορά την Wicca), μια ειδική έκδοση, και φυσικά τα 11 τεύχη του μυστηρίου! Η ποσότητα της δουλειάς δεν είναι τόσο μεγάλη, μονάχα που επειδή έχω την απαίτηση για υψηλή ποιότητα στα έργα μου, ο χρόνος δημιουργίας διπλασιάζεται. Όπως και να έχει… αυτά είναι μικρά εμπόδια μπροστά στο μεγάλο όφελος της αναζήτησης.
Χθες στο λεωφορεία άκουσα την κουβέντα μιας μικρής κοπέλας που εξηγούσε στην αδερφή της πως «όχι, ο θεός Σεθ είναι ψέμα, μόνο ένας θεός υπάρχει, ο Χριστός και ο θεούλης!» Ήθελα να της απαντήσω «Ο Σεθ υπάρχει και κατοικεί στις ερημικές γωνιές της ψυχής μας (το αληθινό βασίλειο των θεών)», αλλά μάλλον θα προκαλούσα σύγχυση στο μυαλό της
Περνώντας στο Facebook τώρα, θα ήθελα να μεταφέρω εδώ ένα αξιόλογο διάλογο που είχαμε αναπτύξει με την φίλη και συνεργάτιδα Sasha Chaitow:
Γ.Ι. «Νομίζω πως από τα πιο αξιόλογα σημεία του αφιερώματος (στο Άβατον τ. 94) είναι μια φράση του Ντέμη Κυριάκου: «Το κατά πόσο μια διαδικασία είναι εσωτερική ή εξωτερική έχει να κάνει με την κατεύθυνση της ψυχικής ενέργειας και όχι με την εκάστοτε θεματολογία».
Αναλογιστείτε την θέση του σύγχρονου αστού που βιώνει μια πλήρη εικονική ερμηνεία του κόσμου, όταν καθημερινά μαθαίνει να διαβάζει την «πραγματικότητα» μέσα από τις οθόνες των υπολογιστών και της τηλεόρασης.
Ένα σημαντικό κομμάτι του σύγχρονου πολιτισμού εργάζεται ώστε να προσφέρει την γνώση έτοιμη μέσα από τα μάτια των άλλων, όταν στην πραγματικότητα προσφέρει απλά πληροφορία.
Μπορεί λοιπόν να έχουμε φτάσει να μιλάμε για συμμετοχική επιστήμη (βλέπε Κβαντική μηχανική) προτιμούμε όμως οι ίδιοι να απέχουμε από την πραγματικότητα των άλλων. Όταν ο κοινωνικός προγραμματισμός σου μαθαίνει την αποξένωση, πως γίνεται να μην αποξενώνεσαι και από εσένα τον ίδιο;
Κατά συνέπεια, υπάρχει μεγάλη ανάγκη για υπενθύμιση της σημαντικότητας του Είναι. Νέες σχολές με καινούργιες λέξεις ερμηνείας είναι απαραίτητες διότι, μπορεί η ουσία των πραγμάτων να είναι διαχρονική, οι τρόποι επικοινωνίας όμως αλλάζουν».
S.C: «Γιώργο δεν είμαι σίγουρη αν συμφωνώ μαζί σου, αλλά ενδέχεται να έχω παρερμηνεύσει τα γραφόμενά σου. Λέγοντας ότι: "Νέες σχολές με καινούργιες λέξεις ερμηνείας είναι απαραίτητες διότι, μπορεί η ουσία των πραγμάτων να είναι διαχρονική, οι τρόποι επικοινωνίας όμως αλλάζουν." εννοείς ότι θα έπρεπε νέες σχολές να "μεταφράσουν" τις έστω, διαχρονικές έννοιες και διδασκαλίες στην γλώσσα της τεχνολογίας και να προσαρμόσουν τον τρόπο παρουσίασής τους στον σύγχρονο τρόπο ζωής; Γιατί αν ναι τότε διαφωνώ καθέτως κιόλας, αλλά λύσε μου την απορία μήπως το πήρα στραβά!!!»
Γ.Ι: «Μάλλον θα διαφωνήσουμε τότε, γιατί ναι, πιστεύω πως κάποια πράγματα θα πρέπει να γραφτούν ξανά ή να ειδωθούν με νέο τρόπο για να απαντούν στα πρωτόγνωρα ερωτήματα που θίγουν καταστάσεις της εποχής μας. Μα μην με παρεξηγείς, δεν αναφέρομαι σε έναν ακατάπαυστο λαϊκισμό, απλά υπάρχουν δοξασίες, πρακτικές και θεωρήσεις που σήμερα πλέον χρειάζονται μια αναδιάρθρωση. Η επιστήμη μας για παράδειγμα προσφέρει νέα εργαλεία και θα συνεχίσει να το κάνει ώστε μια μέρα να μπορούμε να εισάγουμε νέες τεχνικές εσωτερικής αναζήτησης – ναι, είμαι οπαδός του transhumanism και του cyberμυστικισμού.
