mystery τεύχος 73
(Ιούλιος 2011)

Επιστρέφει ο Πλανήτης Χ
ΝΙΜΠΙΡΟΥ
Πώς μας Επηρεάζει η Αποκάλυψη του 12ου Πλανήτη;
Ulema: Τι Κρύβει το Μυστικό Βιβλίο των Μασόνων για τους Ανουννάκι;
Γράφει ο Ανδρέας Αργυρόπουλος

Harry Potter Vs Αληθινοί Μάγοι
Τα Κρυφά Μηνύματα Πίσω από τις Ταινίες
Πόσο Αληθινή είναι η Μαγεία του Hogwarts;
Οδηγός Για να Γίνεις Πραγματικός Μάγος
Γράφουν οι Γιώργος Ιωαννίδης, Σπύρος Κατσαντάμης,
και Παναγιώτης Κάρδαρης

ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ 2011
και οι Κύκλοι του Χρόνου
Μια αποκλειστική συνέντευξη του διάσημου
καθηγητή Joscelyn Godwin
από τη Σάσσα Τσεϊτόου

ΕΩΣΦΟΡΙΣΜΟΣ
Το Κίνημα του Αποκρυφιστικού Διαφωτισμού
Σε τι Διαφέρει με το Σατανισμό - Ποιες Ομάδες Υπάρχουν
Τι Συμβαίνει στην Ελλάδα
Γράφει ο Γιώργος Ιωαννίδης

Πρακτικός Οδηγός για
GHOST HUNTING
στην Αθήνα
Πού να Πάτε - Πώς να Ερευνήσετε
Τι να Αποφύγετε
Γράφει ο Γιώργος Αδαμόπουλος

Μαγικές Συνταγές από τα Γιάννενα
Παραδοσιακά Ξόρκια από τον Καιρό των Τούρκων
Γράφει ο Αθανάσιος Μυκονιάτης

Η ΑΛΗΘΕΙΑ που ΔΕΝ μας ΛΕΝΕ για...
τα CHEMTRAILS που μας ψεκάζουν
την ΕΞΩΓΗΙΝΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ του ανθρώπου
το πραγματικό έμβλημα των ΙΛΛΟΥΜΙΝΑΤΙ
Γράφουν οι Σπύρος Κατσαντάμης, Ανέστης Γεροδήμου,
και Γιώργος Ιωαννίδης

ΑΔΕΛΦΕΣ ΨΥΧΕΣ
Αναζητώντας το Χαμένο Άλλο Μισό του Εαυτού μας
Του Ανέστη Γεροδήμου

Ένα ακόμη κλασσικό έργο της παγκόσμιας απόκρυφης φιλολογίας, βρήκε σήμερα την θέση του στα ράφια των ελληνικών βιβλιοπωλείων. Πρόκειται για την αξιέπαινη μετάφραση του De Magia, γραμμένη από τον «μάρτυρα» των εσωτερικών τεχνών, Giordano Bruno.
Το Περί Μαγείας, που διασώθηκε ατιτλοφόρητο και πρωτοεκδόθηκε μόλις τον 19ο αιώνα, επισφραγίζει το τόσο πλούσιο και προσωπικό έργο του συναρπαστικότερου φιλοσόφου της ύστερης Αναγέννησης.
Η θεματολογία του περιστρέφεται γύρω από το μόνιμο ενδιαφέρον του φιλοσόφου για τις περίεργες γνώσεις της εποχής του: μνημονικές εικόνες, μυθολογικές και ζωδιακές μορφές, συμβολιστική και μυστηριώδεις γλώσσες, και δεν αποτελεί ένα πρακτικό εγχειρίδιο με οδηγίες, συνταγές και ξόρκια.
Αυτό που συναρπάζει τον Bruno στις μαγικές ενέργειες, οι απόκρυφες επιρροές και οι δεσμοί τους οποίου δημιουργούν, δεν είναι τόσο τα καθαυτό αποτελέσματα όσο ότι συνεπάγονται την απόδειξη μιας πνευματικής συνέχειας του σύμπαντος.
Εν ολίγοις, η μαγεία δεν τον ενδιαφέρει για αυτό που επιτρέπει αλλά για αυτό που προϋποθέτει, και το αξίωμα αυτά το διατυπώνει απερίφραστα: «Όποιος γνωρίζει αυτή την ακατάλυτη συνέχεια της ψυχής, και ξέρει ότι συνδέεται με το σώμα με ένα είδος αναγκαιότητας, θα βρει εδώ μια πολύτιμη αρχή, είτε για να χειριστεί είτε για να μελετήσει τη φύση με τον αληθέστερο τρόπο».