Δες το όμως και έτσι: καθώς η ανθρώπινη ψυχολογία αλλάζει με τους αιώνες, εύλογο είναι να αλλάζουν και οι μέθοδοι ανάλυσης και αυτοπραγμάτωσης του εαυτού. Για παράδειγμα, ένα βασικό στοιχείο του ανθρώπου είναι η Γιουγκική persona. Ασφαλώς κάποτε το στοιχείο αυτό δεν υπήρχε στις κοινωνίες μας και ως εκ τούτου η εσωτερική φιλοσοφία της εποχής (δεν μπορώ να ξέρω σε ποια εποχή ήταν αυτό, ίσως στην Βαβυλώνα των παλιών, στην Λεμούρια του μεγάλου Ωκεανού ή ακόμη παλαιότερα στην «Εδέμ») είχε διαφορετικά μονοπάτια σκέψης.
Αντίστοιχα, μπορεί μια μέρα να εξαλειφθεί ή να προστεθούν στον ψυχικό μας οργανισμό νέα δομικά στοιχεία (ή να σχηματιστούν καινούργια αρχέτυπα) τροποποιώντας εν ολίγοις και κάθε σημερινή έννοια εσωτερισμού!
Εκτός βέβαια αν και θεωρήσουμε πως ο άνθρωπος εμφανίστηκε στην πλάση με τον τρόπο που τον ξέρουμε σήμερα. Τότε ασφαλώς, δεν υπάρχει χώρος για οποιοδήποτε σενάριο εξέλιξης σε μια τέτοια κοσμολογία…»
S.C.: «OK, τώρα κατάλαβα τι εννοείς. Καταλαβαίνω και τη λογική σου όσον αφορά την εξελικτική πορεία του ανθρώπου, αλλά αυτό που θα πω είναι ότι όσα και να είναι τα μονοπάτια, το βουνό πάλι είναι ένα, και αυτό που μοιάζεις να περιγράφεις είναι ακόμη ένα μονοπάτι, όχι ένα καινούριο βουνό. Αυτό που με προβληματίζει στο μονοπάτι αυτό είναι ότι διαμορφώνεται και ορίζεται από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά και το περίβλημα - στο βαθμό που αυτό γίνεται το ζητούμενο αντικείμενο - και όχι η κορυφή του βουνού - και αυτό μοιάζει αδιέξοδο. Η τεχνολογία δεν είναι παρά τεχνητή επέκταση του ανθρώπινου νευρικού συστήματος, και ως αυτού, παραμένει servomechanism που υπάρχει για να υπηρετεί τον άνθρωπο. Το πρόβλημα που εντοπίζω με αυτό που λες:
"μπορεί μια μέρα να εξαλειφθεί ή να προστεθούν στον ψυχικό μας οργανισμό νέα δομικά στοιχεία (ή να σχηματιστούν καινούργια αρχέτυπα) τροποποιώντας εν ολίγοις και κάθε σημερινή έννοια εσωτερισμού"
είναι ότι τα αρχέτυπα δεν φτιάχτηκαν από εμάς - αποτελούν τον μακροκοσμικό "πυρήνα" του είναι μας. Αν πάρεις τον Adam Kadmon και βάλεις στη θέση του ένα Borg, απλά έχεις "ντύσει" το ίδιο αρχέτυπο με τη "μόδα" της εποχής (όπως η Ίσιδα έγινε Παναγία κλπ). Τα αρχέτυπα που εμείς αναγνωρίζουμε διέπουν και το ζωικό βασίλειο (και θα μπορούσαμε να πούμε, μέχρι και το φυτικό και το ορυκτό κατά μια συμβολική έννοια), οπότε το επιχείρημα περί εξέλιξης δεν είμαι σίγουρη αν πιάνεται.
Οί μέθοδοι ανάλυσης και τα ονόματα που δίνουμε στα πράγματα αλλάζουν, αυτό δεν σημαίνει ότι αλλάζουν και στην ουσία τους, και ακόμη κι αν θεωρήσουμε ότι το πως αντιλαμβανόμαστε κάτι του προσδίδει και άλλη υπόσταση - άρα υπάρχει - αυτό δεν σημαίνει πως αποκτά και αρχετυπική ιδιότητα.