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εξάντας.
Για περισσότερες πληροφορίες για τον Giordano Bruno,
δείτε εδώ.

Ήταν στις 8, 9 και 10 Απριλίου του 1904, όταν ο Άλιστερ Κρόουλυ δεχόταν την αποκάλυψη του Νόμου της νέας εποχής του Ώρου από την ασώματη φωνή του Αϊβάς.
Το αποτέλεσμα αυτής της επαφής ήταν η σύνταξη του Liber Al vel Legis, του Βιβλίου του Νόμου, όπου αναγράφεται ανάμεσα στα άλλα, ο βασικός κανόνας της φιλοσοφίας του Κρόουλυ: «Κάνε αυτό που θέλεις, θα είναι όλος ο Νόμος. Αγάπη είναι ο Νόμος, αγάπη υπό το θέλημα».
Για αρκετούς τα παραπάνω λόγια μοιάζουν προκλητικά. Σε συνδυασμό με την εκκεντρική ζωή του συγγραφέα τους, οι περισσότεροι μελετητές των εσωτερικών σχολών αποφεύγουν το Νόμο του Θελήματος του Κρόουλυ, φοβούμενοι πως ενισχύει τον εγωισμό, τον ηδονισμό και γενικότερα γεννά φαινόμενα αναρχίας και Εωσφορισμού.
Στην πραγματικότητα όμως η έννοια της θέλησης (στο πρωτότυπο κείμενο εμφανίζεται άλλοτε ως will και άλλοτε ως Θέλημα, λέξη γραμμένα στα Ελληνικά), δεν αφορά την ασυλλόγιστη εκδήλωση της όποιας απωθημένης επιθυμίας μας!
Ο Κρόουλυ είναι κατηγορηματικός σ’ αυτό: «Κάνε, όχι τις τυχαίες ευχές και επιθυμίες του συνειδητού νου, αλλά την αμετάβλητη ιδέα του εσώτερου εαυτού σου. Πρέπει να σκάψεις βαθιά μέσα σου και να ανακαλύψεις τι είναι – και να τον βγάλεις στο φως».
Η φιλοσοφία του Κρόουλυ μιλά για τον αληθινό πυρήνα του ανθρώπινου ψυχικού οργανισμού, για την ανακάλυψη τη δύναμης που δραστηριοποιείτε μέσα μας, γι’ αυτό που προσωπικά αποκαλώ Μυστικό Ήλιο.
Ασφαλώς, η σκέψη του είναι βαθιά επηρεασμένη από τους συλλογισμούς του Άρτουρ Σοπενχάουερ (1788-1860), ο οποίος μιλούσε για τη θέληση (βούληση - will) σαν μια κοσμική δύναμη που απλώνεται πέρα από τα όρια του ανθρώπου στο σύμπαν και διαπερνά όλα -είτε έμβια είτε ανόργανα- τα όντα του κόσμου.
Ο Θεοδόσης Πελεγρίνης, στο μνημειώδες Λεξικό της Φιλοσοφίας (2005) του, γράφει σχετικά με τη θέληση στον Σοπενχάουερ: «Πρόκειται για μια ορμή τυφλή -υπό την έννοια ότι δεν δρα βάσει κάποιου σχεδίου- απεριόριστη και ακατάπαυστη. Η έσχατη εξήγηση της φύσης αλλά και της συμπεριφοράς ειδικά του κάθε όντος θα πρέπει να αναζητηθεί στη βούληση. Η επιστήμη μπορεί να περιγράψει τις φαινομενικές μόνο εκδηλώσεις των όντων, αλλά την ουσία τους την αποκαλύπτει η βούληση, που ενυπάρχει σε αυτά. Η επιστήμη, π.