Περί transhumanism δυστυχώς θα πω ότι είμαι με τον Fukuyama αλλά και ότι με αυτό σαν επιθυμητό αποτέλεσμα εστιάζεις ακόμη στην ύλη -οπότε από εσωτερικής άποψης αστοχεί τελείως, κατ' εμέ πάντα. Άλλο η πνευματική και νοητική εξέλιξη του ανθρώπου που ασκητές, γκουρού, ακόμη και επιστημονικά πειράματα έχουν αποδείξει ότι έχει δυνατότητα επιρροής και ανέλιξης της ύλης, και άλλο το ακριβώς αντίστροφο.
Εδώ δεν έχουμε μάθει ακόμη να είμαστε άνθρωποι, ούτε και να κουμαντάρουμε (για να το πω Κερκυραϊκά!) την ανθρώπινη φύση και την εσωτερική μάχη που την ορίζει, σίγουρα είμαστε τόσο έτοιμοι να την ξεπεράσουμε;;!!
Και αν εξελισσόμενοι εξακολουθήσουμε να χρειαζόμαστε θρησκείες και μεγεθύνουμε την απόσταση μεταξύ υλικού-νοητικού-πνευματικού πεδίου, τότε μόνο εξέλιξη δεν είναι ,αλλά παρωδία εξέλιξης αφού το βασικό πρόβλημα δεν θα το έχουμε λύσει, απλά θα το έχουμε συγκαλύψει - όπως όταν παίρνουμε μια ασπιρίνη για τον πονοκέφαλο αλλά δεν αντιμετωπίζουμε την αιτία του πονοκεφάλου. Άρα δεν είναι εξέλιξη αλλά μετάλλαξη.
Γ.Ι.: «Όμορφα και σωστά μιλάς Sasha, και δεν μπορώ να διαφωνήσω εδώ, απλά ίσως όλα αυτά που θεωρούμε δεδομένα (εσωτερικά και εξωτερικά) να ισχύουν έτσι στην εδώ γωνιά του σύμπαντος. Δεν θα μου φαινόταν παράξενο αν ο άνθρωπος αναπτυσσόταν σε κάποιο άλλο πλανήτη με (ξέρω εγώ με τρεις δορυφόρους και δυο ήλιους) το σύστημα των κοινωνικών σχέσεων αλλά και το δίπολο άντρας-γυναίκα (για παράδειγμα) να ήταν εντελώς διαφορετικό! Μιλάω όμως με υποθέσεις, όχι με στοιχεία.
Όσον αφορά τα αρχέτυπα, εννοείς πως η πηγή τους είναι εξώ-κοσμη; Η τοποθέτηση από ένα θεό ίσως στην ανθρώπινη μνημονική δυναμική, ή κάτι άλλο; Προσωπικά πιστεύω πως είναι ασυνείδητα «προγράμματα» που οικοδομήθηκαν σταδιακά και θεμελιώθηκαν ως έχει όταν η ψυχολογία μας «έσπασε» διαμορφώνοντας την συνείδηση, σαν ένα παγόβουνο δηλαδή που αποκόπηκε από την ήπειρο του ατελείωτου χιονιά… αλλά μάλλον αυτή η κουβέντα θα έπρεπε να την κάνουμε από κοντά, τι λες;»
S.C.: «Γιώργο - εδώ συμφωνώ περισσότερο αν μιλάμε για άλλες διαστάσεις . Δεν εννοώ ότι η πηγή των αρχέτυπών είναι εξώκοσμη με την έννοια "ήρθε ένας εξωγήινος Θεός και τα φύτεψε", αλλά ότι όπως εξελίχθηκε γεωμετρικά η υλική ύπαρξη στη δική μας διάσταση, εξελίχθηκε επάνω σε πολύ συγκεκριμένο πλέγμα που γνωρίζουμε εμείς ως τρισδιάστατη υπόσταση. Τα αρχέτυπα και κατ' επέκταση εμείς είμαστε εκφάνσεις, ή καλύτερα εκπορεύσεις αυτής. Με τη λογική αυτή μπορώ να δεχτώ ότι είναι δυνατόν να είναι διαφορετική ή κατάσταση σε μια άλλη διάσταση βασισμένη σε μια άλλη γεωμετρία. Εκεί που νομίζω εντοπίζω τη διαφορά μας είναι ότι εσύ θεωρείς ότι αυτό χτίστηκε από μέσα (μικρόκοσμος) προς τα έξω (μακρόκοσμος) ενώ εγώ το αντίστροφο.
Αλλά πράγματι είμαστε εκτός θέματος και πράγματι θα ήταν καλύτερη αυτή η κουβέντα πάνω από μια παγωμένη μπύρα - επιφυλάσσομαι για τον Νοέμβριο!!»