χ. είναι σε θέση, αναφερόμενη στα χαρακτηριστικά του πεύκου, να περιγράψει τις συνθήκες υπό τις οποίες δημιουργείται κάτι τον τρόπο κατά τον οποίο αναπτύσσεται, αλλά αδυνατεί να απαντήσει στο έσχατο ερώτημα: γιατί το πεύκο, κάτω από συγκεκριμένες αιτίες, αναπτύσσεται έτσι; Η έσχατη αιτία, που θα μας επιτρέψει να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, είναι η βούληση. Το πεύκο δημιουργείτε, υπάρχει και παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά που έχει, επειδή η βούληση την οποία κλείνει μέσα του το προτρέπει να δημιουργείται, να υπάρχει και να εκδηλώνεται με τον τρόπο αυτόν - και, όχι, λ.χ. με τον τρόπο που δημιουργείτε, υπάρχει και εκδηλώνεται ο κάκτος».
Για αυτή τη δύναμη ακριβώς μίλησε ο Κρόουλυ, για τη θέληση που δένει ερμητικά όλα τα πλάσματα της ύπαρξης με όρους συμπάθειας και τα κατευθύνει σ’ ένα μονοπάτι αγάπης, δηλαδή συνοχής, δημιουργίας και ανάπτυξης.
Η αγάπη και η θέληση είναι έννοιες ίσες στη φιλοσοφία του Θελήματος (Thelema), αφού αριθμοσοφικά δίνουν και οι δυο τον αριθμό 93. Η αληθινή θέληση είναι εξέλιξη και δημιουργία, ενώνει και γεννά, είναι πατέρας κάθε τελειότητας, η δύναμη και η κατάσταση του τελειοποιημένου ανθρώπου.
Η θέληση του Κρόουλυ δεν διαφέρει με το τέλεσμα του Ερμή, και αν ορισμένοι επιμένουν πως οι δυο αυτές έννοιες είναι απόλυτα ξένες μεταξύ τους, τους παραπέμπω στη μυσταγωγική ανάλυση του πυθαγόρειου θεωρήματος από τον Γράβιγγερ στο βιβλίο του Πυθαγόρας (1998).
Εκεί, μέσα από τα αξιώματα της γεωμετρίας και τη «μαγεία» των μαθηματικών, αναπαριστάται με τον καλύτερο τρόπο η τελείωση του ανθρώπου, όταν η προσωπική θέληση ελαττώνετε ή πιο ορθά, συμπίπτει με τη θεϊκή πρόνοια. Έτσι, στο ορθογώνιο τρίγωνο των Πυθαγορείων, η οριζόντια πλευρά ή αλλιώς η θέληση του ατόμου, καθώς μειώνεται και πλησιάζει στο σημείο επαφής της κάθετης πλευράς (που εδώ συμβολίζει τη Θεία Πρόνοια), ελαχιστοποιεί την υποτείνουσα, τη γραμμή δηλαδή της Ειμαρμένης.
Τότε η βούληση του ανθρώπου γίνεται ένα με αυτήν του Θεού, τα δυο σημεία ταυτίζονται, ο μακρόκοσμος γίνεται ένα με το μικρόκοσμο και το άτομο τελειοποιείται, καθώς γίνεται μέτοχος της κοσμικής θέλησης.